Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Μήπως από το να επιπλήξει ο κ. Δ. Παπαδημούλης τον κ. Γιουνκέρ θα όφειλε να δημοσιοποιήσει τι ακριβώς θα του έλεγε ο κ. Αλ. Τσίπρας αν τον συναντούσε; Θα τον απειλούσε άραγε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι απορρίπτει τα μέτρα των 11,6 δισ ευρώ; Θα κατήγγειλε εκ νέου την κ. Μέρκελ «για ακραίο λαϊκισμό» και ότι «επιδιώκει τη διάλυση της Ε.Ε»;
Θα αποκαλούσε τον κ. Γιουνκέρ «άξιο εκπρόσωπο ενός εργασιακού Μεσαίωνα», όπως έπραξε προσφάτως ο ευρωβουλευτής κ. Χουντής; Ή θα επαναλάμβανε το επιχείρημα ότι αν εκείνος ήταν πρωθυπουργός «θα έβαζε σε ένα αεροπλάνο την τρόικα και θα την ξεπέταγε από τη χώρα»;
Τα ερωτήματα δεν διατυπώνονται τυχαία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι είναι αξιωματική αντιπολίτευση, εξακολουθώντας να πολιτεύεται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου και διατυπώνοντας έναν λόγο ακατανόητο ακόμη και στις θεωρούμενες συγγενείς του παρατάξεις.
Το θέτω ευθέως: Ποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις ασπάζονται τη δήθεν κυβερνητική αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί ο κ. Τσίπρας να κατονομάσει έστω ένα κυβερνητικό ή αντιπολιτευόμενο ευρωπαϊκό κόμμα που έχει δηλώσει αναφανδόν σύμμαχος των ασαφειών που επαγγέλλεται; Οι σοσιαλιστές στη Γερμανία; Ο κ. Ολάντ; Οι υπό κατάρρευση σοσιαλιστικές αντιπολιτεύσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία; Ή μήπως η όντως ανερχόμενη ολλανδική Αριστερά, η οποία έχει ως κεντρικό σύνθημα «κανένα επιπλέον ολλανδικό ευρώ στην Ελλάδα»;
Αν ο κ. Παπαδημούλης ήταν ειλικρινής, θα ομολογούσε ότι ο κ. Γιουνκέρ γνωρίζει ούτως ή άλλως όσα ανεδαφικά προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, όμως, θα έπρεπε να ξαναμεταφέρει στις Βρυξέλλες αν συναντούσε τον κ. Τσίπρα. Σε μια τέτοια δε περίπτωση, μάλλον δεν θα μας μιλούσε για τελευταία ευκαιρία της χώρας, εκτιμώντας ότι την έχουμε ήδη απολέσει.
Και κάτι τελευταίο που καλό είναι να έχει κατά νουν ο κ. Τσίπρας. Η προηγούμενη φορά που οι ηγέτες της Ε.Ε. διέκοψαν μαζικώς κάθε επικοινωνία με ευρωπαϊκό κόμμα ήταν με το φασιστικό της Αυστρίας, το οποίο επίσης κινούνταν εκτός ευρωπαϊκού τόπου και χρόνου και έμελλε να καταρρεύσει -και λόγω ευρωπαϊκής απομόνωσης- λίγους μήνες αφότου ανεδείχθη στην εξουσία. Εν ολίγοις στην απειλή Παπαδημούλη στον κ. Γιουνκέρ ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται μια Δημοκρατία α λα καρτ» η απάντηση είναι «αν η Ε.Ε. έχει λόγο να συνομιλεί με ένα κόμμα άλλ' αντ' άλλων»...
Πηγή: Καθημερινή
Θα αποκαλούσε τον κ. Γιουνκέρ «άξιο εκπρόσωπο ενός εργασιακού Μεσαίωνα», όπως έπραξε προσφάτως ο ευρωβουλευτής κ. Χουντής; Ή θα επαναλάμβανε το επιχείρημα ότι αν εκείνος ήταν πρωθυπουργός «θα έβαζε σε ένα αεροπλάνο την τρόικα και θα την ξεπέταγε από τη χώρα»;
Τα ερωτήματα δεν διατυπώνονται τυχαία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι είναι αξιωματική αντιπολίτευση, εξακολουθώντας να πολιτεύεται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου και διατυπώνοντας έναν λόγο ακατανόητο ακόμη και στις θεωρούμενες συγγενείς του παρατάξεις.
Το θέτω ευθέως: Ποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις ασπάζονται τη δήθεν κυβερνητική αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί ο κ. Τσίπρας να κατονομάσει έστω ένα κυβερνητικό ή αντιπολιτευόμενο ευρωπαϊκό κόμμα που έχει δηλώσει αναφανδόν σύμμαχος των ασαφειών που επαγγέλλεται; Οι σοσιαλιστές στη Γερμανία; Ο κ. Ολάντ; Οι υπό κατάρρευση σοσιαλιστικές αντιπολιτεύσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία; Ή μήπως η όντως ανερχόμενη ολλανδική Αριστερά, η οποία έχει ως κεντρικό σύνθημα «κανένα επιπλέον ολλανδικό ευρώ στην Ελλάδα»;
Αν ο κ. Παπαδημούλης ήταν ειλικρινής, θα ομολογούσε ότι ο κ. Γιουνκέρ γνωρίζει ούτως ή άλλως όσα ανεδαφικά προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, όμως, θα έπρεπε να ξαναμεταφέρει στις Βρυξέλλες αν συναντούσε τον κ. Τσίπρα. Σε μια τέτοια δε περίπτωση, μάλλον δεν θα μας μιλούσε για τελευταία ευκαιρία της χώρας, εκτιμώντας ότι την έχουμε ήδη απολέσει.
Και κάτι τελευταίο που καλό είναι να έχει κατά νουν ο κ. Τσίπρας. Η προηγούμενη φορά που οι ηγέτες της Ε.Ε. διέκοψαν μαζικώς κάθε επικοινωνία με ευρωπαϊκό κόμμα ήταν με το φασιστικό της Αυστρίας, το οποίο επίσης κινούνταν εκτός ευρωπαϊκού τόπου και χρόνου και έμελλε να καταρρεύσει -και λόγω ευρωπαϊκής απομόνωσης- λίγους μήνες αφότου ανεδείχθη στην εξουσία. Εν ολίγοις στην απειλή Παπαδημούλη στον κ. Γιουνκέρ ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται μια Δημοκρατία α λα καρτ» η απάντηση είναι «αν η Ε.Ε. έχει λόγο να συνομιλεί με ένα κόμμα άλλ' αντ' άλλων»...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου