Του Ζώη Τσώλη
Ολοι όσοι ακόμη αναρωτιούνται πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία, ας προσέξουν ότι ακόμη και σήμερα, το 2012, το Δημόσιο συνταξιοδοτεί τις ανύπανδρες θυγατέρες των δημοσίων υπαλλήλων και των στρατιωτικών.
Το βαθύ κράτος που χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες φρόντιζε τα παιδιά του με τρόπο πρωτοφανή για ευρωπαϊκή χώρα, εσωτερικά άνισο και κραυγαλέα άδικο σε βάρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και των ελεύθερων επαγγελματιών που καλούνται για μία ακόμη φορά να σηκώσουν το βάρος της εξόδου της χώρας από την κρίση.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι ισχύει με τον τελευταίο νόμο του 2010 που υποτίθεται ότι άλλαζε το καθεστώς και έκοβε τις συντάξεις στις άγαμες θυγατέρες των δημοσίων υπαλλήλων, που οι περισσότερες μένουν ανύπανδρες για να παίρνουν τη σύνταξη του... μπαμπά.
Ποτέ δεν κόπηκε η σύνταξη του πατέρα τους που εργαζόταν στο Δημόσιο ή υπηρετούσε στις Ενοπλες Δυνάμεις, εκτός από τις περιπτώσεις που οι ίδιες επέλεξαν να εργαστούν - κι αυτό μετά το 2010.
Για να ακριβολογούμε, επειδή το θέμα είναι λεπτό, η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το 2010 καθιέρωσε μια κλιμακωτή μείωση της σύνταξης ανάλογα με το εισόδημά τους:
- Για εισόδημα (είτε από σύνταξη είτε από εργασία) σε άγαμη θυγατέρα με μεικτό μισθό ως 991 ευρώ δεν έγινε καμία περικοπή στη σύνταξη, για ακαθάριστο εισόδημα από 992 ως 1.322 ευρώ μηνιαίως η σύνταξη κόπηκε κατά το 1/3, για εισόδημα από 1.322 ως 1.652 ευρώ κόπηκε η μισή σύνταξη.
- Αν το μηνιαίο εισόδημα είναι από 1.652 ως 1.982 ευρώ, η σύνταξη κόπηκε κατά 75% και μόνο σε όσες περιπτώσεις υπερβαίνει το πλαφόν αυτό κόπηκε τελείως.
Είναι προφανές ότι η νομοθεσία έδωσε ακόμη και όταν οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ τα περιθώρια στο προστατευόμενο «τάγμα των ανύπανδρων θυγατέρων» να συνεχίσουν να παίρνουν τη σύνταξη ακόμη κι αν ήταν σε ώριμη ηλικία για γάμο ή εργασία. Μπορούσαν να αποφύγουν και τα δύο.
Το μοναδικό εύλογο και δίκαιο μέρος του νόμου είναι ότι από τους περιορισμούς εξαιρούνται οι περιπτώσεις με αναπηρία (67%) και όσες θυγατέρες σπουδάζουν και λαμβάνουν τη σύνταξη θανόντος πατρός, όπως ισχύει για όλα τα Ταμεία.
Το βαθύ κράτος που χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες φρόντιζε τα παιδιά του με τρόπο πρωτοφανή για ευρωπαϊκή χώρα, εσωτερικά άνισο και κραυγαλέα άδικο σε βάρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και των ελεύθερων επαγγελματιών που καλούνται για μία ακόμη φορά να σηκώσουν το βάρος της εξόδου της χώρας από την κρίση.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι ισχύει με τον τελευταίο νόμο του 2010 που υποτίθεται ότι άλλαζε το καθεστώς και έκοβε τις συντάξεις στις άγαμες θυγατέρες των δημοσίων υπαλλήλων, που οι περισσότερες μένουν ανύπανδρες για να παίρνουν τη σύνταξη του... μπαμπά.
Ποτέ δεν κόπηκε η σύνταξη του πατέρα τους που εργαζόταν στο Δημόσιο ή υπηρετούσε στις Ενοπλες Δυνάμεις, εκτός από τις περιπτώσεις που οι ίδιες επέλεξαν να εργαστούν - κι αυτό μετά το 2010.
Για να ακριβολογούμε, επειδή το θέμα είναι λεπτό, η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το 2010 καθιέρωσε μια κλιμακωτή μείωση της σύνταξης ανάλογα με το εισόδημά τους:
- Για εισόδημα (είτε από σύνταξη είτε από εργασία) σε άγαμη θυγατέρα με μεικτό μισθό ως 991 ευρώ δεν έγινε καμία περικοπή στη σύνταξη, για ακαθάριστο εισόδημα από 992 ως 1.322 ευρώ μηνιαίως η σύνταξη κόπηκε κατά το 1/3, για εισόδημα από 1.322 ως 1.652 ευρώ κόπηκε η μισή σύνταξη.
- Αν το μηνιαίο εισόδημα είναι από 1.652 ως 1.982 ευρώ, η σύνταξη κόπηκε κατά 75% και μόνο σε όσες περιπτώσεις υπερβαίνει το πλαφόν αυτό κόπηκε τελείως.
Είναι προφανές ότι η νομοθεσία έδωσε ακόμη και όταν οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ τα περιθώρια στο προστατευόμενο «τάγμα των ανύπανδρων θυγατέρων» να συνεχίσουν να παίρνουν τη σύνταξη ακόμη κι αν ήταν σε ώριμη ηλικία για γάμο ή εργασία. Μπορούσαν να αποφύγουν και τα δύο.
Το μοναδικό εύλογο και δίκαιο μέρος του νόμου είναι ότι από τους περιορισμούς εξαιρούνται οι περιπτώσεις με αναπηρία (67%) και όσες θυγατέρες σπουδάζουν και λαμβάνουν τη σύνταξη θανόντος πατρός, όπως ισχύει για όλα τα Ταμεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου