Επί σειρά ετών πιστεύαμε ότι τα σύνορα της Ευρώπης γκρεμίστηκαν,γράφει ο Θ. Μαυρίδης στο Capital, ότι δεν είχε σημασία αν μία εταιρεία είχε έδρα την Αθήνα, το Βερολίνο ή τη Ρώμη. Νομίσαμε, αφελώς, ότι γίναμε κάτι σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η κρίση απέδειξε ότι σφάλαμε. Στα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας μας δεν χρεώσαμε μόνο τη χώρα μας για να καταναλώσουμε ό,τι παρήγαγαν οι βιομηχανίες των φίλων και συνεταίρων μας. Την ίδια ώρα αποδημήσαμε πλήρως τη βιομηχανία μας, διαλύσαμε την αγροτική μας παραγωγή. Αν δεν κάνουμε λάθος, το 1980 καλύπταμε το 90% των αναγκών μας σε αγροτικά προϊόντα και σήμερα η σχέση αυτή έχει πλήρως αντιστραφεί.
Είναι αργά για δάκρυα κι οι διαπιστώσεις έχουν πλέον κουράσει. Είναι καιρός για δράση.
Όχι, δεν θα αντιμετωπίσουμε ριζικά το πρόβλημα χρέους αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα. Θα σώσουμε όμως κάποιες θέσεις εργασίας κι αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό στις μέρες που ζούμε. Κι επιπλέον ίσως δώσουμε ένα κίνητρο σε ανθρώπους που θα ήθελαν να ενεργοποιηθούν στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης της βιομηχανικής και της γεωργικής παραγωγής.
Υπάρχουν ελληνικά προϊόντα. Ακόμη! Ας αλλάξουμε καθημερινές συνήθειες. …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου