Eνα Καταπληκτικό 2012

Eνα καταπληκτικό 2012

(γράφτηκε εκείνη την καταπληκτική Παρασκευή του Φεβρουαρίου)

“Μα, κύριε καθηγητά, δεν είναι παγκόσμιο φαινόμενο η διαφθορά;”

Η συζήτηση είναι για τα αίτια της κρίσεως και τη διαφθορά των Ελλήνων πολιτικών. Ο ερωτών είναι γύρω στα πενήντα, γκρίζος και κουρασμένος. Πιθανότατα δημόσιος υπάλληλος, καθηγητής λυκείου ίσως.

Χωρίς να ξέρω το γιατί, η ερώτησή του με μεταφέρει στην Γροιλανδία. Ενδιαφέρον μέρος. Όχι πως έχω πάει ποτέ, απλά πετάω συχνά από πάνω. Λοιπόν, κάπου στην Γροιλανδία δύο Εσκιμώοι συζητούν. “Έχω βαρεθεί τη ζωή μου," λέει ο ένας. “Χιόνι, χιόνι, χιόνι παντού. Όπου και να κοιτάξω, πάγος και χιόνι.” “Δεν το αντιμετωπίζεις σωστά,” απαντά ο άλλος μετά από λίγο. “Το χιόνι είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Και στην Ιταλία έχει χιόνι, και στην Ελλάδα, μέχρι και στο Μαρόκο έχει χιόνι.” Για λίγο ακούγεται μόνο το σύρσιμο των χιονοπάπουτσων. “Ναι, αλλά σε αυτά τα μέρη”, επανέρχεται ο πρώτος Εσκιμώος, “έχει και άλλα πράγματα. Δε θα μπορούσε να έχει κι εδώ κάτι άλλο, πέρα από το χιόνι;”

Όντως, η διαφθορά των πολιτικών είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Για παράδειγμα, ο πρώην υπουργός περιβάλλοντος της Αγγλίας φούσκωσε κατά μερικές χιλιάδες λιρες τα έξοδά του. Είναι στη φυλακή για 16 μήνες. Ο πρώην κυβερνήτης της πολιτείας του Ιλλινόι (πληθυσμός: 13 εκατομμύρια, δηλαδή Ελλάδα και κάτι) ρώτησε κάποιον υποψήφιο: “Κι εγώ τι θα κερδίσω άν σε διορίσω;” Αλλά τον παρακολουθούσε, με εντολή εισαγγελέα, το FBI, και τώρα είναι στη φυλακή για 14 χρόνια. Και αναρωτιέμαι: Αν η Ελλάδα ήταν ευνομούμενη χώρα, με δικαστές και νόμους και διωκτικές αρχές που να μην αποτελούν παγκόσμια ντροπή για τους θεσμούς αυτούς, πόσοι από τους [τότε] τριακόσιους βουλευτές θα ήταν εκτός φυλακής; Πενήντα ίσως; Εβδομήντα; Δε νομίζω παραπάνω.

Δεν υπάρχει δεύτερο παράδειγμα στην Ευρώπη. Δύο σπείρες εγκληματιών έχουν καταλάβει την εξουσία, έχουν διαβρώσει τα πάντα, και ρημάζουν τη χώρα επί τρεις δεκαετίες. Ο ισχυρότερος πολιτικός σήμερα στο μεγαλύτερο κόμμα της [προπερασμένης] βουλής είναι ο συνταγματικός δικηγόρος που επεξεργάστηκε το νόμο περί ατιμωρησίας πολιτικών – αυτός που, αθώος πάσης κατηγορίας περί γνώσεως της οικονομικής επιστήμης, διαχειρίζεται με αυθεντία το μέλλον της οικονομίας μας. Λογικό δεν είναι; Αν είσαστε πολιτικός, κι εσείς αυτόν δεν θα υποστηρίζατε;
Παρεμπιπτόντως, για μένα το πιο απίστευτο από όλα είναι ότι κανένας βουλευτής και κανένα κόμμα δεν έχουν κάνει πρόταση, έστω για τα μάτια, για την κατάργηση – εννοείται, με αναδρομική ισχύ – του νομοθετικού εξαμβλώματος που κυοφόρησε ο υπουργός μας επί των οικονομικών.

Και μια και μιλάμε για οικονομικά, να θυμηθούμε ότι το Νόμπελ το 2002 το κέρδισε ο Τζορτζ Άκελροφ, συνάδελφός μου στο Μπέρκλεϋ, για τη περίφημη “θεωρία των σαράβαλων,” που λέει ότι αγορές με μονόπαντη πληροφορία είναι έυκολο να καταρεύσουν. Για παράδειγμα, όσο ανεβαίνουν τα ασφάλιστρα υγείας, τόσο θα διστάζουν οι υγιείς να ασφαλισθούν και θα ασφαλίζονται μόνο όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα, τόσο θα ανεβαίνουν τα έξοδα νοσηλείας, και συνεπώς και τα ασφάλιστρα... Ή, όσο χειρότερης ποιότητας είναι τα αυτοκίνητα που πουλιούνται στην αγορά μεταχειρισμένων, τόσο θα πέφτουν οι τιμές, και τόσο θα πέφτει η ποιότητα των αυτοκινήτων προς πώληση, κ.ο.κ. Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην Ελληνική πολιτική σκηνή; Όσο έπεφτε ο σεβασμός και η εκτίμηση του κόσμου προς τους πολιτικούς, όλο και λιγότερο ικανοί και έντιμοι πολίτες έμπαιναν στην πολιτική, και πάει λέγοντας. Το μόνο ακατανόητο είναι, γιατί ο κόσμος εξακολουθούσε να αγοράζει επί τριάντα-τόσα χρόνια;

Χιόνι, λοιπόν, παντού; Απελπισία, όπου και να κοιτάξεις; Όχι ακριβώς. Κάτι ακαθόριστο σα να χρωματίζει λίγο τον ορίζοντα. Στη γειτονιά, τύραννοι έπεσαν και πέφτουν συνεχώς, επί δώδεκα μήνες, από αυθόρμητες λαϊκές εξεγέρσεις, και το τέλος ορισμένων δίνει τροφή στις φαντασιώσεις μας.

Οι Ανόνυμους, σύμβολο ιδανικό της ελευθερίας και της ελπίδας που έφερε στον κόσμο το Διαδίκτυο, μόλις συμπαρατάχτηκαν μαζί μας (χάρμα η αισιοδοξία της δίωξης ηλεκτρονικού ότι θα τους πιάσουν...). Οι κλινικά αφελείς ψηφοφόροι όλο και λιγοστεύουν στις δημοσκοπήσεις. Μόλις το κρύο γλυκάνει λίγο, η αγανάκτηση θα πλημμυρίσει πάλι τους δρόμους, αψηφώντας τους δολοφονικούς πραιτωριανούς του κ. Παπουτσή.

Οι Ανόνυμους μας έδωσαν μια καταπληκτική Παρασκευή. Μπορούμε εμείς να κάνουμε καταπληκτικό το 2012;

χαιρετώ,

Χρίστος Παπαδημητρίου στο tvxs.gr

http://www.cs.berkeley.edu/~christos/greece/crisisingreece.html