(Ιωάννης Πολέμης)
Χθες κατεβαίνοντας τον δρόμο Δομοκού Λαμίας έκανα μια στάση στο καφεπαντοπωλείο που βρίσκεται δίπλα από τον Άγιο Σώστη.
Μπροστά στα τραπέζια καθόταν ένα σκυλάκι που γύριζε κάπου κάπου και με κοίταζε.
-Δικό σας είναι; Ρώτησα την κοπέλα που σέρβιρε το αναψυκτικό...
-Είναι μεγάλη ιστορία ... έφυγε από το κυνοκομείο και ήταν ετοιμοθάνατο . Το μαζέψαμε, φωνάξαμε γιατρό, το θεραπεύσαμε από τον τύφο και τώρα το φροντίζουμε όσο μπορούμε.
-Συγγνώμη έφτασε εδώ από το κυνοκομείο .
-Τι να κάνει; Απάντησε με πίκρα η κοπέλα αφού δεν τα ταΐζει κανένας .Ξέρεις πόσα φεύγουν κάθε ημέρα και έρχονται εδώ. Τα περισσότερα ψοφάνε από την πείνα ,άλλα τα σκοτώνουν τα αυτοκίνητα και άλλα φεύγουν.
-Μα δεν τα φροντίζει κανένας;
-Δεν ξέρω πάντως τα μισά είναι μέσα και τα άλλα έξω . Όλα ψάχνουν να φάνε όπου βρουν.
Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι. Αν γυρίσουμε πίσω και κοιτάξουμε τους λόγους που εξάπλωσης και της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους θα δούμε ότι ο σκύλος θα βρίσκετε στις πρώτες θέσεις. Ο άνθρωπος κατάφερε να επιβιώσει επειδή κάποια άλλα είδη του ζωικού βασιλείου τον προστάτευαν και το βοήθησαν τα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης του, ανάμεσα σε αυτά ήταν και ο σκύλος . Στον σκύλο στο άλογο, στο πρόβατο, στην κατσίκα,οφείλουμε πολλά.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι στον πλανήτη δεν είμαστε μόνοι μας και το μονό που μας ξεχωρίζει από τα ζώα είναι ανατομική μας διάπλαση. Τα ζώα πονάνε, αγαπάνε, τρώνε, πίνουν και γεννούν, ζουν και πεθαίνουν όπως και εμείς.
Ο σεβασμός απέναντι στο ζωικό και φυτικό βασίλειο είναι θέμα πολύτιμο.
Μόνο κάποιος αμόρφωτος άξεστος και ψυχοπαθής εκτονώνει τα προβλήματα του πάνω στα ζώα .
Φεύγοντας πέρασα από το κυνοκομείο . Μόλις με είδαν τα σκυλιά άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μου . Έχω την εντύπωση ότι περισσότερο έρχονταν προς το μέρος μου μάλλον από χαρά και ελπίδα για λίγο φαγητό παρά με εχθρικές διαθέσεις .
Σταμάτησα για λίγο και παρατήρησα τον χώρο. Μπροστά μου υπήρχαν κάποια οικήματα περιφραγμένα από συρματόπλεγμα . Τα μισά σκυλιά ήταν μέσα και τα υπόλοιπα ήταν έξω και γάβγιζαν όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία μου.
Προχωρώντας παρακάτω συνάντησα μια αγέλη από έξη σκυλιά ξαπλωμένα κάτω
από τον ίσκιο ενός πουρναριού. Πιο κάτω ήταν άλλα δυο που περπατούσαν στον δρόμο.
Πέρυσι τον χειμώνα είχα περάσει από εδώ βράδυ ,σε μια λάκα παρακάτω είχα συναντήσει πάνω από είκοσι σκυλιά ξαπλωμένα.
Την άλλη ημέρα το πρωί επιστρέφοντας είδα πολλά από αυτά πάνω από ένα κουφάρι ενός ζώου να τρώνε. Ανατρίχιασα στην ιδέα τι θα μπορούσε να ήταν το κουφάρι. Μάλλον τα θέρισε η πείνα και αναγκάστηκαν να κανιβαλίσουν το πιο αδύνατο σκυλί της αγέλης.
Για μια στιγμή με κατέβαλε η οργή και η αγανάκτηση και στο μυαλό μου έψαξα για τους απευθύνουν.
Ο πρώτος και κυριότερος υπεύθυνος ήταν ο δήμος Λαμίας, διότι σύμφωνα με τον νόμο ο ρόλος του κυνοκομείου δεν είναι η ''φιλοξενία΄΄ αλλά η συγκέντρωση των αδέσποτων , ο εμβολιασμός, η στείρωση και η απελευθέρωση στους χώρους που συλλέχθηκαν. Αντίθετα ο δήμος μαζεύει τα σκυλιά από την πόλη για να απαλλαγεί την παρουσία τους τα μεταφέρει στο κολαστήριο που το ονομάζει κυνοκομείο.
Εκεί όμως ξεκινά ο παραλογισμός για τα ζώα . Διότι στο κυνοκομείο μαζεύονται όλο και περισσότερα σκυλιά χωρίς να απελευθερώνονται τα παλιότερα και χωρίς υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος φιλοξενίας . Ανάμεσα τους έμαθα ότι υπήρχαν η υπάρχουν και κάποια επιθετικά σκυλιά όπως κάποια πιτ μπουλ, μποχερ κλπ. Τα σκυλιά αρχίζουν να καβγαδίζουν μεταξύ τους , είτε για το φαγητό, είτε για την στέγη και τα πιο αδύναμα βγαίνουν έξω από το κολαστήριο που συνεχεία και παράνομα υποδέχεται όλο και περισσότερα από άλλους χώρους της πόλης που θέλουν να τα ξεφορτωθούν.
Αυτά που κυνηγημένα βγαίνουν έξω αναγκάζονται να δημιουργήσουν αγέλες να απομακρυνθούν από το κολαστήριο και να επιβιώσουν ακολουθώντας τα άγρια ένστικτα τους. Πολλά από αυτά κάποια στιγμή φεύγουν και βγαίνουν στην εθνική οδό. Εκεί άλλα σκοτώνονται από τα αυτοκίνητα άλλα τραυματίζονται και άλλα πεθαίνουν από την πείνα η από τα τραύματα τους..
Στο κυνοκομείο απ΄ ότι έμαθα υπάρχουν δυο κοπέλες οι οποίες κάνουν τα πάντα για να φροντίσουν τα κακόμοιρα ζώα αλλά ουσιαστικά είναι μόνες τους χωρίς την παραμικρή βοήθεια από τον δήμο . Παλαιοτέρα στο κυνοκομείο υπήρχε δημοτικός υπάλληλος που ήταν υπεύθυνος για τα ζώα . Αλλά κάποια στιγμή απομακρύνθηκε για άγνωστη προς εμένα αιτία .
Για το πώς πρέπει να δουλεύει το κυνοκομείο ο νόμος είναι σαφής αλλά η αναποφασιστικότητα του δήμου στο να εφαρμόσει σωστά τον νόμο έχει σαν αποτέλεσμα να την πληρώνουν με τον χειρότερο τρόπο τα ζώα.
Και αναρωτιέμαι αν από τον δρόμο περάσει κάποιος περιπατητής η ένας ποδηλάτης ,τι μπορεί να συμβεί. Αν του επιτεθούν τα σκυλιά τι μπορεί να γίνει.
Για τα άγρια ζώα δεν αναρωτιέμαι καθόλου ,όσα έχουν γλυτώσει θα έχουν εξαφανιστεί από τον φόβο τους επειδή γνωρίζουν την κατάσταση αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι καθεστώς επικρατεί γιατί βέβαια δεν έχει φροντίσει να τους ενημερώσει.
Αλλά και γιατί να το κάνει ; Αν το κάνει θα έχει πολιτικό κόστος επομένως αφήνει τα πράγματα όπως είναι και εύχεται να μην συμβεί τίποτα.
Ψάχνοντας έμαθα ότι στην πόλη της Λαμίας πριν ένα με δυο χρόνια υπήρχαν πολλά αδέσποτα αλλά εξαφανίστηκαν ξαφνικά και κανείς δεν ξέρει που πήγαν . Επίσης κάποιος φίλος μου ανέφερε ότι πέρυσι στην περιοχή των δικαστηρίων βρέθηκαν φολιασμένα πάνω από δέκα σκυλιά σε ένα βράδυ .
Και να ήταν μόνο αυτό . Την πρώτη χρονιά που ήρθα στην Λαμία ,στο χωριό μου κάποιοι φόλιασαν σε μια ημέρα γύρω στα είκοσι σκυλιά. Το ένα μάλιστα προσπαθώντας να φτάσει στο αφεντικό του καβάλησε έναν φράχτη και πέθανε κρεμασμένο πάνω στα σύρματα. Είναι μια τακτική που εφαρμόζεται τακτικότατα σε όλον τον κόσμο .
Μια τακτική που την εφαρμόζουν οι αγράμματοι οι άξεστοι ,οι ανεύθυνοι , οι ψυχοπαθείς κλπ.
Υποτίθεται ότι ζούμε σε έναν κόσμο πολιτισμένο με αρχές και σεβασμό απέναντι σε όλα τα πλάσματα της φύσης . Αλλά κάποιοι τον πολιτισμό τον μεταφράζουν σύμφωνα με την τσέπη τους και τα συμφέροντα τους.
Πιστεύω ότι για το αίσχος του κολαστηρίου που ο δήμος το αποκαλεί κυνοκομείο μέρος της ευθύνης φέρνει και ο ίδιος δήμος αλλά πάνω απ' όλα φταίει η συνείδηση των πολιτών είτε γιατί αμολήσαμε τον σκύλο που για λίγο έπαιξαν τα παιδιά μας , είτε γιατί σκεφτήκαμε την εύκολη λύση να πάμε στο δίπλα χωριό η στο βουνό και να αμολήσουμε τον σκύλο που φροντίζαμε για λίγο.
Όμως όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται γιατί ο μεγαλύτερος κριτής όλων μας είναι τα ιδία μας τα παιδιά . Τα παιδιά έπαιξαν με τον σκύλο που αμολήσαμε τον αγάπησαν αλλά δεν τον ξέχασαν και πάνω απ' όλα δεν είναι χαζά να μην καταλάβουν τι απέγινε το κατοικίδιο που τους στερήσαμε.
Πιστεύω ότι εδώ μπαίνει ο ρόλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών .
Ο ρόλος μας είναι να επηρεάσουμε θετικά τις συνειδήσεις των πωλητών . Ο σκοπός μας δεν είναι να τάζουμε και να δημιουργούμε συνειδήσεις χωρίς υγιείς στόχους και οράματα . Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε πνευματικά υγιείς ανθρώπους για να μπορούν να προσφέρουν δημιουργικό έργο στην πόλη μας και στην κοινωνία γενικότερα μακριά από την μέχρι τώρα βρώμικη και διεφθαρμένη σκέψη των πολιτικάντηδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου