Αξίζει το κόπο να το διαβάσετε, αύριο θα το ξεχάσουμε, η άλλοι θα φροντίσουν να το ξεχάσουμε.
Στις 26 Απριλίου του 1986, ακριβώς πριν 25 χρόνια, στην τότε Σοβιετική Ένωση, στην πόλη (Prypjat) Πριπγιάτ ο πυρηνικός σταθμός Τσερνομπίλ, εξερράγη από κάποια αιτία, που να την ερευνήσουμε δεν έχει καμία αξία.
Αρχηγός της Σ.Ε. ήταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος ενημερώθηκε με 10 ώρες καθυστέρηση, αλλά έδρασε ακαριαία.
Συγκάλεσε αμέσως τους πιο επιφανείς πυρηνικούς επιστήμονες και συνέστησε ένα μοναδικό επιτελείο κρίσεων κάτω από την δική του άμεση εποπτεία
Στην συνέχεια επιστρατεύτηκαν πάνω από 1.000 λεωφορεία με την βοήθεια των οποίων μεταφέρθηκαν 340.000 άτομα εκτός της επικίνδυνης ζώνης.
Η πόλις Πριπγιάτ εκκενώθηκε σε 48 ώρες μετά από το ατύχημα και έγινε μία πόλη φάντασμα που υπάρχει μέχρι σήμερα για να μας θυμίζει την ρηχότητα και την ματαιοδοξία του ανθρώπου.
Η επιχείρηση ξεκίνησε, μάλλον στα τυφλά, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχε κανένα άλλο παράδειγμα καταστροφής τέτοιας έκτασης και ποιότητας.
Οι πρώτοι πυροσβέστες, που προσπάθησαν την νύχτα αμέσως μετά το ατύχημα να σβήσουν τις φλόγες του Τσερνομπίλ, έπεσαν νεκροί μέσα σε δύο ημέρες.
Η πρώτη πράξη ήταν να βομβαρδίζουν την περιοχή με άμμο στην αρχή και μετά με μολύβι, ώστε να πέσει η θερμοκρασία του αντιδραστήρα.
Συνολικά επιστρατεύτηκαν 600.000 πιλότοι και βομβάρδισαν τον αντιδραστήρα με 800 t δολομίτη, 40 t οξείδιο του Βορείου και 2400 t μολύβι, του οποίου οι υδρατμοί κατακάθονταν όχι μόνο στο έδαφος και στο χώμα, αλλά και στους πνεύμονες των εργαζομένων.
Στις 13 Μαΐου ξεκίνησαν οι εργασίες διάνοιξης ενός τούνελ κάτω από τον αντιδραστήρα για να εγκαταστήσουν ένα σύστημα ψύξεως του λειωμένου πυρήνα, ώστε ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ φτάσει η διαρροή στα υπόγεια ύδατα, κάτι που θα σήμαινε την μόλυνση των υδάτων μέχρι και τη μαύρη θάλασσα, αλλά για να αποφευχθεί νέα έκρηξη που θα ισοδυναμούσε με πυρηνική βόμβα εντάσεως 3 – 5 Μεγατόνων. (Η βόμβα της Χιροσίμα ήταν 13 – 20 χιλιότονων).
Σ αυτή την περίπτωση η μισή Ευρώπη και η Ουκρανία θα ερήμωναν!!!
Για να κατασκευαστεί το τούνελ μεταφέρθηκαν με αεροπλάνα, ελικόπτερα και λεωφορεία του στρατού 10.000 ανθρακωρύχοι από όλη την αχανή Σ.Ε.
Οι ανθρακωρύχοι εκτέθηκαν σε ακτινοβολία 9.000 φορές πάνω από το όριο.
Κάθε τέταρτος ανθρακωρύχος πέθανε πριν να γιορτάσει τα 40στά του γενέθλια
Το τούνελ τελείωσε σε χρόνο ρεκόρ έναν μήνα και 4 μέρες. Δεν εγκατέστησαν τελικά σύστημα ψύξεως, αλλά υποστήριξαν το έδαφος κάτω από τον αντιδραστήρα με μπετόν, ώστε να εμποδίσει την περεταίρω διείσδυση στο χώμα κάτω από το μπετόν, που ήδη είχε αρχίσει να λειώνει.
Στις 14 Μαΐου, ο Γκορμπατσόφ θα απευθύνει μήνυμα στον λαό του.
«Θα κάνουμε ότι μας ζητήσουν οι ειδικοί. Για τα κόστη θα μιλήσουμε αργότερα» είπε εν περιλήψει.
Την ίδια εποχή ο γνωστός Χανς Μπλίξ, θα μιλήσει ενώπιων 500 δημοσιογράφων από όλον τον κόσμο.
Τι θα πει; Καμία λέξη που θα στενοχωρήσει το λόμπι των πυρηνικών.
Τίποτε που να ταράξει τα νερά! Στο κάτω – κάτω ότι συνέβη είναι στον καταραμένο κομουνιστικό μπλόκ.
Αυτός ο Φαρισαίος απλώς θα πει, ότι ήταν πολύ σπουδαίο για τον ρώσικο λαό να μάθει την αλήθεια από μια κυβέρνηση που μέχρι τότε την έκρυβε!
Βέβαια ξεκίνησε τον λόγο του εκφράζοντας στον όνομα της Διεθνούς Οργάνωσης για την Ατομική Ενέργεια την λύπη του για το ατύχημα.
Φαρισαίοι υποκριτές και πουλημένα κορμιά! Ούτε μια λέξη για το πόσο επικίνδυνη είναι η ατομική Ενέργεια.
Εν τω μεταξύ η μάχη στο Τσερνομπίλ, η μάχη εκκαθάρισης του Τσερνομπίλ, όπως ονομάστηκε, συνεχίζονταν αμείωτη. Στο χώρο του ατυχήματος έφταναν καθημερινά από όλες τις σοβιετικές επαρχίες, γιατροί, νοσοκόμοι, φυσικοί, απλοί στρατιώτες, στρατηγοί και υποστράτηγοι.
Δεν ακούσαμε ούτε μια φορά, τη λέξη σε διατάζω, λέει ένας απλός στρατιώτης. Κάναμε όλοι ότι μπορούσαμε.
Σχηματίστηκαν ειδικές ομάδες, οι οποίες εξοπλίστηκαν με όπλα και σκότωσαν όλες τις γάτες, τους σκύλους και κάθε λογής ζώο της περιοχής.
Οι εκκαθαριστές, όπως ονομάστηκαν όλοι οι εργαζόμενοι στο ατύχημα, αφού έπρεπε να καθαρίζουν την μολυσμένη περιοχή, πλένονταν 5 φορές την μέρα.
Ο ένας έπλενε τον άλλο με ειδικά γάντια σκληρής τρίχας μιας χρήσης. (θυμηθείτε, εδώ σε αντιπαράθεση, την Φουκουσίμα όπου δεν υπάρχει νερό να πλυθεί ο κόσμος).
7 μέρες την εβδομάδα δούλευαν χωρίς καμία διακοπή.
Έγινε εκσκαφή 300.000 κυβικών μέτρων χώματος, συγκεντρώθηκε σε κάποια μεριά της περιοχής και σκεπάστηκε με μπετόν.
8 εβδομάδες μετά την έκρηξη, ο Λεχ Μποχάρωφ (Lev Bocharov) προτείνει την κατασκευή μιας σαρκοφάγου που θα κάλυπτε τον αντιδραστήρα, ώστε να απομονωθεί τελείως.
Η κατασκευή αυτή ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Στην περιοχή κοντά στον αντιδραστήρα η παραμονή πάνω από μερικά λεπτά, σε κάποια σημεία ακόμα και δευτερόλεπτα, ήταν επικίνδυνη.
Επομένως έπρεπε να κατασκευαστεί αλλού και να μεταφερθεί κομμάτι – κομμάτι στον αντιδραστήρα.
Ωστόσο ακόμα και η μεταφορά των μερών της σαρκοφάγου ήταν προβληματική.
Η εργασία έπρεπε να γίνει με την βοήθεια ρομπότ.
Ακόμα όμως και εδώ υπάρχει πρόβλημα.
Κάποιοι έπρεπε να πάνε εκεί τα ρομπότ.
Το ένα πρόβλημα αποκαλύπτει άλλο, σαν ένας φαύλος κύκλος.
Διαπίστωσαν ότι η έκρηξη είχε διασκορπίσει κομμάτια γραφίτη με ισχυρή ραδιενέργεια.
Τα κομμάτια αυτά έπρεπε πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε εργασία να απομακρυνθούν από την περιοχή και να θαφτούν και αυτά.
Η απομάκρυνση τους έγινε με ειδικά ρομπότ, που όμως και αυτά μετά από λίγο έβγαιναν εκτός λειτουργίας, λόγω της υψηλής ραδιενέργειας!
Οι εργασίες προχωρούσαν αργά παρότι η κινητοποίηση ήταν θρυλική.
Έντυσαν τα οχήματά τους με λαμαρίνες από μόλυβδο που απορροφά την ραδιενέργεια.
Η μεταφορά των ρομπότ πάνω στην ταράτσα του αντιδραστήρα ήταν αδύνατη, οπότε επιστρατεύτηκε ένα σώμα νεαρών ρώσων στρατιωτών, που τους έδωσαν το μακάβριο όνομα «βιορομπότ».
Γι αυτούς τους δυστυχείς ετοιμάστηκαν εν μια νυχτί μολυβένια φορέματα για να σκιαχτεί μ αυτόν τον τρόπο ο χάρος.
Δυόμιση βδομάδες κράτησε η βόλτα στην κόλαση.
Αλλά μην φανταστείτε ότι αυτοί οι νεαροί στρατιώτες δούλευαν οκτάωρο!
Μόλις και μετά βίας 2- 3 λεπτά δούλευαν.
Αυτός ο χρόνος έφτανε για δυο - τρία φτυαρίσματα. Μετά έφταναν οι επόμενοι.
«Υπολογίσαμε τον χρόνο έκθεσης σε ραδιενέργεια με την μεγαλύτερη ακρίβεια, προσπαθώντας να σώσουμε όσο γίνονταν περισσότερες ζωές, θα πει μετά από πολλά χρόνια ένας από τους στρατηγούς που πήραν μέρος στην επιχείρηση.
Το καθάρισμα της οροφής απαίτησε 3.500 εργαζόμενους!
Η σαρκοφάγος είχε 170 μέτρα μήκος και 66 μέτρα ύψος και κατασκευάστηκε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Απαιτήθηκαν 500.000 άτομα για να κατασκευαστεί και να τοποθετηθεί.
Οκτώ μήνες μετά την έκρηξη η επιχείρηση «Εκκαθάριση του Τσερνομπίλ» είχε τελειώσει με την Πύρρειο Νίκη των Σοβιετικών.
Η όλη επιχείρηση κόστισε 80 δις δολάρια.
Η Σοβιετική Ένωση δεν συνήλθε από τότε.
Τρία χρόνια μετά θα πέσει!
Με την πτώση του καθεστώτος μειώθηκε το ΑΕΠ της κατά 40%!
Οι περισσότεροι από αυτούς που έδωσαν ότι είχαν για να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη καταστροφή μεγέθους μεγαλύτερου και από το αιματοκύλισμα του β’ παγκοσμίου πολέμου, αν δεν πέθαναν είναι ανάπηροι και το νέο καθεστώς της ελευθερίας και δημοκρατίας τους έχει κόψει ακόμα και τις κοινωνικές παροχές.
Τι αξία έχει σήμερα αυτή η ιστορία, που μοιάζει με εποποιία του απλού ανθρώπου;
Ήθελα απλώς να σας κάνω να σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί σήμερα αν επαναληφθεί ένα τέτοιοι ατύχημα: Σήμερα που οι ατομικοί σταθμοί ανήκουν σε ιδιωτικά συμφέροντα και που πίσω από κάποια κρύβεται η μοντέρνα μαφία των πρώην ανατολικών χωρών.
Ακόμα όμως και οι μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία είναι σίγουρα αδύνατον να οδηγήσουν οποιαδήποτε κινητοποίηση εκκαθάρισης μιας μολυσμένης περιοχής.
Να προσθέσω, ότι σήμερα το πυρηνικό καύσιμο κάθε ατομικού σταθμού είναι πολλαπλάσιο από αυτό του Τσερνομπίλ.
Αν συμβεί κάτι παρόμοιο, βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα για το τι μας περιμένει.
Τα πυρηνικά λόμπι είπαν τότε, ότι η τεχνολογία Τσερνομπίλ ήταν παρωχημένη. Μέγα ψέμα, ήταν το τότε «στεϊτ οφ δι αρτ»!
Το Τσερνομπίλ θα έπρεπε να μας έχει οδηγήσει στην έξοδο από αυτήν την τεχνολογία.
Αν η Σ.Ε. δεν ήταν το μεγαλύτερο και μάλιστα ένα στρατοκρατούμενο κράτος, αν δεν υπήρχε ο Γκορμπατσόφ, σήμερα η Γερμανία θα ήταν μισή, και οι σκανδιναβικές χώρες μολυσμένες για τα επόμενα χιλιάδες χρόνια.
Σχόλιο από Ανώνυμο 26.04.2011 10:16 μ.μ.
Να προσθέσω σε όλα αυτά ότι από τους 500.000 εργαζομένους οι 100.000 σήμερα είναι ανάπηροι, πέραν αυτών που πέθαναν από καρκίνο.
Σήμερα που το ενδιαφέρον μονοπωλεί η περίπτωση της Φουκουσίμα, για τους λάτρεις του ρετρό θα είχα να προτείνω ...Τσέρνομπιλ!
Παρά το γεγονός του ότι για τους αδαείς φαίνεται μακρινό παρελθόν, στην πραγματικότητα είναι και θα είναι πάντα επίκαιρο, θα μπορούσα να πω "εις τους αιώνας των αιώνων".
Η σαρκοφάγος που κατασκεύασαν τότε, σήμερα έχει πρόβλημα (αν δεν κάνω λάθος έχει παρουσιάσει ρωγμές και κινδυνεύει με κατάρρευση αν δεν επισκευαστεί εγκαίρως) και προσπαθούν (η Ουκρανική κυβέρνηση) να βρουν κονδύλια για να την επισκευάσουν.
Σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν θα έχουμε κατά πάσα πιθανότητα και "δεύτερο ημίχρονο" από το Τσέρνομπιλ γιατί μέσα στην σαρκοφάγο υπάρχουν τεράστια ποσά ραδιενέργειας που θα διαφύγουν.
Τέλος όσοι επέστρεψαν να μείνουν στο Πριπγιατ, είναι ως επί το πλείστον συνταξιούχοι, οι οποίοι απλώς πάνε να πεθάνουν σπίτι!
Σήμερα γίνεται και περιήγηση με πούλμαν για ξένους τουρίστες στην πόλη του Πριπγιάτ. Άνθρωποι που τους αρέσει να προκαλούν την τύχη τους, εκδράμουν σε πείσμα του γεγονότος ότι "η περιέργεια σκότωσε τη γάτα!"
Όσα ανέφερα παραπάνω τα διάβασα σε άρθρο του Ιndependent που γράφτηκε όταν δημοσιογράφος της εφημερίδας επισκέφθηκε την πόλη του Πριπγιάτ και το εργοστάσιο και ξεναγήθηκε από τον υπεύθυνο ασφαλείας του εργοστασίου .
infognomonpolitics.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου