Υποκλοπείς ονείρων

Ο τίτλος είναι κυριολεκτικός, όχι μεταφορικός. Δε σας επιφυλάσσω ολική επαναφορά στην γκρίνια περί ανεύθυνων πολιτικών εκπροσώπων και ληστρικών κυκλωμάτων εξουσίας. Για τέτοιου είδους «σχόλια» –και μάλιστα δραστικού, όχι απλώς δραματικού χαρακτήρα– υπάρχει η κάλπη, στην οποία μπορεί ο καθένας να αποδείξει πόσο αληθινά υπεύθυνος πολίτης είναι, ως ενεργό μέλος μιας ανεξάρτητης δημοκρατικής και όχι εξαρτημένης σουλτανικής κοινωνίας.

Αν και, εδώ που τα λέμε, μια πλειάδα επιφανών πολιτικών μας θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν επαγγελματίες υποκλοπείς ονείρων, των ονείρων μας (που μας επιστρέφουν ως υποσχέσεις). Με υποκλοπείς ονείρων ασχολείται και η κινηματογραφική ταινία Inception, προειδοποιώντας για τον ερχομό μιας πολύ πιο επικίνδυνης κατάστασης από εκείνη της αναλγησίας των σκανδαλοποιών «ιδεολόγων» της πολιτικής ζωής και της γενικευμένης αναξιοπιστίας στο πάρε δώσε πολιτών και κράτους. Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν, εμπνεόμενος από σπάνιες παθολογίες του ύπνου αλλά και από τις πειραματικές τεχνολογίες «ανάγνωσης» της σκέψης, διηγείται μια ιστορία υποκλοπής και εμφύτευσης ονείρων στον αμέριμνο εγκέφαλο επιφανών «στόχων». Στην ταινία τα όνειρα δε συνιστούν πια το έσχατο πεδίο ελευθερίας του αυθεντικού –εσωτερικού– εαυτού μας, αλλά το πεδίο μάχης ενός πληροφοριακού πολέμου. Αν το καλοσκεφτούμε, όμως, η ανθρωπότητα πορεύεται διαχρονικά μέσα σε ένα λαβύρινθο από όνειρα και διαψεύσεις (σαν το «αναβόσβημα» των εγκεφαλικών συνάψεων), ενώ νικητής βγαίνει όποιος διαχειρίζεται πιο έξυπνα των όνειρά του και –κυρίως– τα όνειρα των άλλων...