Μήπως το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο είναι θέμα λαϊκών διεκδικήσεων, ισχυρού κομουνιστικού κόμματος και συχνών απεργιών, όπως επιτάσσει ο μύθος που προσπαθεί να καλλιεργήσει η αριστερά;
Οι λαοί με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο έχουν πάντα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο;Είναι οι λαοί με ελεύθερη ιδιωτική πρωτοβουλία που εξασφαλίζουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο ή οι λαοί με ισχυρό δημόσιο τομέα και κεντρικό σχεδιασμό;
Η απάντηση νομίζω πως είναι δύσκολη και δεν είναι μονοσήμαντη.
Κούβα...
Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα με τη σύζυγό μου στην Αβάνα της Κούβας. Όπως είχαν συμβουλέψει τη σύζυγο, είχε πάντα μαζί της μερικές καραμέλες και μερικά χρωματιστά μολύβια.
Όπως συνηθίζεται στα μέρη εκείνα, σε κάθε βήμα κάποιος θα σου ζητήσει κάποια ελεημοσύνη ή θα θελήσει να σου πουλήσει κάτι...
Κάποια στιγμή μοίρασε από λίγες καραμέλες σε τρεις πιτσιρικάδες με μαθητική στολή από άσπρο πουκάμισο και κόκκινο κοντό παντελόνι. Δεν πέρασαν μερικά λεπτά και βρεθήκαμε να τρέχουμε σε ένα στενό δρομάκι με ένα τσούρμο από δεκάδες πιτσιρίκια να τρέχουν πίσω με τα χέρια απλωμένα να φωνάζουν «μπον-μπον σενιορίτα»...
Έχω δει και σε άλλα μέρη του κόσμου παρόμοιες σκηνές... Αυτό που κάνει ξεχωριστό το σκηνικό της Κούβας, είναι πώς πρόκειται για ένα νησί που βουλιάζει στη ζάχαρη και τα δένδρα με τα τροπικά φρούτα βρίσκονται παντού, όπως π.χ. εδώ οι νερατζιές και οι συκιές...
Για να φτιάξει κάποιος καραμέλες χρειάζεται μια κατσαρόλα, νερό, ζάχαρη και άντε το χυμό κάποιου φρούτου για να δώσει άρωμα...
Γιατί ζητιανεύουν καραμέλες τα παιδιά της Κούβας;
Από την άλλη δεν τους λείπει η οργάνωση. Οι ασφαλίτες είναι παντού και παρακολουθούν τα πάντα. Χωρίς κάμερες και κομπιούτερ ξέρουν ανα πάσα στιγμή που βρίσκεται ο καθένας επισκέπτης ή ξένος... Σταμάτησαν το λεωφορείο τρεις ώρες αργότερα σε μια πόλη 50 χιλιόμετρα μακριά από την Αβάνα, για να δώσουν μια απόδειξη για πούρα που είχα ξεχάσει να πάρω από κάποιο μαγαζί της Αβάνας... Χωρίς την απόδειξη δεν μπορεί να βγάλεις τίποτα από τη χώρα...
Δεν είναι η έλλειψη οργάνωσης λοιπόν, μάλλον η σπατάλη πόρων για οργάνωση που δεν παράγει κάτι για το σλυνολο, θα έλεγα...
Σοβιετία...
Η Ρωσία είναι μια πλούσια χώρα σε ορυκτό πλούτο. Το ίδιο πλούσια ήταν και επί Σοβιετίας. Παρ’ όλα αυτά οι Ρώσοι τις τελευταίες δεκαετίες πέρασαν τον περισσότερο χρόνο υποσιτισμένοι και ρακένδυτοι.
Την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης με μερικά δυτικά μπλου τζηνς και μερικά νάυλον καλσόν πολλοί «προοδευτικοί» νεολαίοι (αλλά και μεγαλύτεροι) της Δύσης έκαναν σεξοτουρισμό στα περιθώρια διάφορων συνεδρίων αδελφοσύνης των λαών που οργάνωνε το υπουργείο εξωτερικών της Μόσχας...
Σήμερα οι Ρώσοι φαίνεται να ζουν καλύτερα, αλλά τα σημάδια της διαφθοράς και της δύναμης που απολαμβάνει το οργανωμένο έγκλημα είναι φανερά. Όπως και του νεοπλουτισμού και της κακογουστιάς (αυτό το έχουμε και εμείς...).
Ινδία
Στην Ινδία ίσως τα πράγματα να είναι χειρότερα. Υπάρχουν πολλοί πλούσιοι και δυναμικά αναπτυσσόμενοι τομείς της οικονομίας, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία είναι πάμπτωχη. Είναι μια από τις λίγες χώρες του κόσμου που μπορείς να δεις πεθαμένους να μένουν στο δρόμο για ώρες...
Η Ινδία δεν είναι σοσιαλιστική ή καπιταλιστική χώρα, παρά το γεγονός πως οι περισσότερες κυβερνήσεις ευνοούσαν τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία...
Κίνα
Η Κίνα είναι επίσης μια χώρα με φυσικό πλούτο. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε την εποχή του Μάο το συντριπτικό μέρος του πληθυσμού να υποσιτίζεται και να ζει σε συνθήκες πρωτόγονες.
Η Κίνα από τότε που εγκατέλειψε το αυστηρό κομμουνιστικό οικονομικό μοντέλο και επέτρεψε την ιδιωτική πρωτοβουλία έχει βελτιώσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο ενός μεγάλου και συνεχώς διευρυνόμενου μέρους του πληθυσμού...
Νότιος Αφρική...
Όταν πριν δέκα χρόνια βρέθηκα στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής σε μια δημοσιογραφική αποστολή, το λεωφορείο δεν σταματούσε στα κόκκινα φανάρια, από τον φόβο να μην δεχτεί επίθεση...
Τα σπίτια ήταν καγκελόφραχτα μέχρι το δεύτερο-τρίτο όροφο και οι μάντρες με ηλεκτροφόρα σύρματα ήταν σύνηθες φαινόμενο...
Η Νότιος Αφρική είναι μια χώρα με μεγάλες αντιθέσεις. Προσελκύει πολλές ξένες επενδύσεις, παρά την αυξημένη εγκληματικότητα, κυρίως λόγω του πλούσιου ορυκτού πλούτου. Αυτό δεν φαίνεται να έχει βελτιώσει όμως καθόλου το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού της.
Ιαπωνία
Η Ιαπωνία δεν έχει καθόλου ορυκτό πλούτο, ούτε επαρκείς καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Είναι όμως μια από τις πλουσιότερες χώρες, με πολύ υψηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο. Η χώρα μοιάζει με ένα απέραντο εργοστάσιο. Εισάγει πρώτες ύλες, μεταποιεί και εξάγει προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία.
Γερμανία
Η Γερμανία δεν έχει επίσης ορυκτό πλούτο. Έχει όμως τις μεγαλύτερες εξαγωγές ανά εργαζόμενο, ένα από τα πιο υψηλά βιοτικά επίπεδα στον κόσμο με ένα πολύ καλά οργανωμένο κοινωνικό κράτος.
Λατινική Αμερική
Το ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό υπόδειγμα μοιάζει αρκετά με αυτό των χωρών της λατινικής Αμερικής. Απεργίες συχνά, κακή κρατική οργάνωση και υψηλή διαφθορά. Χρεοκοπούν με τη σειρά, ενώ τακτικά εναλλάσσονται καθεστώτα νεοφιλελεύθερα, αριστερο-κομμουνιστικά, αλλά κυρίως λαϊκίστικα και διεφθαρμένα.
Συμπέρασμα...
Δεν είναι λοιπόν, ο ορυκτός πλούτος, γενικώς η καλή οργάνωση, η δίκαιη και ισότιμη αναδιανομή, ή μόνο ασύδοτη ελευθερία του κεφαλαίου ή των συνδικάτων που εξασφαλίζουν την ευημερία σε μια χώρα...
Όσο και αν ψάξει κάποιος με τη μνήμη του δεν θα ανακαλύψει κομμουνιστική χώρα με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Ισως όμως εκεί η έλλειψη ελευθερίας και ο τρόμος του ολοκληρωτισμού να είναι χειρότερος και από τη φτώχεια.
Παρ’ όλα αυτά χώρες σαν τη Νότια Αφρική ή τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, αν και προσελκύουν ξένες επενδύσεις, δεν καταφέρνουν να μειώσουν τις κοινωνικές ανισορροπίες και να προάγουν το μέσο βιοτικό επίπεδο...
Οι ασιατικοί πολιτισμοί έχουν μια έφεση στην οργάνωση και την πειθαρχία. Όπου δεν έχουν κομμουνιστικό καθεστώς πετυχαίνουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Οι διαφορές μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας είναι χαρακτηριστικές...
Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής είτε με φιλελεύθερα καθεστώτα, είτε με κομμουνιστικά, βουλιάζουν στη διαφθορά και τη φτώχεια.
Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο, υψηλή παραγωγικότητα και είναι καλά οργανωμένες κοινωνίες.
Οι βαλκανικές πάλι όχι...
Ομαδοποιώντας σε κάποιους γενικούς κανόνες τα χαρακτηριστικά των παραπάνω παραδειγμάτων μπορούμε να εξάγουμε κάποια γενικά συμπεράσματα.
Το υψηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο μιας χώρας έχει να κάνει:
Με το σεβασμό στους νόμους.
Με την ελεύθερη ιδιωτική πρωτοβουλία.
Την σύνδεση της αμοιβής με την εργασία.
Την αξιοκρατία.
Την παρουσία κανόνων της αγοράς.
Την αγάπη για την εργασία.
Την πειθαρχία.
Την μειωμένη διαφθορά.
2) Τα αίτια της φτώχειας της κρίσης...
Ξεκινήσαμε από την οικονομία. Πρώτη διαπίστωσή μας είναι ότι, στην κατάταξη των φτωχότερων χωρών του πλανήτη μας, καμμία από αυτές δεν επικαλείται τον φιλελευθερισμό. Η Κίνα έχει κομμουνιστικό καθεστώς, στη Βραζιλία από δεκαετίες κυβερνούν οι σοσιαλιστές, στην Κούβα ο κομμουνισμός συμπλήρωσε πενήντα και πλέον χρόνια, στην Αφρική τα περισσότερα καθεστώτα θεωρούν εκτός νόμου τον φιλελευθερισμό και ορκίζονται στο όνομα του σοσιαλισμού.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου