Τι ευτυχία. Επιτέλους κάποιος που λέει αυτό που τόσα χρόνια υποστηρίζω για τους Έλληνες επιχειρηματίες και επαγγελματίες τόσο από έδρας όσο και από την επαγγελματική μου δράση στον χώρο των επιχειρήσεων και ειδικότερα των ΜμΕ. Ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν την ίδια... τακτική (τον χαβά τους δηλαδή) και να κρατούν ψηλά τις τιμές ενώ η κρίση κτυπά αλύπητα τους πάντες. Βέβαια, θα μου πείτε σχετικά με τον τίτλο. Είναι από σκύλο το κρέας; Αυτό δεν το πιστεύω. Γιατί αν είναι έτσι τότε η ίδια η πελατεία που τώρα τον στηρίζει θα τον απορρίψει.
Σε πρόσφατο άρθρο μου για την Ελληνική παράγωγη σημείωνα:
«...Τα τελευταία 2 χρόνια παρά την τεραστία ύφεση οι τιμές παραμένουν στα ύψη. Και ενώ το εργατικό κόστος αλλά και το λειτουργικό κόστος -ενοίκια- έχει μειωθεί δραματικά, εν τούτοις τα Ελληνικά προϊόντα παραμένουν ακριβά συγκρινόμενα με τα ξένα (εισαγόμενα) που έχουν και υψηλότερο κόστος (μεταφορά)...».
Σε μια πρόσφατη εκπομπή «ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ» με θέμα τα ελληνικά προϊόντα οι καλεσμένοι μίλησαν για όλα. Εκτός από τις τιμές. Δεν είπαν τίποτα ούτε έδωσαν προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει με τις τιμές.
Όμως αυτό είναι το θέμα και το πρόβλημα. Γιατί τι να το κάνουμε να παράγουμε "καλά Ελληνικά προϊόντα" σε τιμές 30-50% πάνω από τις αντίστοιχες των ξένων. Μπορεί ο μέσος Έλληνας των 700 ευρώ να τα αγοράσει; Όχι βέβαια. Άρα πως θα στηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα;
Να κάποια χαρακτηριστικά παραδειγμάτα:
Τα Ελληνικά γιαούρτια που εξάγονται πωλούνται στις χώρες εξαγωγής στη μισή τιμή από ό,τι στην Ελλάδα (χώρα παραγωγής). Γιατί και ο Έλληνας να μην έχει δικαίωμα στην ίδια τιμή; Τότε και η κατανάλωση θα αυξηθεί.
Τα Ελληνικά λάδια όσο και ανώτερα να είναι ποιοτικά, πωλούνται χαμηλότερα από την αξία τους. Γιατί; Και γιατί να υπάρχουν εισαγόμενα λάδια (από Γερμανία άκουσον – άκουσον) αμφίβολης ποιότητας.
Τα τυροκομικά εξακολουθούν να βρίσκονται στα ύψη προς όφελος βέβαια των εισαγόμενων. Γιατί;
Ο τουρισμός. Το τέλειο σύστημα της αισχροκέρδειας τα τελευταία 40 χρόνια. Άνθρωποι χωρίς γνώσεις και κουλτούρα έγιναν επιχειρηματίες τουρισμού. Χρεώνουν ό,τι θέλουν. Δεν δηλώνουν τίποτα και κλαίγονται και από πάνω. Και παράλληλα δηλώνουν αγρότες και παίρνουν επίδομα ΟΓΑ. Αθάνατο Ελληνικό κράτος.
Πρόσφατα ασχολήθηκα με μια μελέτη προμηθείας προϊόντων για ορθοπεδικούς. Αυτά που διαπίστωσα είναι... απλά το χάος. Πράγματα που μπορούν να παραχθούν στην Ελλάδα και να καταναλωθούν (αφενός) και να εξαχθούν (αφετέρου) απλά... δεν υπάρχουν. Είναι όλα εισαγόμενα σε τιμές εκτός πραγματικότητας. Όταν το κόστος δεν ξεπερνά τα 100 ευρώ οι τιμές αγγίζουν τις 3.500. Έλεος.
Οι τιμές λοιπόν έφεραν όλα τα προβλήματα της επιχειρηματικής παθογένειας στην επιφάνεια. Βέβαια θα μου πείτε: ο ο ΦΠΑ, οι φόροι, τα χαράτσια δεν επιβαρύνουν το κόστος; Θα σας απαντήσω ΝΑΙ. Αλλά όχι σε σημείο να μας λένε οι επιχειρηματίες ότι δεν βγαίνουμε, άρα δεν ρίχνουμε τις τιμές.
Απλά μαθημένοι όλα τα χρόνια στην προχειρότητα εξακολουθούν το βιολί τους...
Όμως όταν κάποιες προσπάθειες απεγκλωβισμού έγιναν, αυτές πέτυχαν. Παράδειγμα το κίνημα της πατάτας. Έκτοτε οι τιμές στις πατάτες έχουν πέσει σχεδόν στο μισό.
Πρόσφατα αξιολόγησα επενδυτικές προτάσεις στις όποιες υπήρχαν και πρόσφορες για κατασκευή ιστοσελίδας. Θα τρελαινόσασταν από αυτά που θα διαβάζατε. Από 150 - 10.000 ευρώ για μια ιστοσελίδα.
Τι καταλαβαίνει λοιπόν κανείς από τα παραπάνω. Ότι οι στρεβλώσεις στην αγορά συνεχιζονται. Δεν αρκεί μόνο ο έλεγχος από το κράτος (οποίος και αν είναι αυτός).
Τις προάλλες σταμάτησα σε ένα φούρνο στη Ν. Μάκρη και αγόρασα μια φραντζόλα χωριάτικο του ½ κιλού (380 γρ.) προς 0,90 ευρώ. Έκπληκτος ρώτησα γιατί τόσο ακριβά όταν η μέση τιμή είναι 0,70 (άρα 30% ακριβότερα); Η απάντηση -κυνικά και σταράτα-: το δικό μας ψωμί είναι καλύτερο... Έτσι απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο (και μη μου πείτε οκ μην ξαναπάς εκεί. Δεν είναι εκεί το θέμα μας αν καταλάβατε).
Τα παραδειγματα είναι πολλά και ατελείωτα. Όλα δείχνουν ένα πράγμα. Ότι ο Έλληνας δεν έχει επιχειρηματική κουλτούρα και συνείδηση. Ό,τι φάμε και ό,τι αρπάξουμε σήμερα. Αυτό όμως έχει φτάσει στα όρια του, σε τοίχο. Αυτό που προέχει είναι οι ίδιοι οι επιχειρηματίες να ξανασκεφτούν τα δεδομένα. Τέρμα τα αστεία. Μόνο όσοι αναθεωρήσουν, προσαρμοστούν και οργανωθούν, θα επιβιώσουν.
Σε παλαιοτέρα άρθρα μου έγραφα ότι περίμενα από τη νέα γένια, τους νέους Έλληνες επιχειρηματίες καλύτερη αντιμετώπιση. Γιατί είναι μια νέα γένια μορφωμένων ανθρώπων με άλλο αέρα και κουλτούρα. Δυστυχώς και εκεί τα πράγματα είναι στάσιμα, για να μην πω χειρότερα από την προηγούμενη κατάσταση.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Ο Έλληνας έχει ένα τεράστιο προσόν. Είναι το απόλυτο προσαρμοστικό ον. Προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση. Και έτσι επιβιώνει. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Όμως με κάποιες προϋποθέσεις:
1. Αλλαγή νοοτροπίας και κουλτούρας. Δεν αρπάζουμε. Επιχειρούμε με μεσοπρόθεσμο όφελος.
2. Οργάνωση της επιχείρησης. Επιχειρηματικό σχέδιο.
3. Εξορθολογισμός των λειτουργιών και του κόστους. Υπάρχει πολύ λίπος ακόμα.
4. Ποιότητα στα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Πραγματική ποιότητα και όχι... νοθείες και προσμίξεις και άρπα κόλα δουλείες.
5. Εξυπηρέτηση του πελάτη. Να νοιώσει ο πελάτης ότι τον σέβονται για να ξαναέρθει.
6. Προβολή και προώθηση. Να ενημερώνονται οι πελάτες για όλα. Για τις μειώσεις στις τιμές, για τις προσφορές, για νέα προϊόντα.
Για όλα αυτά τι χρειάζεται; Ένα πλάνο. Ένα επιχειρηματικό σχέδιο. Απλό αλλά να καλύπτει τα πιο πάνω για ένα λογικό χρονικό διάστημα. Τι θέλουμε, πως το θέλουμε, ποτέ το θέλουμε.
Αν αυτά τα απλά πράγματα εφαρμοστούν από τους Έλληνες επιχειρηματίες και επαγγελματίες τότε το σίγουρο είναι ότι όλοι θα μιλάμε για ελληνικά προϊόντα. Και μάλιστα με πάθος.
Ως τότε όμως να μην παραπονιούνται οι επιχειρηματίες για τίποτα. Είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι.
* Ο Δρ. Θεόδωρος Κόκκορης είναι καθηγητής marketing, EU Senior Expert, Σύμβουλος Επιχειρηματικότητας και ανάπτυξη
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου