Έχει ένα cafe κάπου στο κέντρο και όλη την ημέρα μιλάει στα τηλέφωνα, “παίρνει” τα τηλέφωνα από όμορφες νεαρές που θα σταματήσουν για ένα espressάκι , γράφει παραγγελίες, χτυπάει αμέτρητες αποδείξεις και όταν έχει ελεύθερο χρόνο ισιώνει το μεταξωτό pochette του και φρεσκάρει το άρωμά του. Βγάζει καλά χρήματα και τα "τρώει" τα σαββατοκύριακα στον “Αστέρα” για μπάνιο και κοζερί. Λίγο φαντασμένος, λίγο ψωνισμένος, αλλά καλοπροαίρετος και ειλικρινής. Και προχθές μου περιέγραψε το παρακάτω πέρα για πέρα αληθινό περιστατικό. Κι ας μοιάζει απίστευτο για τις κρίσιμες εποχές που ζούμε.
Πριν από ένα μήνα τον επισκέφθηκε η γραμματέας ανώτατου στελέχους ενός υπουργείου και του ζήτησε να τους κάνει μία προσφορά για ένα catering που ήθελαν να οργανώσουν. Του ξεκαθάρισε ότι το budget του υπουργείου ήταν εξαιρετικά περιορισμένο και δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά το υπουργείο ήθελε να "ποτίσει" και να ταΐσει γύρω στα 50 άτομα. Ξέρετε... Καφεδάκι, χυμό και κανένα briochάκι. Του έδωσε μία μέρα να δει τι μπορούσε να κάνει και ανανέωσαν το ραντεβού τους για το απόγευμα της επομένης.
Η συμπαθητική κυρία όντως επέστρεψε την άλλη μέρα και ο φίλος μου ο “Νίκος” της είπε ότι μπορούσε με 320 ευρώ να ετοιμάσει όλα αυτά που ζητούσε το υπουργείο και χωρίς μάλιστα να δαπανήσει και τα 400 ευρώ του κρατικού “προϋπολογισμού”. Ξαφνικά, η χαμογελαστή κυρία πάγωσε. Σάστισε. Σκέφτηκε για λίγο και του είπε:
-Μα εγώ σας είπα ότι διαθέτουμε 400 ευρώ..
-Ναι, δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε...
-Ότι πρέπει να μου κάνετε προσφορά ύψους 400 ευρώ..
-Νομίζω ότι τα 320 ευρώ που σας είπα δεν ξεπερνάνε το ποσό που ορίσατε ως όριο...Και πάλι δεν σας καταλαβαίνω..
Η κυρία μπλοκαρισμένη τον ευχαρίστησε εμφανώς αμήχανα, πήρε το χαρτί της προσφοράς και έφυγε λέγοντας πως θα το συζητήσει με τον διευθυντή της. Δεν πέρασε ένα δίωρο και επέστρεψε. Είχε ένα ύφος πιο χαριτωμένο, πιο γλυκό και ο τόνος της φωνής της ήταν λίγο χαμηλότερος. Ο φίλος μου χαμογέλασε και την ρώτησε:
-Αποφασίσατε ε;
-Ναι, κοιτάξτε...(πάντα χαμηλοφώνως). Μας ικανοποίησε η προσφορά σας και συμφωνούμε. Ωστόσο, σας πειράζει αν κάνουμε μία αλλαγούλα στο τιμολόγιο;
-Αλλαγούλα; Τι εννοείται;
-Να, εσείς θα πάρετε τα 320 ευρώ που ζητάτε. Αλλά στο τιμολόγιο θα είχατε αντίρρηση να γράψουμε πως πληρωθήκατε 400;;;;
-Μα γιατί να το κάνουμε αυτό αφού το ποσό είναι 320;
-Ξέρετε οι υπεύθυνοι θέλουν να βάλουμε ολόκληρο το ποσό του budget για την εκδήλωση. Άρα να γράψουμε 400 ευρώ; Δεν σας πειράζει εσάς;
Σας ξαναλέω πως εσείς θα πληρωθείτε το ποσό που ζητήσατε! Καταλαβαίνετε..Κανόνες του υπουργείου...
Αμέσως πήρε μία γόμα, το “320” σβήστηκε και έγινε στρογγυλό: 400 ευρώ.
Ο φίλος μου κούνησε το κεφάλι απορημένος. Μόλις υπέγραψαν το χαρτί της παραγγελίας η γραμματέας έβγαλε έναν φάκελο από τον οποίο μέτρησε 320 ευρώ. Μέσα στο φάκελο “περίσσεψαν” 80. Τα οποία, όπως μου είπε ο φίλος μου, τελειώνοντας την περιγραφή του, ήταν σίγουρος πως θα τα επέστρεφαν στα “ταμεία” του κράτους!
Η γραμματέας τον ευχαρίστησε ευγενικά, πήρε το λευκό χαρτί του διπλότυπου της απόδειξης, το έβαλε στο φάκελο με τα “ρέστα” και ...έσπευσε να τα “επιστρέψει” στο λογιστήριο του υπουργείου!
Δυστυχώς, το μοναδικό ψέμα στα παραπάνω είναι πως τον φίλο μου τον λένε “Νίκο”..
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου