Πολίτες του 6ου διαμερίσματος

Υποτίθεται ότι η δημοκρατική Ευρώπη έβγαζε φλύκταινες και μόνο στην ιδέα μιας μαζικής απέλασης εθνότητας ή εθνοτήτων. Ομως, όταν το πρόβλημα με τους Ρομά των Βαλκανίων, εκδηλώθηκε στη Γαλλία, η Ε. Ε. αποδείχτηκε ανήμπορη να επιβάλει ακόμη και αυτές τις στοιχειώδεις αρχές προστασίας του δικαιώματος ελεύθερης διέλευσης.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που στο άκουσμα της είδησης για τις απελάσεις των Ρομά μπόρεσε να αποφύγει τον νοερό συσχετισμό με τη σκοτεινή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Από αυτήν την άποψη, ίσως το σχόλιο του Κούντερα στο τελευταίο βιβλίο του να είναι από τα πιο εύστοχα για την επανάληψη των ίδιων λαθών. «Οι άνθρωποι, παρά τον πλούτο των βιωμένων εμπειριών τους, βγαίνουν πάντοτε από μια ιστορική δοκιμασία όσο βλάκες είχαν μπει» σχολιάζει.

Δυστυχώς οι Ελληνες είναι εξοικειωμένοι και με τα προβλήματα των Ρομά. Εξοικειωμένοι με τα τσαντίρια, την εξαθλίωση των παιδιών τους, την εσωτερική ταξική διαφοροποίηση που ακόμα και στο «τάμα» του Δεκαπενταύγουστου τους κάνει να χωρίζονται σε αυτούς που κοιμούνται με τις κουβέρτες στον ανηφορικό δρόμο προς τον ναό και στους άλλους που διανυκτερεύουν στο λιμάνι μέσα στα τζιπ. Συνηθίσαμε ακόμη και την αθλιότητα των μεταναστών - Ρομά που ανανεώνουν συνεχώς τα δίκτυα επαιτείας στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις.

Ομως, η ιστορία των Ρομά στη Γαλλία αποδεικνύει ότι όταν ένα πρόβλημα μιας μεγάλης μειονότητας δεν αντιμετωπίζεται μπορεί εύκολα να γίνει γέφυρα φόβου. Και τέτοια προβλήματα συσσωρευμένα υπάρχουν στην Ελλάδα και αφορούν την αφρικανική κοινότητα που ασφυκτιά εξίσου με τους Ελληνες για την αυξανόμενη πορνεία στο κέντρο. Με τη συνενοχή όλων όσοι κάνουν χρήση των «υπηρεσιών» trafficking, τα πιο εκρηκτικά προβλήματα πυκνώνουν γύρω από την πλατεία Βικτωρίας, την Κυψέλη, την πλατεία Αμερικής, τον σταθμό της Αττικής. Η Λορέτα Μακόλεϊ, ιδρύτρια της Ενωσης Αφρικανών Γυναικών, που διοργανώνει για το προσεχές Σαββατοκύριακο, με την «κίνηση πολιτών 6ου διαμερίσματος», ένα διήμερο συζητήσεων και εκδηλώσεων στην καρδιά της πόλης- στην πλατεία Αμερικής-, εκτιμά ότι οι κοπέλες της Αφρικής, κυρίως Νιγηριανές, που είναι εγκλωβισμένες στον ιστό της πορνείας και των ναρκωτικών ανέρχονται σε 1.500. Η πλειοψηφία τους «δουλεύει» σε αυτές τις περιοχές του κέντρου όπου τα παιδιά των Ελλήνων αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα με τα παιδιά των μεταναστών. Γιατί και οικογένειες των Αφρικανών και άλλων ξένων υπηκόων είναι και αυτοί θύματα ενός εγκλήματος διαρκείας που συντηρείται και από Ελληνες «πελάτες». Και γι’ αυτόν τον λόγο, η πρωτοβουλία Αθηναίων και Αφρικανών να μιλήσουν για το πρόβλημα δημόσια είναι και η έκκληση των ίδιων των γυναικών από την Αφρική για βοήθεια πριν από τα χειρότερα, που ήδη έχουν αρχίσει στις γειτονιές του Αγιου Παντελεήμονα με τις συμμορίες που αντιμάχονται ανοικτά και απροκάλυπτα.

Tης Χριστινας Κοψινη