Σαν βγήκε από τη μέση ο Καποδίστριας, θανάσιμα χτυπημένος από το βόλι των Μαυρομιχαλαίων την ημέρα του Πάσχα του 1831, ίσχυσε στη χώρα μας η ευαγγελική ρήση «διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου και επί τον ιματισμό μου έβαλον κλήρον». Πρόκριτοι, καπεταναίοι, πολιτικοί και πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων βάλθηκαν να εξαργυρώσουν τις υπαρκτές και συχνά ανύπαρκτες αγωνιστικές περγαμηνές τους, οδηγώντας τη χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου. Παράλληλα καλλιέργησαν, με τη βοήθεια των καλοθελητών της αλλοδαπής, το ραγιαδισμό του λαού μας, καθώς εμείς οι Νεοέλληνες αποδεχθήκαμε, δυστυχώς, τον τραγελαφικό διαχωρισμό της υφηλίου σε «Φιλέλληνες» και «Ανθέλληνες», προκειμένου να διασκεδάσουμε τις ανασφάλειες που μας κληρονόμησαν οι πατριδοκάπηλοι όλων των εποχών.
Έκτοτε η χώρα μας πέρασε πολλές μπόρες όπως τη χρεοκοπία και τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο και τέλος τη δικτατορία των συνταγματαρχών, κυρίως λόγω της ανικανότητας των πολιτικών της, οι οποίοι έθεταν προσωπικές τους φιλοδοξίες υπεράνω του δημοσίου συμφέροντος. Οι ηρωϊκοί αγώνες και οι θυσίες του λαού μας, που αναμφίβολα υπήρξαν, δεν δικαιώθηκαν, γιατί το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σχεδόν χωρίς εξαιρέσεις, ήταν ξεμοκίνητο, υποταγμένο στα κελεύσματα αφεντικών της αλλοδαπής
Η πολλά υποσχόμενη Μεταπολίτευση έκλεισε τον κύκλο της, αφήνοντας πίσω της ένα λαό εθισμένο στις πελατειακές σχέσεις και στο ατομικό βόλεμα, χωρίς ίχνος συλλογικής συνείδησης, την οποία θα μπορούσε κανείς σήμερα να ενεργοποιήσει, προκειμένου να υπάρξει συντονισμένη απάντηση στην οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση που διέρχεται η χώρα μας.
Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά κατώτερο των περιστάσεων και οι πολιτικοί στάθηκαν ανίκανοι να εκφράσουν το δημόσιο συμφέρον. Ο πολιτικός λόγος των δυο μεγάλων κομμάτων είναι κενός περιεχομένου και αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνον στη νομή ης εξουσίας, ενώ τα μικρότερα κόμματα, είτε λαϊκίζουν ασύστολα, πουλώντας φρούδες ελπίδες σε ένα μέρος του λαού μας. όπως συμβαίνει με τα κόμματα της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς όλων των αποχρώσεων, είτε εργαλειοποιούν προς το συμφέρον τους τα εθνικιστικά απωθημένα των πολιτών, στάση που χαρακτηρίζει τον χώρο της Ακροδεξιάς, με κύριο εκφραστή σε κοινοβουλευτικό επίπεδο το ΛΑ.Ο.Σ..
Περίτρανη απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας των κομμάτων να συμβάλουν στην εξυγίανση της πολιτικής ζωής του τόπου, αποτελούν τα επανωτά οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, προϊόν των οποίων είναι, μεταξύ άλλων, η εμφάνιση μιας νέας κοινωνικής τάξης νεόπλουτων, που γράφουν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, εκμεταλλευόμενοι, ως φαίνεται στο διηνεκές, το καθεστώς ατιμωρησίας. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα από τις εξελίξεις στο μέτωπο της διαφθοράς τα τελευταία τρία χρόνια. Η συμπαιγνία των δυο μεγάλων κομμάτων στο θέμα της αντιμετώπισης των σκανδάλων, κοινώς στο «κουκούλωμα» των υποθέσεων, αποδεικνύει πως όχι μόνον δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για την τιμωρία των ενόχων, αλλά, αντίθετα, καλλιεργείται συστηματικά κλίμα συνδιαλλαγής μεταξύ των πολιτών, οι οποίοι και έπαυσαν, σε σημαντικό βαθμό, να πιστεύουν πως είναι δυνατόν να υπάρξει σε αυτή τη χώρα διαφάνεια, γι’ αυτό και επικεντρώνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον τους στη διεκδίκηση, με κάθε τρόπο, του ατομικού τους συμφέροντος, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τα κοινά.
Επιτροπές επί επιτροπών με στόχο δήθεν την κάθαρση, παραμένουν αλυσιτελείς, καθώς μέχρι τώρα κανείς από τους πρωταγωνιστές της διαφθοράς και της μίζας δεν τιμωρήθηκε. «Στάχτη στα μάτια», λέει ο θυμόσοφος λαός, ο οποίος περιμένει με αγωνία, μήπως και σ’ αυτόν τον τόπο υπάρξει ποτέ κοινωνική δικαιοσύνη. Και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, έχομε και τους πρώην βουλευτές, οι οποίοι διεκδικούν δεκάδες χιλιάδες ευρώ αναδρομικά, τα οποία, όπως ισχυρίζονται, με βάση το σύνταγμα τα δικαιούνται, καθότι προβλέπει εξίσωση των αποδοχών των βουλευτών με αυτές του δικαστικού κλάδου, σε μια περίοδο μάλιστα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας, ενώ οι απατεώνες απολαμβάνουν ανενόχλητοι τον πλούτο τους. Ως πότε;
ww.pressinaction.gr/
του Ζήση Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου