Δεν ξέρω αν αλλάζει η Ευρώπη. Ξέρω ότι εμείς δεν αλλάζουμε με τίποτα.

Του Γιάννη Μπέζου

Τις τελευταίες μέρες, ακούμε από όλα σχεδόν τα κόμματα, και ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι η Ευρώπη αλλάζει.Ωραίο ακούγεται!! Και ας μην καταλαβαίνουμε ακριβώς τι σημαίνει «αλλάζει». Γίνεται δημοκρατικότερη; Λαϊκότερη; Πιο ανθρωπινή; Έρχεται πιο κοντά μας; Θα μας αγαπήσει; Θα μας λυπηθεί; Θα μας πάρει στα σοβαρά;Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά είναι για λαϊκή, προεκλογική κατανάλωση. Δεν ξέρω αν η Ευρώπη αλλάζει. Ξέρω ότι εμείς δεν αλλάζουμε με τίποτα. Εξακολουθούμε να παίζουμε στο γήπεδο της διεθνούς συνωμοσίας εναντίον μας, κλείνουμε τα μάτια στα πολλά ελαττώματα μας, αρνούμαστε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι είμαστε μια μικρή χώρα, που θα πρέπει να προσδιορίσει τον ρόλo της στον πλανήτη.

Συμπεριφερόμαστε σαν να ήμασταν πραγματικά πλούσιοι, που μας έκλεψαν οι κακοί συνεταίροι μας, και μας έχει απομείνει ο ρόλος του μόνιμος διαμαρτυρόμενου για τα πάντα. Ρόλος, που τον παίζουμε τέλεια, αλλά που φοβάμαι ότι είναι για εσωτερική κατανάλωση. Οι άλλοι μάλλον δεν αιχμαλωτίζονται από τις θεατρικές μας επιδόσεις!

Ας σεβαστούν όλοι, αυτή τη φορά, τη θέληση του λάου. (Τι πολύπαθη λέξη)! Ας αναλάβουν την ευθύνη που τους προσδιορίζει η λαϊκή ψήφος, και ας κυβερνηθεί η χώρα μας.

Εδώ θα ζήσουμε. Εδω θα δημιουργήσουμε. Δεν θα φύγουμε όλοι. Ας μείνουμε και κάποιοι. Ας δώσουν οι πολιτικοί μας το παράδειγμα. Ας εργαστούν. Ας τολμήσουν. Ας στενοχωρήσουν. Ας στεναχωρηθούν. Ας μάθουμε, επιτέλους, κι εμείς ότι στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο τα χαρτονομίσματα.

Θυμίζω τη ρήση του Ρωμαίου Σενέκα: «Ο μεγαλύτερος πλούτος, είναι να περιορίσουμε τις επιθυμίες μας».

aixmi.gr