Παγκόσμια Ημέρα του Βουνού, μια κρύα μέρα στον Κίσσαβο

Ασχήμια δεν θα βρεθεί να ντύσει αυτές τις εικόνες. Μήτε σκιά την ομορφιά να κρύψει, όταν το φως του ήλιου πέσει επάνω τους. Ούτε τα δικά σου τα αισθήματα μπορεί να τα εκφράσει η δυσκολία. Απλά αφήνεσαι, προσμένεις κι οργανώνεις την απόλαυσή της. Αυτό είναι το βουνό, όταν χιονίζει ή μετά το χιόνι, όταν φυσάει ή μετά τον αέρα, με μείον δεκαπέντε ή με καλοκαιρινό λιοπύρι.

Ο Κίσσαβος δεν μπορεί να αποφύγει το μαστίγωμα του χιονιά του Δεκέμβρη. Το λευκό και ο παγωμένος αέρας σημαδεύει τη χειμερινή του τύχη. Κι εσύ ανηφορίζεις στα μονοπάτια του κοιτάζοντας τα σχήματα που φτιάχνει ο παγωμένος αέρας και το χιόνι πάνω στα ξανθά χορτάρια. Νομίζεις ότι θα σου έρθει η θάλασσα του Αιγαίου· και το λευκό δεν θα τη φανερώσει.

Γι' αυτό και η φαντασία, καθώς ανεβαίνεις, δεν θέλει να κουραστεί. Πλάθει το παραμύθι του χαμένου ορειβάτη και τρέχει ανάμεσα στις χιονισμένες κορυφές κυνηγώντας τη σωτηρία· μέχρι να ξεπαγώσει η μύτη σου. “Σαν θέλεις από τις δυσκολίες του βουνού και της ζωής για να γλιτώσεις, πάνω τους πέσε κι ούρλιαξε, να φοβηθούν να στρέψουν”. Να μάθουν πως “στόχο” όταν σ' έβαζαν, σου ετοίμαζαν βραβείο.

Αγρίμι στα βουνά από παιδί, βγαίνεις για ταξίδι στις χιονισμένες πλαγιές, στα πιο «παρθένα» μέρη των απωθημένων σου, που γεμίζουν με σημάδια τη μνήμη. Κι όταν ξεπροβάλει το καταφύγιο, ανεβάζεις την ομπρέλα της λήθης, άσπρο στο κόκκινο της θύμησης.

11 Δεκεμβρίου 2010, Παγκόσμια Ημέρα του Βουνού, άλλη μια μέρα της φύσης. Μια κρύα μέρα στον Κίσσαβο. Κι αυτό το είδες μια μέρα πριν, αλλά το ξέρεις εδώ και χρόνια. Ημέρες βουνού, παγκόσμιες και τοπικές.

Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr
http://e-onthemountain.blogspot.com