Αρέσκονται να εμφανίζουν εαυτούς σαν αγωγούς κάποιου αντιεξουσιαστικού ή και δημοκρατικού (κατά βάση αμεσο-δημοκρατικού) ρεύματος, παραβλέποντας πως αν κάποιος πιστεύει πως όλα λαμβάνουν χώρα βάσει σχεδίου, ελαχιστοποιούνται οι δυνατότητας παρέμβασης και άσκησης επιρροής από το άτομο, την ομάδα ή την κοινωνία...
Όποιος λέει στους ανθρώπους πως είναι παρά αδύναμες μαριονέτες, δεν τους ωθεί να λάβουν τη μοίρα τους και τη μοίρα του κόσμου στα χέρια τους, αλλά να υπόκεινται παθητικά στο παρόν και το μέλλον...
Για να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους φυσικά δεν χρειάζεται να τρυπώσουν σε καμιά θέση σε ένα χρεοκοπημένο δημόσιο ή να λιβανίζουν κάποιο συνδικαλιστή ή κομματάρχη (μαύρο, πράσινο, γαλάζιο ή κόκκινο) αρκεί να εργαστούν για την οικονομική κατ΄αρχήν ανεξαρτησία και παραλλήλω την πνευματική τους ανεξαρτησία...
Ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος, ο Καρνεάδης, ο Πρωταγόρας ή ο Δαρβίνος κλπ. συνήθως δεν είναι από τους αγαπημένους σοφούς των συνωμοσιολόγων...
Πρωταρχική βάση κάθε συνωμοσιολογικού σεναρίου είναι κάποια παραλλαγή ή θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού. Όπερ, του Αδάμ, της Εύας, του μήλου και του Όφεως...
Η άποψη της στήλης για το πώς «γυρίζει» ο κόσμος ταιριάζει πιο πολύ στο σχέδιο που παρατηρεί την εξέλιξη των ειδών και το σχήμα των οικολογικών θώκων...
Όπερ, ανταγωνισμός, εξέλιξη, προσαρμογή, εξαφάνιση, επιβίωση. Σε κάθε οικολογικό θώκο αναπτύσσεται μια αλυσίδα αλληλεξάρτησης και ανταγωνισμού... Όταν κάποιος κρίκος αποκτά μεγαλύτερη ισχύ ή αδυνατίζει περισσότερο απ’ όση επιτρέπει η συμβιωτική αλυσίδα, αυτή σπάει και ο θώκος καταρρέει...
Ο καπιταλισμός και η αγορά νομίζω πως εφαρμόζουν απλά μια απομίμηση αυτού του μοντέλου εξ ου και οι κρίσεις αποτελούν εξυγιαντικό και αναζωογονητικό παράγοντα...
Εποχή για θεωρίες συνωμοσίας...
Πάντα υπήρχαν και υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας. Σε ήρεμες περιόδους αφορούν λίγους και κυκλοφορούν σε περιθωριακά έντυπα. Σε εποχές νευρικότητας και κρίσης αποκτούν περισσότερα ευήκοα ώτα, σε όσους προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, χωρίς κόπο, μέσω απλοϊκών σεναρίων που συνήθως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εύπεπτες κινηματογραφικές συνταγές.
Την περίοδο της κρίσης τα συνωμοσιολογικά σενάρια είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν με λογικά επιχειρήματα, καθώς εκφράζουν απλοϊκά σχήματα και εδράζονται σε κάποιο εν τη αναπτύξει συλλογικό υποσυνείδητο και το θυμικό ανθρώπων που βρίσκονται σε σύγχυση.
Εκ του μακρόθεν όμως, όταν τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα σενάρια έχουν προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, τα παλιά μοιάζουν με αστειότητες εκ των ουκ άνευ...
Για την οικονομία της αφήγησης θα αναφερθώ σε μια παλιότερη συνωμοσιολογική θεωρία, που υποδαυλίστηκε από τους ρώσους, εκφράστηκε από ένα παράφρονα καλόγερο και ισχυριζόταν πως...
Οι άγγλοι σταυρώσαν το Χριστό...
Μάλιστα με το σύνθημα αυτό, μεταξύ άλλων ο Μοριάς ξεσηκώθηκε πριν πολλά χρόνια, γύρω στο 1854...
Η επανάσταση του Παπουλάκη...
Ορίστε πως περιγράφει ο ιστορικός Τάσος Βουρνάς τα γεγονότα:
«Την ίδια εποχή ο Μοριάς συνταράχθηκε από έναν αγράμματο αγύρτη καλόγερο, τον Χριστόφορο Παπουλάκη, που ξεσήκωνε τις καθυστερημένες μάζες με διάφορες ασυνάρτητες προφητείες και τη σφοδρή πολεμική εναντίον της Ιεράς Συνόδου και του θρόνου.
Είναι γεγονός ότι στην κίνηση και τα κηρύγματα του Παπουλάκη υπήρχε ρώσικη υποκίνηση, δεδομένου ότι το ρωσόφιλο κόμμα τον είχε υιοθετήσει πολιτικά.
Το κήρυγμα του Παπουλάκη, ασυνάρτητο και ασπόνδυλο με στοιχεία θρησκευτικού παραληρήματος, στρεφόταν γενικά κατά της προόδου.
Χαρακτήριζε σατανική συνέργεια τις πρώτες εγκαταστάσεις γραμμών τηλεγράφου και έλεγε πως ο σατανάς δένει με σύρμα τις πόλεις και τα χωριά!
Ένα πραγματικά σατανικό τυπογραφικό λάθος σε μια «Ιερά Σύνοψη», που κυκλοφορούσε τότε σε χέρια πιστών του παρείχε αντιαγγλικά επιχειρήματα:
Σε ένα από τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας αντί του «αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμα σου»! είχε τυπωθεί λάθος «αγγλικαί δυνάμεις επί το μνήμα σου»!
Με τη σύνοψη αυτή στο χέρι ο Παπουλάκης εξήγειρε τις καθυστερημένες μάζες στο Μοριά λέγοντας ότι τον καιρό του Χριστού οι Άγγλοι μετείχαν στην σταύρωσή του, όπως «μαρτυρούσαν» οι Γραφές!»
Σήμερα η παραπάνω ιστορία μας φαίνεται ίσως αστεία, αλλά αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι λίγες οι παρόμοιες με σύγχρονο περιτύλιγμα που κυκλοφορούν και βρίσκουν υποστηρικτές.
2) Το φοβούνται και επαναστατούν οι τραπεζίτες...
Όσοι πιστεύουν πως ένας κόσμος χωρίς τράπεζες ή με κρατικές τράπεζες θα έλυνε αυτόματα όλα τα προβλήματα, μάλλον έχουν λάθος... Το ίδιο και όσοι είναι μέτοχοι ή στελέχη τραπεζών, πιστεύουν πως οι ίδιοι μπορούν να αναλαμβάνουν τις καλές μέρες ό,τι ρίσκο τους «καπνίσει», χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα και στην εποχή της συστολής να καλούνται οι φορολογούμενοι να πληρώσουν το «μάρμαρο»...
Βλέπε: Τι φοβούνται και επαναστατούν οι τραπεζίτες...
3) Η χρεοκοπία είναι δεδομένη...
Κύριε Στούπα, σας διαβάζω σε καθημερινή βάση τον τελευταίο χρόνο και πραγματικά προσυπογράφω τα περισσότερα από τα άρθρα σας. Εκ των πραγμάτων, η χρεοκοπία είναι πλέον δεδομένη και δυστυχώς πέρα από την οικονομική διάσταση, έχει πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και ηθικές προεκτάσεις. Πιστεύω, η μόνη λύση για την καταπολέμηση αυτού του παρασιτικού πολιτικού συστήματος (που τόσο εύστοχα περιγράφετε στην αρθρογραφία σας), είναι να επιχειρηθεί μια πανεθνική προσπάθεια συσπείρωσης σε έναν νέο κοινωνικοπολιτικό φορέα, από ανθρώπους άφθαρτους, πετυχημένους, τεχνοκράτες, ενδεχομένως και διαπρεπείς επιστήμονες-Έλληνες του εξωτερικού. Δυστυχώς όμως, όσο επικρατεί αυτό το νοσηρό κλίμα της κομματοκρατίας και η φαυλοκρατία ανάξιων κρατούντων, είναι δύσκολο να υλοποιηθεί μια τέτοια προσπάθεια.
Υπάρχουν σίγουρα, άνθρωποι άξιοι που θλίβονται με όλη αυτή την παρακμιακή κατάσταση και τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας (ανεργία, εγκληματικότητα, διαφθορά κλπ) και εκφράζουν μια υγιή αντίθεση στην διαφαινόμενη απαξίωση της χώρας.
Κατά την άποψη σας, πως μπορούν έστω και τώρα την ύστατη στιγμή, να κινητοποιηθούν οι υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου;
Με εκτίμηση,
Μάριος Κ.
Απάντηση: Η παρακάτω κοινότητα εμφανίστηκε πριν δυο εβδομάδες στο διάλογο της στήλης και έχει παρόμοιες ανησυχίες...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου