Τι προβλέπεται για τους συμβασιούχους

«Με τις ισχύουσες διατάξεις του π.δ. 410/1988, η ατελής ή μη έγκαιρη εκπλήρωση του καθήκοντος, η αμέλεια, η ραθυμία, η μη αρμόζουσα συμπεριφορά προς τους πολίτες και άλλα δεκαεννέα πειθαρχικά αδικήματα που σχετίζονται με την κατάρτιση, αποδοτικότητα, ευσυνειδησία, επιμέλεια και παραγωγικότητα, μπορούν να οδηγήσουν στην απόλυση των υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, των ΟΤΑ, με καταγγελία για σπουδαίο λόγο».

Ο εργατολόγος Τάσος Πετρόπουλος εξηγεί τα ψιλά γράμματα της νομοθεσίας για όσους εργάζονται με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Ποιο θα είναι το (νέο) σύστημα αξιολόγησης και ποια τα (διαφορετικά) κριτήρια επιλογής, από το ΑΣΕΠ, όσων θα αποβάλλονται ως «ανεπαρκείς» ως προς την κατάρτιση ή την απόδοση; Και, αφού για την επιλογή των αποβλητέων το ΑΣΕΠ θα λαμβάνει υπόψη τους υπάρχοντες υπηρεσιακούς φακέλους, πώς θα δικαιολογείται η μέχρι τώρα αξιολόγησή τους ως επαρκών και ικανών για εργασία; Γιατί κάποιοι απολύονται και άλλοι διατηρούν το δικαίωμα στην εργασία;

Η ποσόστωση που έχει τεθεί για τους απασχολούμενους δεν καθιστά πειστικό τον ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση αποσκοπεί στην ελάφρυνση των φορολογούμενων από αντιπαραγωγικούς υπαλλήλους, αφού η απομάκρυνση ορισμένου αριθμού είναι ήδη προδιαγεγραμμένη.

Εξήντα επτά έτη μετά τη Διακήρυξη της Φιλαδέλφειας του 1944, που υιοθέτησε η Ελλάδα με τον νόμο 399/1947, η εργασία αντιμετωπίζεται ως αναλώσιμο εμπόρευμα που καταστρέφεται χάριν μιας, ασύνδετης με την κοινωνική πρόοδο, αμφίβολης οικονομικής ανάκαμψης. Δεν γνωρίζω αν για την κατάργηση θέσεων και τη δικαιολόγηση απολύσεων επινοηθεί ο μετασχηματισμός υπηρεσιών και δημόσιων επιχειρήσεων.

Βέβαιο είναι ότι θα υπαχθεί στον έλεγχο των δικαστηρίων η παραβίαση διεθνών συμβάσεων και θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων για προσβολή της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης (όσον αφορά νομικά πρόσωπα του Δημοσίου) και της συλλογικής αυτονομίας (για τις επιχειρήσεις)»