Τότε έφευγαν χωρίς να ξέρουν αν θα γυρίσουν και πολλοί δεν γύρισαν. Θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Σήμερα θυσιάσαμε την πατρίδα για εμάς. Τότε άφησαν πίσω γονείς, γυναίκες, παιδιά και βγήκαν να πολεμήσουν για το μέλλον τους. Σήμερα υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας. Τότε πάνω απ’ όλα, πολύ μπροστά είχαν την πατρίδα. Σήμερα με το πτυχίο στο χέρι αναζητάμε νέες πατρίδες. Τότε ο Άρης αφού τους πέρασε από δίκη: αυτού που έκλεψε την κότα του χωριάτη τον τουφέκισε, αυτού που έφαγε και δεν το είπε του πήρε τα άρματα και αυτού που έμαθε και δεν το είπε τον έδιωξε. Σήμερα με νόμο περί ευθύνης Υπουργών και σικέ εξεταστικές επιτροπές κουκουλώνουμε τα πάντα.
Τότε ο παπα- Ανυπόμονος επέμενε: «γράψε με κι εμένα στον αγώνα Καπετάνιο». Σήμερα η εκκλησία κάνει πως δεν βλέπει το πρόβλημα. Δεν την αφορά. Τότε όσοι επέζησαν, όλοι η γενιά της Αντίστασης έσκαψαν τη γη με τα νύχια να στήσουν το νοικοκυριό τους. Να φτιάξουν οικονομία, δικαιοσύνη Κράτος. Σήμερα οφ-σορ εταιρείες, καρτέλ, διαπλοκή, ακριβοπληρωμένους και αργόσχολους συνδικαλιστές, το «νόμιμο και ηθικό» και… «όλοι μαζί τα φάγαμε». Τότε αγώνας παντού και για όλα. Σήμερα εφησυχασμός, άλλοθι, παραίτηση, κριτική από τον καναπέ και κουβέντες καφενείου. Τότε οι αρχηγοί που αποτύγχαναν παραιτούνταν αλλά και αυτοκτονούσαν. Σήμερα όλοι στις θέσεις τους αγωνίζονται μάταια για την υστεροφημία τους και τα αναδρομικά τους.
Μάης του 1942. Τότε έγραψαν ιστορία. Για την Ελλάδα. Μάης του 2011. Σήμερα δεν δικαιούμαστε να γράψουμε τον επίλογο.
Κων/νος Ζιάκας
http://www.paratiritisfthiotidas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου