Το θέμα με το τσιγάρο στην εξαιρετικά δύσκολη περίοδο που περνάει η χώρα είναι τελείως άκυρο και αποπροσανατολιστικό. Περιγράφεται με τη λαϊκή φράση «εδώ ο κόσμος χάνεται και το νίμου χτενίζεται». Τον σοβαρό Έλληνα -που στην καλύτερη περίπτωση, του έχουν μειωθεί οι αποδοχές στην εργασία του και στη χειρότερη έχει χάσει τη δουλειά του-καρφάκι δεν του καίγεται αν θα εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος. Έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει. Άρα ο χρόνος και ο τρόπος που επιλέχτηκε να εφαρμοστεί ο νόμος είναι λάθος και κατά τη γνώμη μου ύποπτος.
Έχοντας επιβάλλει ως κυβέρνηση στους πολίτες μια σειρά από σκληρά μέτρα (ουσίας για πολλούς) για το συμμάζεμα της χώρας δεν προσθέτεις έναν ακόμη πονοκέφαλο (αντικαπνιστικός νόμος) εκτός κι αν ο σκοπός σου είναι να στρέψεις την κουβέντα αλλού. Κι αν ο σκοπός δεν είναι πονηρός δείχνεις ως κυβέρνηση εντελώς αδιάβαστη κι ως προς τις οικονομικές συνέπειες σε διάφορους κλάδους και ως προς τις αντιδράσεις.
Η Ελλάδα ως μία από τις τελευταίες χώρες της Ε.Ε. που καπνίζουν (και στην Ισπανία καπνίζουν, και στη Γερμανία υπό προϋποθέσεις κι αλλού) είχε την «πολυτέλεια» να συλλέξει, από τις χώρες όπου εφαρμόζεται ο νόμος, όλες αυτές τις πληροφορίες που αφορούν τις οικονομικές συνέπειες σε κλάδους της οικονομίας αλλά και για το βασικό, για την οικονομική συγκυρία, αν τελικά τα ευρώ που γλιτώνει ένα κράτος από το σύστημα υγείας είναι περισσότερα από αυτά που χάνει από την είσπραξη φόρων από τη μειωμένη κατανάλωση τσιγάρων. Είναι προφανές ότι ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά ούτε η τωρινή (άλλα και κανένας έλληνας πολιτικός ) έχει κάνει τέτοιου είδους έρευνα. Λαϊκίζει προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση αφήνοντας χώρο σε μίντια και πολίτες να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Λάθος … και το ερώτημα είναι: εσκεμμένο ή λόγω βλακείας;
Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι καπνίζονται περίπου 40 δις τσιγάρα το χρόνο δηλαδή 2 δις πακέτα των 20. Με μια μέση τιμή τα 3 ευρώ ανά πακέτο από τα οποία το 1,8 ευρώ είναι φόροι το κράτος εισπράττει περίπου 3,6 δις ευρώ φόρους το χρόνο . Δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν αυτά τα χρήματα πηγαίνουν απευθείας στον τομέα της υγείας ως όφειλαν. Για αυτό υπάρχει τόσο υψηλός φόρος γιατί επιβαρύνεται το σύστημα υγείας. Από την άλλη και το παριζάκι επιβαρύνει το σύστημα υγείας (διαβάστε το άρθρο της Βαγιάννη ) αλλά ούτε απαγορεύεται η κατανάλωσή του ούτε επιπλέον φόροι επιβάλλονται σε αυτό.
Αν λοιπόν μπούμε σε αυτή την κουβέντα, τι βλάπτει και πόσο κοστίζει στο κράτος, αν ο αντικαπνιστής έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκαιο, αν ο καπνιστής καταπιέζεται όταν πίνει τον καφέ του χωρίς τσιγάρο ή όχι δεν θα βγει άκρη. Θα χάσουμε το δάσος. Και το δάσος είναι ο αλληλοσεβασμός κι όχι μόνο «η πάρτι μας». Και στην χρήσιμη μεν αλλά αποπροσανατολιστική για την παρούσα φάση κουβέντα που έχει ανοίξει υπάρχει -κι από τις δύο πλευρές - μόνο «η πάρτι μας». Δεν είναι θέμα επιβολής αλλά σεβασμού. Και το σεβασμό τον κερδίζεις δεν τον επιβάλλεις.
του Κωνσταντίνου Παπαζέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου