Περί Μνημονίου

Είσαι γύρω στα πενήντα, οικοδόμος, κι έχεις μπει στο νοσοκομείο να βγάλεις τη χολή σου. Ο γιατρός σου σε εξέτασε αφού ξύπνησες από τη νάρκωση και σου είπε πως όλα πήγαν καλά: θα μείνεις τρεις μέρες στο νοσοκομείο και ύστερα από δεκαπέντε μέρες ξεκούραση στο σπίτι μπορείς να επιστρέψεις στη δουλειά σου. Το πρόβλημα είναι πως παράλληλα σε ενημέρωσε ότι η αμοιβή του είναι χίλια ευρώ - κι εσύ δεν έχεις... Σκέφτεσαι τότε πως ο παπάς της ενορίας έχει ένα φιλόπτωχο ταμείο από το οποίο διευκολύνει ανθρώπους σαν κι εσένα που έχουν ανάγκη. Τον φωνάζεις λοιπόν και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

- Πάτερ, θέλω μια βοήθεια γιατί έχω μεγάλη ανάγκη. Ντρέπομαι κιόλας που σας ζητάω χρήματα ενώ έχω να πατήσω χρόνια το πόδι μου στην εκκλησία, αλλά σας παρακαλώ βοηθήστε με.

- Μη στενοχωριέσαι, τέκνο μου, ο Θεός συγχωρεί. Δυστυχώς όμως δε μπορώ να σου δώσω ολόκληρο το ποσό γιατί, όπως καταλαβαίνεις, υπάρχουν κι άλλοι στο ποίμνιό μας οι οποίοι έχουν ανάγκη. Μπορώ να σου δώσω πεντακόσια ευρώ, και τα υπόλοιπα εύχομαι να τα βρεις από κάποιον καλό χριστιανό.

- Σας ευχαριστώ πολύ, πάτερ!

- Κοίταξε όμως, τέκνο μου. Μην ακούς τους γιατρούς, το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζεις έχει τη ρίζα του στην απομάκρυνσή σου από το δρόμο του Θεού. Γι’ αυτό θέλω κι εσύ να μου κάνεις μια χάρη. Θα σε επισκέπτομαι τακτικά και θα σου μιλάω για το λόγο του Θεού και το σωστό τρόπο συμπεριφοράς που πρέπει να έχεις ως καλός χριστιανός. Κι εσύ θα μου υποσχεθείς πως θα διαβάζεις καθημερινά την Αγία Γραφή και θα κάνεις και εκατό μετάνοιες κάθε πρωί. Κι έτσι, ξαναγυρίζοντας στον ίσιο δρόμο, θα είσαι πάντα γερός και δυνατός.

Εσύ, βέβαια, δέχεσαι - κάτι από ντροπή, κάτι επειδή δε θες να χάσεις τα πεντακόσια ευρώ...

Η πρώτη συνέπεια είναι ότι - εξαιρώντας την ψυχολογική φόρτιση - αρχίσουν οι μετάνοιες να σε κουράζουν: ξεκινάνε δύσπνοιες και τσιμπηματάκια στην καρδιά - είσαι από εγχείριση, άλλωστε... Οι τρεις μέρες παραμονής στο νοσοκομείο γίνονται δεκαπέντε, οι δεκαπέντε μέρες στο σπίτι γίνονται ένας μήνας, κι όταν γυρίζεις πάλι στη δουλειά όχι μόνο είσαι πιο κουρασμένος αλλά ο εργολάβος έχει βρει στο μεταξύ και ένα-δυο άλλους οικοδόμους, πιτσιρικάδες, γιατί δε μπορούσε να σε περιμένει και τόσο καιρό. Τα μεροκάματα είναι λιγότερα, ρίχνεις και την τιμή γιατί υπάρχει ανταγωνισμός, άρα θα ξεπληρώσεις και πιο δύσκολα όσα χρωστάς...


Η δεύτερη συνέπεια είναι ότι δε βρίσκεις από πουθενά τα υπόλοιπα πεντακόσια ευρώ. Γιατί; Τι γιατί, μωρέ; Ποιος θα σου δανείσει λεφτά αν κάθε φορά που περνάει απ’ το θάλαμο σε βλέπει να διαβάζεις την Αγία Γραφή, να κάνεις μετάνοιες, και να’ χεις μόνιμα κι ένα παπά δίπλα στο κρεβάτι σου;...

(Το κείμενο γράφτηκε επειδή ένα φιλαράκι μου είπε προχτές 'ρε συ, μπορείς να μου εξηγήσεις τι είναι τελικά όλη αυτή η ιστορία με το μνημόνιο;' Μήτσο, το κλειδί είναι να καταλάβεις ποιος είναι ο παπάς...)

http://www.protagon.gr