Οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού στην εσχατιά της Πελοποννήσου έχουν καταφέρει με πενιχρά μέσα να αξιοποιήσουν τις πολλές δυνατότητες του Διαδικτύου, αλλάζοντας τη ζωή τους προς το καλύτερο«Πάλι σέρνεται το δίκτυο...» Η γκρίνια καλά κρατεί τούτο τον καιρό στον Αγιο Νικόλαο Βοιών Λακωνίας, το μικρό γραφικό χωριό στη «μύτη» του Κάβο Μαλιά. Κι αν ερχόταν από το στόμα κάποιου νέου, που θέλει «γκάζια» στο laptop του για να βρει κάτι στο youTube, να μιλήσει με φίλους στην άλλη γωνιά της Ελλάδας μέσω Skype ή να ψάξει πού βρίσκεται το καράβι του θείου του, του ναυτικού, μέσω Google Maps, πάει καλιά του... Οταν προέρχεται, όμως, από τη θεία Τασία που κοντεύει τα -όντα, καμαρώνει παιδιά κι εγγόνια, αλλά φιλοξενεί κι έναν κόμβο του δικτύου WiFi του χωριού μέσα στο μικρό μαγεριό του σπιτιού της... ε, τότε, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς!
Ακόμα και την γκρίνια για την ταχύτητα, που είναι απολύτως δικαιολογημένη... Το δίκτυο όντως «σέρνεται», καθώς στον Αγιο Νικόλαο των 300 τόσων μόνιμων κατοίκων (που πλησιάζουν τους 1.000 όταν επιστρέφουν οι «ξενιτεμένοι», σε εορτές και πανηγύρεις), μπορεί μεν να υπάρχει εκτεταμένο ασύρματο δίκτυο, το οποίο καλύπτει πλήρως το χωριό και τις γειτονικές περιοχές και κατασκευάστηκε εκ των ενόντων, χάρη στην τρέλα και το μεράκι κάποιων «δικών του παιδιών», αλλά δεν βρίσκεται ούτε μία σύνδεση DSL για την πρόσβασή του στον «έξω κόσμο»!
Οι γραμμές του ΟΤΕ καλύπτουν μόνο τις τηλεφωνικές ανάγκες των κατοίκων του. Κι ας απέχει μόλις επτά χιλιόμετρα από τον «πολιτισμό», που σταματάει στη γειτονική Νεάπολη... Κι ας υπάρχει εγκατεστημένη από χρόνια, πλην ανενεργή, μια οπτική ίνα, που θα έλυνε το πρόβλημα και θα κρατούσε οριστικά ανοικτό το «παράθυρο στον κόσμο», για τους κατοίκους του νοτιότερου χωριού της ηπειρωτικής Ευρώπης, που τόσο πολύ το έχουν ανάγκη...
Τόσα χρόνια, από το 2004 που στήθηκε μεταξύ σοβαρού και αστείου το πρώτο μικρό ασύρματο δίκτυο από μια παρέα ντόπιων νέων με γνώσεις Πληροφορικής και στόχο να καλύπτει τις ανάγκες τους για ανταλλαγή μηνυμάτων και αρχείων, καλόμαθαν! Εκείνο το δίκτυο ήταν περισσότερο «ενδοσυνεννόηση», βέβαια, δεν επικοινωνούσε με τον έξω κόσμο. Ομως, δυο χρόνια αργότερα, το 2006, ο Αη Νικόλας εντάσσεται στη μικρή ομάδα των απομονωμένων χωριών που συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Rural Wings, μια μεγάλη δορυφορική κεραία τοποθετείται στην οροφή του δημοτικού σχολείου κι όλα αλλάζουν.
Το Διαδίκτυο μπαίνει στη ζωή των χωριανών, καθώς η ίδια παρέα στήνει με συνοπτικές διαδικασίες στο σχολείο ένα control room με «ανακυκλωμένα», αλλά ακόμα χρήσιμα μηχανήματα και αξιοποίηση του ελεύθερου λογισμικού. Κεραίες και αναμεταδότες υψώνονται σε σπίτια και αγρούς. Το δίκτυο αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό (ας είναι καλά η προσωπική εργασία όλων και η συμβολή των χορηγών με πρώτο το Σύλλογο των Απανταχού Αγιο-Νικολαϊτών), καθώς αποδεικνύεται το καλύτερο αντίδοτο στην ώς τότε απομόνωση.
Οι εφαρμογές αυξάνουν και πληθαίνουν: Skype, δικτυακές κάμερες, εικόνα streaming από τις τοπικές εκδηλώσεις, ένας πλήρης μετεωρολογικός σταθμός, σύντομα και δεύτερος, σύστημα AIS για την παρακολούθηση της ναυσιπλοΐας στον Κάβο, ιστοσελίδα στο Web με δυνατότητα chat για να κυκλοφορούν γρήγορα τα νέα από και προς το χωριό, αλλά και group στο Facebook, με κάμποσα μέλη!
Η ψηφιακή τεχνολογία γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των χωριανών, ανεξάρτητα από ηλικία, γνώσεις ή επάγγελμα. Οι καφετέριες, η ταβέρνα, τα καταστήματα και τα σπίτια, οι αγρότες, οι ψαράδες στο κοντινό επίνειο του Αη Λιά και οι γύρω κτηνοτρόφοι, νέοι και μεγαλύτεροι, όλοι μπαίνουν πια στο δίκτυο, για να δουν, να μάθουν, να επικοινωνήσουν. Σήμερα ο Αη Νικόλας υπερηφανεύεται για τους 45 και πλέον κόμβους του δικτύου του και για τους τουλάχιστον 200 ενεργούς χρήστες, που αβγαταίνουν ακόμα περισσότερο με τους εποχιακούς επισκέπτες.
«Τότε είναι που το δίκτυο χτυπάει κόκκινο και, βέβαια, σέρνεται...» μας λένε ο Παναγιώτης Κρανιδιώτης και ο Γιάννης Δελακοβίας, μέλη της αρχικής ομάδας που ακόμα παλεύουν με κάθε τρόπο και με πενιχρά μέσα να διατηρήσουν την επαφή με τον έξω κόσμο.
Κι όμως, πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, αν έμπαινε στο χωριό ένα DSLAM για ευρυζωνική σύνδεση... Το τοπικό δημοτικό σχολείο που πάει για κλείσιμο με τον σχολικό «Καλλικράτη» θα μπορούσε να αντικατασταθεί με σύστημα εξ αποστάσεως διδασκαλίας (ακόμα και διαδραστικοί πίνακες έχουν αγοραστεί!), θα μπορούσε να δημιουργηθεί σύστημα γεωγραφικών δεδομένων (GIS) για όλη την περιοχή, θα μπορούσε να λειτουργήσει σταθμός παρακολούθησης της θαλάσσιας μόλυνσης στο δίαυλο του Κάβο Μαλιά που είναι ένα από τα πιο σημαντικά περάσματα του Αιγαίου, θα μπορούσαν να μείνουν περισσότεροι νέοι στο χωριό, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τηλε-εργασίας αντί να λείπουν στις πόλεις, θα μπορούσαν να γίνουν πολλά για τις ελιές και το δάκο, τις υπόλοιπες καλλιέργειες, την κτηνοτροφία και τόσα άλλα, σε συνεργασία με το ΕΜΠ, το Γεωπονικό, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου...
Οι ιδέες πολλές, ο κόσμος εξοικειωμένος, ώριμος και διψασμένος για τεχνολογία, η διαδραστικότητα εξασφαλισμένη, η ζήτηση για υπηρεσίες το ίδιο. Μια σύνδεση της προκοπής να υπήρχε μονάχα, με αξιοπρεπή ταχύτητα... Να σταματήσει να γκρινιάζει κι η θεία Τασία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου