Μια χρυσή ευκαιρία

Όποιος παρακολούθησε τις χτεσινές ομιλίες στη Βουλή –στο πλαίσιο της συζήτησης για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση-, θα είχε πολλούς λόγους να εκνευριστεί και να εξοργιστεί. Εμένα, πάντως, με πιάσανε τα γέλια. Και μετά βαρέθηκα.

Ήταν σίγουρο πως θα ερχόταν κάποτε η ώρα που το σάπιο πολιτικό σύστημα θα έφτανε σε αδιέξοδο. Αυτή η ώρα είναι τώρα.

Και ο πλέον ανόητος Έλληνας θα έχει αντιληφθεί πως η δημοκρατία έχει καταλυθεί εντελώς, το Σύνταγμα της χώρας έγινε κουρελόχαρτο, η χώρα έχει χρεοκοπήσει και οι εκλογές αντιμετωπίζονται από τους πολιτικούς σαν μια πολύ δυσάρεστη –και ανεπιθύμητη- διαδικασία.

Όσο το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία μπορούσαν να εξασφαλίζουν αυτοδυναμία –ταΐζοντας τους πελάτες ψηφοφόρους τους-, η κατάσταση ήταν ελεγχόμενη και η εναλλαγή τους στην εξουσία βέβαιη. Αυτό τελείωσε.

Έχω γράψει και παλαιότερα πως στην Ελλάδα δεν υπήρχαν ποτέ κυβερνήσεις – υπήρχαν μόνο άνθρωποι που ήταν στα πράγματα. Και ήταν στα πράγματα επειδή είχαν την στήριξη κάποιων άλλων ανθρώπων. Κάποιων ζάπλουτων ανθρώπων. Οι περισσότεροι κομπραδόροι. Μετά, τους είπαμε διαπλεκόμενους και νταβατζήδες.

Τους τελευταίους μήνες, η οργή για τους πολιτικούς έχει ξεχειλίσει. Μούντζες, βρισίδια, χειροδικίες, γιαούρτια, αυγά – όλα τα δοκίμασαν. Κανείς, όμως, δεν διανοήθηκε να βρίσει τον Κόκκαλη. Κανείς δεν μούντζωσε τον Βαρδινογιάννη. Κανείς δεν πέταξε γιαούρτι στον Μπόμπολα.

Αλήθεια, πιστεύει κάποιος πως μπορεί να υπάρξει επόμενη –και καλύτερη ημέρα- σε αυτή τη χώρα, αν τα δημόσια έργα συνεχίσει να τα αναλαμβάνει ο Μπόμπολας;

Δηλαδή, θα φύγει το ΠΑΣΟΚ, θα φύγει και η Νέα Δημοκρατία αλλά ο Μπόμπολας θα συνεχίσει να είναι «εθνικός εργολάβος» και ο Κόκκαλης «εθνικός προμηθευτής»; Λυπάμαι αλλά τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα.

Το περασμένο καλοκαίρι -ακούγοντας στη λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος όλες τις ομιλίες κατά των πολιτικών- εντυπωσιάστηκα από το πόσοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Έβλεπαν τους αχυράνθρωπους-πολιτικούς αλλά όχι τους «χορηγούς» τους.

Αν η κατάσταση είναι σε αδιέξοδο σήμερα στην Ελλάδα –και η χώρα βαδίζει στην εκτροπή μέσω-, ο κύριος λόγος δεν είναι η χρεοκοπία. Ο λόγος είναι πως –εξαιτίας της χρεοκοπίας στην οποία οδήγησαν τη χώρα- το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και δεν μπορούν πια να εγγυηθούν στην οικονομική ελίτ του τόπου πως το πάρτι θα συνεχιστεί.

Ίσως, κάποιοι να θεωρούν ακόμα λογικό να ενημερώνονται από τα ΜΜΕ των νταβατζήδων της διαπλοκής και τα παπαγαλάκια τους αλλά μην περιμένεις να σου ανακοινώσει και την επανάσταση ο Γιάννης Πρετεντέρης.

Η Δικαιοσύνη εξαφανίστηκε – ούτε ένας υπεύθυνος για τη χρεοκοπία της χώρα στο δικαστήριο. Η Δημοκρατία (που χωρίς Δικαιοσύνη δεν υπάρχει) έχει πεθάνει εδώ και καιρό – οι πολίτες που διαδηλώνουν αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις καταστολής σαν εγκληματίες και οι εκλογές αντιμετωπίζονται από το πολιτικό σύστημα σαν εφιάλτης και όχι σαν γιορτή της Δημοκρατίας.

Αυτή τη στιγμή στην ηγεσία της χώρας συνεχίζουν να βρίσκονται αυτοί που –μαζί με τους «χορηγούς» τους- την οδήγησαν σε ηθική, πολιτιστική και οικονομική χρεοκοπία. Και θέλουν πάλι να την σώσουν. Είναι σαν ο δολοφόνος να θέλει να σώσει το θύμα του, αφού το σκότωσε πρώτα.

Η σωτηρία της πατρίδας -στην οποία αναφέρονται διαρκώς πολιτικοί, νταβατζήδες και παπαγαλάκια- δεν είναι τίποτε άλλο από τους εαυτούς τους. Ως πατρίδα αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους και τα συμφέροντά τους – αυτά θέλουν να σώσουν.

Ή θα φύγουν όλοι μαζί –και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη για τα εγκλήματά τους- ή ετοιμαστείτε για τα χειρότερα. Και τα χειρότερα δεν είναι η έξοδος από το ευρώ.

Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει ο λαός. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι πολίτες. Για την ακρίβεια, είναι η ώρα να πράξουν.

Καταλαβαίνω πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνέχεια ανάγκη κάποιον να τους λέει τι να κάνουν – αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να γίνουν ποτέ πρωθυπουργοί άνθρωποι σαν τον Σημίτη, τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου.

Σκέψου πόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει ένας λαός που επιλέγει τέτοιους ανθρώπους για ηγέτες του. Μιλάμε για μπάζα. Τόσο μπάζα που αναρωτιούνται με αγωνία -και το λένε και πολύ σοβαρά- ποιος θα τους κυβερνήσει αν δεν υπάρχει ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς. Φτωχοί μαλάκες, κάνατε πρωθυπουργούς τον Μητσοτάκη και το ζαβό παιδί του Ανδρέα Παπανδρέου και αναρωτιέστε αν υπάρχει κανένας καλύτερος απ’ αυτούς; Όλοι οι Έλληνες είναι καλύτεροι απ’ αυτούς. Και χωρίς να θέλω να θίξω την βεβαιότητά σας για την ανωτερότητά της φυλής μας, ακόμα και οι μετανάστες είναι καλύτεροι απ’ αυτούς.

Καταλαβαίνω, επίσης, πως πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι – είναι δύσκολο πράγμα η ελευθερία. Γι’ αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι συνεχίζουν να μαντρώνονται στα κόμματα και να ψάχνουν για πατερούληδες. Θα μπουν οι Τούρκοι μέσα και οι Έλληνες θα συνεχίσουν να διαδηλώνουν κάτω από διαφορετικές σημαίες – σαν εχθροί.

Τώρα είναι η ώρα να μετρηθούμε και να δούμε τις πραγματικές μας δυνατότητες αλλά και το τι θέλουμε. Θέλουμε δημοκρατία ή χούντα; Όποιος θέλει δημοκρατία ξέρει και τι πρέπει να κάνει. Πάντως, στο σπίτι δεν πρόκειται να σας την φέρει κανείς.

(Η φωτογραφία είναι από το Σύνταγμα – την τράβηξα στις 20 Οκτωβρίου.)

(Για τους φίλους που μου έγραψαν και με μαλώνουν γιατί πέρασε μια ολόκληρη ημέρα χωρίς να ανανεώσω το μπλογκ μου, να τους πω πως γράφω επειδή γουστάρω και, άρα, γράφω όποτε γουστάρω. Επίσης, να νικήσετε τη συνήθεια – είναι κακό πράγμα η συνήθεια. Δεν είναι ανάγκη να με διαβάζετε κάθε μέρα. Κι αν είναι να διαβάσετε κάτι, μην είστε όλη μέρα στο διαδίκτυο – ανοίξτε και κάνα βιβλίο να ξεστραβωθείτε. Να διαβάσετε τους πλατωνικούς διαλόγους.)

pitsirikos.net