Καλά μηνύματα από την πλατεία Λαού.
Πήγα σήμερα, παραμονή της γιορτής της Παναγίας, για δική μου δουλειά στη Λαμία. Άδεια η πόλη μας το μεσημέρι. Ίσως επειδή ήταν παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Ίσως, πάλι, γιατί οι συμπολίτες μας έφυγαν για ολιγοήμερη απόδραση.
Τελειώνοντας τις υποχρεώσεις μου με έκοψε η πείνα. Κατευθύνθηκα προς τα εστιατόρια και τις ψησταριές της πλατείας Λαού.
Θες η ηλικία, που με αποτρέπει από την κατανάλωση της "γευστικής σάρκας", θες τα μαγειρευτά φαγητά που μου λείπουν, επέλεξα εστιατόριο κι όχι ψησταριά. Πήγα, λοιπόν, στον Φυτιλή, ένα από τα παλιά και γνωστά εστιατόρια της πλατείας.
Καλές οι μερίδες και προσεγμένες. Πολύ καλές οι τιμές, προσιτές γι' αυτήν την περίοδο της κρίσης. Και δεν εκμεταλλεύεται το γεγονός του Δεκαπενταύγουστου, όπως πολλοί άλλοι μαγαζάτορες και εστιάτορες, που προσπαθούν -μέσα σε 15 μέρες- να βγάλουν "τα σπασμένα" όλης της περιόδου.
Αντέχουν τα μαγαζιά στην "πίεση των σκουπιδιών", που κυκλώνουν τον Άρη. Και επιβεβαιώνουν τη θέση μου πως πρέπει να σεβαστούμε αυτή την όμορφη και ιστορική πλατεία, αυτό το στολίδι της πόλης μας. Πόσο καλύτερα θα ήταν - για τη ματιά, τη μύτη και την υγεία μας - αν όλα αυτά τα συγκεντρωμένα σκουπίδια έλειπαν, τουλάχιστον στη διάρκεια της μέρας! Και μάλιστα, τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Μέχρι να παρθούν μέτρα για την απομάκρυνση των μόνιμων αλλά και κινητών κάδων, θα μπορούσε η εναπόθεση και η αποκομιδή των σκουπιδιών να γινόταν μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αντέχουν, λοιπόν, τα μαγαζιά σ' αυτή την αντιαισθητική φόρτιση αλλά και προσφέρουν.
Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου Φυτιλή προσφέρει φαγητό σε μερικούς άπορους συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη. Έτσι απλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς μεγάλα λόγια. Δεν μου το είπε ο ίδιος. Αρκούσε μια πιο παρατηρητική ματιά, για να καταλάβεις ότι κάποιος περίμενε και πήρε το γεύμα της ημέρας. Θα τη βγάλει και σήμερα.
Και το έκανε τόσο απλά ο ιδιοκτήτης και το δικαιολόγησε τόσο λογικά, όταν τον ρώτησα: "Δεν πετάω φαγητό ούτε το ξαναμαγειρεύω για την επόμενη μέρα, για άλλο είδος φαγητού".
Και η ενέργειά του αυτή δεν ξεκίνησε τώρα, λόγω κρίσης. Έτσι ενεργεί καμιά δεκαριά χρόνια τώρα.
Σκέφτηκα να καταγράψω την εμπειρία μου αυτή.
Χρειάζονται τα θετικά μηνύματα σ' αυτή την εποχή που ο ένας θα αρχίσει να τρώει τις σάρκες του άλλου.
Χαίρομαι όταν υπάρχουν ακόμη ψήγματα ανθρωπιάς, αγάπης και κατανόησης για τον συνάνθρωπο.
Και ελπίζω να πολλαπλασιάζονται από αυτούς που ακόμα μπορούν να προσφέρουν.
Αλλά και να πληθαίνουμε όσοι έχουμε την ψυχική δύναμη και το σθένος να αγωνιστούμε ενάντια στην εξαθλίωσή μας ως άτομα και ως πολίτες.
Μπράβο, παλικάρι μου. Να παραμείνεις σ' αυτή τη θέση σου, σ' αυτή τη στάση ζωής.
Παληοτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου