Η ιστορική ευθύνη των 300 είναι ατομική

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Δυστυχώς οι δυσκολίες επιβίωσης σ’ ένα ανταγωνιστικό και διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, συνέπεσε με χρόνιες στρεβλώσεις στον τρόπο ανάπτυξης και λειτουργίας της κοινωνίας και του κράτους μας. Το φάσμα της καταστροφής βρίσκεται μπροστά μας και η αδυναμία αντίληψης των επιπτώσεων υπερβαίνει τις οργανωμένες αντιπαραθέσεις, μέσα από τις οποίες γιγαντώθηκαν επί δεκαετίες οι “ομάδες πίεσης”, που φέρνουν με τη σειρά τους σημαντικό μερίδιο ευθύνης της σημερινής κατάστασης.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε όπως συνηθίσαμε. Η κοινωνία το έχει αντιληφθεί, έλαχε όμως στους αιρετούς άρχοντες να δρομολογήσουν τις αλλαγές. Αυτό προστάζει η δημοκρατία.

Και η ευθύνη τους εδώ είναι ατομική.

Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουν να διαπληκτίζονται για το ποιός έχει τη δυνατότητα να σώσει τη χώρα, όπως ίσως έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα να πράττουν. Το αντίθετο. Οι περιστάσεις επιβάλουν ψυχραιμία, αντίληψη της αναγκαιότητας ότι οι “κινήσεις” πρέπει να είναι συναινετικές και υπερβατικές, γιατί απλούστατα καμία “ομάδα” δεν έχει πια το ειδικό βάρος, που απαιτείται για να αλλάξουμε “ρότα”.

Είναι κρίσιμο να γίνει απ’ όλους αντιληπτό.

Καμία “ομάδα” κανένα πρόσωπο από μόνο του ή με τη βοήθεια μόνο των “οπαδών” του, δεν μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο.

Απαιτείται πανεθνική προσπάθεια 11.000.000 πολιτών.

Όποιος το αντιλαμβάνεται κι εδώ το βάρος της ευθύνης των 300 είναι τεράστιο, οφείλει να εξαντλήσει την πειθώ του, με προσωπικό αγώνα να πείσει τους υπόλοιπους.

Επιτέλους επιβάλλεται να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα και τα μηνύματα που έρχονται από παντού.
enet.gr