Δεν χρειάζεται Μαυρογιαλούρους ο Καλλικράτης

Υποτίθεται αναμένουμε αναγέννηση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης με την εφαρμογή του Καλλικράτη.

Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη για τη χώρα περίοδο επιχειρείται μια πολλή σημαντική πολιτική αλλαγή που αφορά την καθημερινή ζωή του συνόλου των Ελλήνων πολιτών.

Καμιά αλλαγή όμως δεν μπορεί να γίνει αν δεν βασιστεί σε πρόσωπα.

Εδώ είναι και το κύριο ερώτημα:

Τι δουλειά όμως έχουν στη νέα διάταξη αποκέντρωσης, οι αποτυχημένοι του πολιτικού προσωπικού (βουλευτές που δεν κατάφεραν να εκλεγούν, πρώην υπουργοί κλπ);

Είναι δυνατόν οι περιφέρειες και οι νέοι μεγάλοι Δήμοι να αποτελούν σκαλοπάτι επιθυμιών και έσχατων φιλοδοξιών των υπό απόσυρση κομματικών παραγόντων;

Ή μήπως οι βλέψεις και υποψηφιότητες υφίστανται για να τους προσδώσουν επιπλέον έσοδα εκτός από τις πολυποίκιλες συντάξεις και αποζημιώσεις τους;

Μου θυμίζουν παλιές ελληνικές ταινίες με τους απόστρατους, τους ναυαρχούκους και δεν συμμαζεύεται....

Και όλα τα παραπάνω με τις ευλογίες και καθοδήγηση των κομματικών σχηματισμών και την ανεκδιήγητη παροχή χρισμάτων και στηρίξεων.

Τι σημαίνει ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση όταν δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από την κομματική μέγγενη;

Γιατί το μακρύ χέρι του κόμματος πρέπει να φτάνει μέχρι και την καθημερινότητα του τελευταίου πολίτη μ' αυτόν τον απροκάλυπτα αισχρό τρόπο;

Και τι φοβερή διάθεση για προσφορά διακατέχει τους "Μαυρογιαλούρους";

Πρέπει να ντρέπονται και οι κεντρικοί κομματικοί μηχανισμοί αλλά και τα ενεργούμενά τους!!!!!!

΄΄Περιμένοντας τα χρίσματα των κομμάτων στην Λαμία΄΄ θα μπορούσε να είναι ο άλλος τίτλος της δημοσίευσης του activistis.gr.