Tου Nικου Xρυσολωρα
Πολλοί σχολιαστές της ελληνικής κρίσης έχουν συχνά επισημάνει ότι ακόμη και σε συνθήκες ύφεσης, το επίπεδο της ζωής μας θα μπορούσε να βελτιωθεί αισθητά, με κινήσεις που δεν απαιτούν χρήματα. Για παράδειγμα, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας είναι τζάμπα –ή σχεδόν τζάμπα– αλλά τα οφέλη, τόσο για την οικονομία μας όσο και για την ψυχική μας ηρεμία και ποιότητα της καθημερινότητας, τεράστια.
Στην ίδια κατηγορία των μέτρων «μηδενικού δημοσιονομικού κόστους» για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης ανήκει και η «καγκουροκάθαρση». Λίγες μέρες διακοπών στα ελληνικά νησιά είναι αρκετές για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο μεγάλη ζημιά προκαλούν στα νεύρα και στα πορτοφόλια μας οι λεγόμενοι «κάγκουρες»: οι ιδιοκτήτες μπιτς μπαρ που καταλαμβάνουν τις παραλίες με τα ντάπα-ντούπα των βλαχο-ελεκτρόνικ ντι-τζέι τους. Οι πιτσιρικάδες με το μαλλί-φράκτη και τις τρυπημένες εξατμίσεις στα «φτιαγμένα» παπάκια που ηχορρυπαίνουν τα χωριά.
Οι ιδιοκτήτες «ρουμς του λετ» που παίρνουν το κεφάλι στους τουρίστες, ζητώντας μια περιουσία για τις πλαστικές καρέκλες και τις ελενίτ πέργκολες που προσφέρουν. Οι «επιχειρηματίες» που ανοίγουν μαγαζιά διακοσμημένα με μπλακ λάιτ, αλουμινένια κουφώματα και πλακάκι, στην καρδιά παραδοσιακών οικισμών. Οι κατά φαντασίαν «Σουμάχερ» που κολλάνε το αμάξι τους τρία εκατοστά πίσω από το προπορευόμενο στις εθνικές οδούς, ενώ οδηγούν με 180 χιλιόμετρα, χωρίς ζώνη και μιλώντας στο κινητό. Οι δήμαρχοι που επιτρέπουν να μη μένει ούτε μία σπιθαμή παραλίας ελεύθερη από κιτς ξαπλώστρες και ομπρέλες, τις οποίες νοικιάζουν, χωρίς ποτέ να εκδίδουν απόδειξη, γκαγκανιασμένοι από τον ήλιο ελληναράδες.
Οι «κάγκουρες» δεν προσβάλλουν μόνο την αισθητική της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της χώρας. Καταστρέφοντας το τοπίο, καθιστούν την πατρίδα μας λιγότερο ελκυστική στους τουρίστες και έτσι πλήττουν την οικονομία. Δίνουν την εντύπωση ότι στην καλοκαιρινή Ελλάδα τα πάντα επιτρέπονται, ενθαρρύνοντας έτσι παραβατικές συμπεριφορές και από τους ξένους επισκέπτες. Τα έκτροπα που σημειώνονται κάθε χρόνο σε περιοχές «γκέτο» Βορειοευρωπαίων τουριστών είναι άλλωστε γνωστά.
Για κάθε μία από τις προαναφερθείσες πρακτικές, υπάρχει και ένας νόμος που την απαγορεύει και επιβάλλει αυστηρές κυρώσεις. Δεν χρειάζονται ούτε χρήματα ούτε ατέρμονες συζητήσεις στη Βουλή για να ξεκινήσουν η αστυνομία, το λιμενικό και οι άλλες δημόσιες αρχές εκστρατεία κάθαρσης της χώρας από τους «κάγκουρες». Το αντίθετο, μερικές χιλιάδες πρόστιμα θα προσφέρουν ανάσα στα ταμεία του κράτους. Το κυριότερο ίσως για ορισμένους: ο υπουργός και οι δήμαρχοι που θα εφαρμόσουν επιτέλους την επιχείρηση «Καγκούρειος Ζευς» θα απολαύουν της αιώνιας ευγνωμοσύνης των περισσότερων ψηφοφόρων τους.
Πολλοί σχολιαστές της ελληνικής κρίσης έχουν συχνά επισημάνει ότι ακόμη και σε συνθήκες ύφεσης, το επίπεδο της ζωής μας θα μπορούσε να βελτιωθεί αισθητά, με κινήσεις που δεν απαιτούν χρήματα. Για παράδειγμα, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας είναι τζάμπα –ή σχεδόν τζάμπα– αλλά τα οφέλη, τόσο για την οικονομία μας όσο και για την ψυχική μας ηρεμία και ποιότητα της καθημερινότητας, τεράστια.
Στην ίδια κατηγορία των μέτρων «μηδενικού δημοσιονομικού κόστους» για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης ανήκει και η «καγκουροκάθαρση». Λίγες μέρες διακοπών στα ελληνικά νησιά είναι αρκετές για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο μεγάλη ζημιά προκαλούν στα νεύρα και στα πορτοφόλια μας οι λεγόμενοι «κάγκουρες»: οι ιδιοκτήτες μπιτς μπαρ που καταλαμβάνουν τις παραλίες με τα ντάπα-ντούπα των βλαχο-ελεκτρόνικ ντι-τζέι τους. Οι πιτσιρικάδες με το μαλλί-φράκτη και τις τρυπημένες εξατμίσεις στα «φτιαγμένα» παπάκια που ηχορρυπαίνουν τα χωριά.
Οι ιδιοκτήτες «ρουμς του λετ» που παίρνουν το κεφάλι στους τουρίστες, ζητώντας μια περιουσία για τις πλαστικές καρέκλες και τις ελενίτ πέργκολες που προσφέρουν. Οι «επιχειρηματίες» που ανοίγουν μαγαζιά διακοσμημένα με μπλακ λάιτ, αλουμινένια κουφώματα και πλακάκι, στην καρδιά παραδοσιακών οικισμών. Οι κατά φαντασίαν «Σουμάχερ» που κολλάνε το αμάξι τους τρία εκατοστά πίσω από το προπορευόμενο στις εθνικές οδούς, ενώ οδηγούν με 180 χιλιόμετρα, χωρίς ζώνη και μιλώντας στο κινητό. Οι δήμαρχοι που επιτρέπουν να μη μένει ούτε μία σπιθαμή παραλίας ελεύθερη από κιτς ξαπλώστρες και ομπρέλες, τις οποίες νοικιάζουν, χωρίς ποτέ να εκδίδουν απόδειξη, γκαγκανιασμένοι από τον ήλιο ελληναράδες.
Οι «κάγκουρες» δεν προσβάλλουν μόνο την αισθητική της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της χώρας. Καταστρέφοντας το τοπίο, καθιστούν την πατρίδα μας λιγότερο ελκυστική στους τουρίστες και έτσι πλήττουν την οικονομία. Δίνουν την εντύπωση ότι στην καλοκαιρινή Ελλάδα τα πάντα επιτρέπονται, ενθαρρύνοντας έτσι παραβατικές συμπεριφορές και από τους ξένους επισκέπτες. Τα έκτροπα που σημειώνονται κάθε χρόνο σε περιοχές «γκέτο» Βορειοευρωπαίων τουριστών είναι άλλωστε γνωστά.
Για κάθε μία από τις προαναφερθείσες πρακτικές, υπάρχει και ένας νόμος που την απαγορεύει και επιβάλλει αυστηρές κυρώσεις. Δεν χρειάζονται ούτε χρήματα ούτε ατέρμονες συζητήσεις στη Βουλή για να ξεκινήσουν η αστυνομία, το λιμενικό και οι άλλες δημόσιες αρχές εκστρατεία κάθαρσης της χώρας από τους «κάγκουρες». Το αντίθετο, μερικές χιλιάδες πρόστιμα θα προσφέρουν ανάσα στα ταμεία του κράτους. Το κυριότερο ίσως για ορισμένους: ο υπουργός και οι δήμαρχοι που θα εφαρμόσουν επιτέλους την επιχείρηση «Καγκούρειος Ζευς» θα απολαύουν της αιώνιας ευγνωμοσύνης των περισσότερων ψηφοφόρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου