Σύμφωνα με τους πρόχειρους υπολογισμούς που έκανα παλαιότερα, βασιζόμενος στην ποσόστωση αναπηρικών συντάξεων προς συνολικό αριθμό συνταξιούχων στην Ελλάδα, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες με μικρότερο προσδόκιμο ζωής του Ελληνικού και χειρότερο κλίμα, πρέπει να είναι περί τις 350.000 εκείνοι που λαμβάνουν αναπηρική σύνταξη επειδή ξέρουν κάποιον πολιτικό ή πλήρωσαν κάποιο διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο για να τους την δώσει χωρίς να έχουν την αναπηρία γιαντην οποία λαμβάνουν τη σύνταξη.
Απαράδεκτη κατάσταση, και ενδεικτικό της κατάφωρης αδικίας που συντελείται εις βάρος της κοινωνίας και κυρίως εις βάρος όσων εργάζονται και πληρώνουν τις εισφορές και τους φόρους, από τους οποίους βγαίνουν αυτές οι αχρεωστήτως καταβληθείσες συντάξεις.
Η κοινωνία δοκιμάζεται σήμερα με υπερφορολόγηση στα όρια της θραύσης της, για να κλέβουν κάποιοι "πελάτες" του πολιτικού συστήματος τους πόρους της ακούραστα, είτε επειδή έχουν μέσον, είτε επειδή έχουν πρόσβαση στο σύστημα (όπως οι υπάλληλοι των ΙΚΑ Καλλιθέας και Πατησίων που βρέθηκαν πως έβγαζαν συντάξεις σε ανύπαρκτους ανθρώπους και τις τσέπωναν), αλλά κυρίως όλοι αυτοί οι σφετεριστές του ιδρώτα της κοινωνίας που χωρίς να νομιμοποιούνται ακόμη και σήμερα λαμβάνουν το πρόσοδο. Τραγικό! Άδικο!
Το αίσθημα δικαίου πρέπει να αποκατασταθεί! Πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά τόσο οι λάθροσυνταξιούχοι, όσο και οι πολιτικοί τους πατρώνες, που σε συνεργασία με τους επίορκους γιατρούς και διεφθαρμένους διοικητικούς υπαλλήλους εξασφάλισαν πρόσοδο στους πολιτικούς τους "πελάτες" ή σε απλά λαμόγια έναντι χρηματισμού, εις βάρος της κοινωνίας.
Αυτοί που μας κατάντησαν κοινωνία λύκων πρέπει να πληρώσουν. Ακριβά!
Πρέπει να πέσουν κεφάλια!
Τώρα όμως! Παραδειγματικά και με εξάντληση της αυστηρότητας! Η κοινωνία που σήμερα υποφέρει το απαιτεί και το δικαιούται!
Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει μερίδα της κοινωνίας που αδυνατεί να εξασφαλίσει τη στοιχειώδη επιβίωση. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για όποιους λόγους, συλλογικούς όπως η έλλειψη θέσεων εργασίας στην οικονομία, ατομικούς όπως η έλλειψη ικανοτήτων που να είναι εμπορεύσιμες στην αγορά εργασίας, ή συγκυριακούς όπως η υποχρέωση για φροντίδα πολλών ανηλίκων παιδιών σε μία πολύτεκνη οικογένεια ή απλώς και ενός παιδιού σε μία μονογονεϊκή οικογένεια, ελλείψει άλλων εισοδημάτων.
Αυτή τη στιγμή, με την ευρεία κατάργηση του ΕΚΑΣ, με ή χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, τις μειώσεις ως καταργήσεις των πολυτεκνικών και προνοιακών επιδομάτων, και την ταυτόχρονη κατάργηση εκατοντάδων χιλιάδων λαθροσυντάξεων (που ίσως κάποιες λίγες από αυτές συμπλήρωναν το κενό του ανύπαρκτου Ελάχιστου Εγγυημένου Εθνικού Εισοδήματος) κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε μία έξαρση κοινωνικής ανισότητας με θύματα τους πλέον αδύναμους της κοινωνίας.
Εξίσου σημαντικό είναι η κοινωνία να φροντίσει τους 40.000 άστεγους που μας κληρονόμησε η Κρίση, όπως και να παύσει την αδικία του αποκλεισμού από το δημόσιο σύστημα Υγείας εκείνων των πιο αδύναμων που βρίσκονται ανασφάλιστοι στη χειρότερη στιγμή τους.
Ειδικά στο θέμα του συστήματος Υγείας, που χρηματοδοτείται και από τους φόρους όλων των Ελλήνων, ο αποκλεισμός είναι αθέμιτος και κοινωνικά άδικος! Θέλουμε πραγματικά να είμαστε μια κοινωνία που κλωτσάει στα δόντια εκείνους που γονάτισε η ζωή;
Η ποιότητα μία κοινωνίας καθορίζεται από την μεταχείριση που επιφυλλάσει στους πιο αδύνατους από τα μέλη της.
Σε κάποιες περιπτώσεις, λίγες πιθανόν, οι λαθροσυντάξεις ίσως υποκαθιστούν το έλλειμα κοινωνικής πρόνοιας για τους αδύναμους στη Χώρα μας. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στους αφορισμούς μας (πρώτος ο ίδιος δηλώνω επιφύλαξη στους δικούς μου αφορισμούς), για να μην καταλήξουμε πάλι κοινωνία λύκων από το άλλο άκρο αυτή τη φορά.
Ταυτόχρονα με την παραδειγματική τιμωρία εκείνων των που έκλεβαν την κοινωνία για χρόνια, δεκαετίες, οφείλουμε να αποφύγουμε να γίνουμε και εμείς όλοι, λύκοι εις βάρος των πιο αδυνάτων μας.
Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας χωρίς πλήρη πρόσβαση σε ένα δημοσιονομικά εξορθολογισμένο σύστημα Υγείας, που δεν θα ξοδεύει πια 100 ευρώ για να κάνει τη δουλειά που οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί κάνουν με 6,5 ευρώ, αλλά ούτε θα καταδικάζει ένα παιδί να μείνει χωρίς εμβόλιο για την πολιομυελίτιδα, ούτε ένα γέρο να πεθάνει από ιάσιμο καρκίνο ή από ζάχαρο! Είναι ντροπή!
Ντροπή επίσης είναι οι δήμοι και οι νομαρχίες ανά την Ελλάδα να απασχολούν πενταπλάσιο προσωπικό από όσο είναι πραγματικά απαραίτητο, πνίγοντας τους Πολίτες στη γραφειοκρατία, σπαταλώντας ενίοτε 850.000 ευρώ δήθεν για να φτιάξουν παιδικές χαρές που πραγματικά κόστισαν 50.000 ευρώ (τα ρέστα μίζες), ενώ στον ίδιο δήμο κοιμούνται άστεγοι κάποιοι που η ζωή τούς έριξε δυνατότερη σφαλιάρα από όσο άντεχαν για να μείνουν όρθιοι.
Μία κοινωνία που συλλογικά στύβει και τρώει τους πιό αδύνατούς της, καθόλου καλλίτερη δεν είναι από εκείνη την κοινωνία που τα λαμόγια τρώνε τον κόπο της. Δυό άκρα εξίσου άδικα, είναι και τα δυό προς αποφυγήν.
Ας προσέξουμε λοιπόν, τώρα που θα ξαναχτίζουμε την αξιοπιστία από ό,τι απέμεινε απ΄το στρεβλό ως τώρα κοινωνικό μας κράτος, μην καταλήξουμε πάλι κοινωνία λύκων,από το άλλο άκρο όμως αυτή τη φορά...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου