Οι πλατείες γέμισαν για έναν λόγο: το κάλεσμα το έκαναν απλοί πολίτες και όχι τα αντιπαθητικά (πλέον) κόμματα της Αριστεράς ή τα ιδιοτελή Συνδικάτα των προνομιούχων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι έλληνες μαζευόμαστε στις πλατείες. Ίσως μάλιστα να κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ διαμαρτυρίας. Οι Ισπανοί κλπ δεν μας τη βγαίνουν ούτε στις απεργίες, ούτε στις πορείες, ούτε στις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ούτε στις καταλήψεις. Η αγανάκτηση και η διαμαρτυρία είναι συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας. Τι σηματοδοτούν λοιπόν οι πρόσφατες συγκεντρώσεις στις πλατείες;Αυτό που καταγράφουν οι συγκεντρώσεις αυτές με τον όγκο τους είναι ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει όχι μόνο με τους κυβερνήτες του, αλλά και με τους "εναλλακτικούς" ηγετίσκους που έχουν κάνει δουλειά τους να εκμεταλλεύονται τον πόνο του κόσμου, τάζοντάς του απίστευτα πράγματα (επιστροφή στη δραχμή, μετάβαση στο σοσιαλισμό -- ποιου τύπου δεν έχουν ακόμα καταλήξει, είναι νωρίς – επανάσταση). Όταν οι κυρίαρχες ιδέες έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, και οι φερόμενες ως "επαναστατικές" ιδέες είναι κάθε άλλο παρά, τότε η μαζική αυτή ανταπόκριση σε ένα κάλεσμα απλών πολιτών συνιστά κάτι πολύ σημαντικό, τη διάθεση για μία Νέα Αρχή. Σε αυτό το κάλεσμα έδωσε το παρόν τόσος κόσμος.
Πολύ αργά; Ίσως ναι. Δίχως πυξίδα; Σίγουρα ναι. Ξυπνητήρι στην αποχαυνωμένη και αυτιστική Αριστερά; Ελπίζω ναι.
http://www.protagon.gr
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι έλληνες μαζευόμαστε στις πλατείες. Ίσως μάλιστα να κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ διαμαρτυρίας. Οι Ισπανοί κλπ δεν μας τη βγαίνουν ούτε στις απεργίες, ούτε στις πορείες, ούτε στις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ούτε στις καταλήψεις. Η αγανάκτηση και η διαμαρτυρία είναι συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας. Τι σηματοδοτούν λοιπόν οι πρόσφατες συγκεντρώσεις στις πλατείες;Αυτό που καταγράφουν οι συγκεντρώσεις αυτές με τον όγκο τους είναι ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει όχι μόνο με τους κυβερνήτες του, αλλά και με τους "εναλλακτικούς" ηγετίσκους που έχουν κάνει δουλειά τους να εκμεταλλεύονται τον πόνο του κόσμου, τάζοντάς του απίστευτα πράγματα (επιστροφή στη δραχμή, μετάβαση στο σοσιαλισμό -- ποιου τύπου δεν έχουν ακόμα καταλήξει, είναι νωρίς – επανάσταση). Όταν οι κυρίαρχες ιδέες έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, και οι φερόμενες ως "επαναστατικές" ιδέες είναι κάθε άλλο παρά, τότε η μαζική αυτή ανταπόκριση σε ένα κάλεσμα απλών πολιτών συνιστά κάτι πολύ σημαντικό, τη διάθεση για μία Νέα Αρχή. Σε αυτό το κάλεσμα έδωσε το παρόν τόσος κόσμος.
Πολύ αργά; Ίσως ναι. Δίχως πυξίδα; Σίγουρα ναι. Ξυπνητήρι στην αποχαυνωμένη και αυτιστική Αριστερά; Ελπίζω ναι.
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου