Μπορεί κανείς ν’ ανάψει το φως;

Παίρνουμε την έκτη δόση, παίρνουμε και την έβδομη που είναι η πρώτη του νέου δανείου, παίρνουμε δανεικά απρόσκοπτα, κουρεύουμε το χρέος και συνεχίζουμε…Και μετά;Αυτό είναι για όλους μας το σενάριο της ανακούφισης. Γι αυτό το “ουφ” μετά την υπογραφή Σαμαρά ήταν εφάμιλλο με το “ουφ” που ακολούθησε τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου και γι΄αυτό φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοια “ουφ” μόλις εγκριθεί η δανειακή σύμβαση, όταν με το καλό ολοκληρωθεί το “κούρεμα” και η ανταλλαγή των ομολόγων.
Και μετά;
Για πόσο καιρό ακόμη η αίσθηση ότι αποφύγαμε τα χειρότερα θα μπορεί να καλύπτει την πραγματικότητα που βιώνουμε;
Δεν πτωχεύσαμε. Ούτε φαίνεται πως θα αναγκαστούμε να ανταλλάξουμε με το γείτονα τα μακαρόνια που έχουμε στο ντουλάπι με λίγα αυγά από το χωριό. Όμως, η ουσία του προβλήματος παραμένει εδώ σε όλης της τη …μεγαλοπρέπεια.
Φτάσαμε στο γκρεμό. Με ευθύνη δική μας, με ευθύνη των πολιτικών μας, με ευθύνη των δανειστών μας. Η ευθύνη δείχνει ήδη να επιμερίζεται. Το ερώτημα είναι πού θα πάμε από τώρα και πέρα.
Η δουλειά της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι πολύ συγκεκριμένη. Να κουρέψει το χρέος, να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, να ανακτήσει όσο είναι δυνατόν το κύρος της χώρας στο εξωτερικό αλλά και να αντιμετωπίσει τα αυτονόητα -όπως είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός με τη SIEMENS ώστε οι φορολογούμενοι να μη συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους επτά (!!!) πανέτοιμους σταθμούς του Μετρό που δεν μας εξυπηρετούν γιατί λείπουν τα συστήματα ρύθμισης της κυκλοφορίας.
Και μετά; Ξαναρωτάω.
Ποιος είναι ο δρόμος που θα πορευτούμε; Πώς θα πάρουμε ανάσα; Πώς θα αρχίσουμε ξανά να σχεδιάζουμε τη ζωή μας και όχι να μετράμε τα δανεικά ως το τέλος του μήνα;
Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Τα όνειρα ανθίζουν πάνω στα συλλογικά οράματα και εμάς όλα αυτά μας τέλειωσαν βίαια μπροστά στην απειλή της χρεωκοπίας.
Και μετά;
Ποιό θα είναι το αφήγημα της συλλογικής μας έμπνευσης ;
Ποιά θα είναι η συμμετοχή μας στην Ελλάδα που εκ των πραγμάτων θα προκύψει από τα ερείπια της κρίσης;
Στο ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν πρώτα απ΄όλους τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά δεν δείχνουν να τους απασχολεί. Στο ΠΑΣΟΚ οι κορυφαίοι μοιράζουν τα ιμάτια της εξουσίας και ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, στη ΝΔ οι πολλοί αντί να χρησιμοποιήσουν αυτή την περίοδο ως άσκηση ρεαλισμού επιχειρούν να διατηρήσουν το αντιμνημονιακό ένδυμα -έστω και κουρελιασμένο- και να το εμφανίζουν σαν φράκο.
Για την ταμπακιέρα ποιός θα μιλήσει; Τι θα κάνουμε μόλις η κυβέρνηση Παπαδήμου τελειώσει τη δουλειά;
Θα συνεχίσουμε «τρεις το λάδι τρεις το ξύδι» περιμένοντας τους επενδυτές του κ. Ράινχενμπαχ να έρθουν να μας σώσουν, όταν οι τιμές στη χώρα θα είναι ελκυστικές; Όπερ σημαίνει “μπιρ παρά” στην καθομιλουμένη των γειτόνων μας;
Θα εκπονήσει κανένας από εκείνους που ζητούν την ψήφο μας ένα αξιόπιστο και ρεαλιστικό σχέδιο που θα βασίζεται στην ελληνική πραγματικότητα και θα δείχνει έστω ένα μονοπάτι για την έξοδο από την κρίση;
Θα παρουσιάσει κανένας σε συνεργασία με τις δυνάμεις του τόπου που παλεύουν κάθε μέρα, διότι υπάρχουν και τέτοιες, ένα σχέδιο ανάταξης για την Υγεία,την Παιδεία, τη Δημόσια Διοίκηση;
Εν ολίγοις, υπάρχει κανένας που μπορεί να ανάψει το φως σ΄ αυτό το λαβύρινθο του τρόμου που ζούμε όλοι μαζί; Όποιος νομίζει ότι μπορεί ας βγει να το πει τώρα.

aixmi.gr