Αφησε τις σπουδές της Ναυπηγικής και τις δουλειές γραφείου και αποφάσισε να κάνει το ποδήλατο, το οποίο δεν αποχωριζόταν από πιτσιρικάς -λόγω της ενασχόλησής του με το τρίαθλο-, επάγγελμά του. «Δεν είναι μια πρωτότυπη, αλλά μια γνωστή ιδέα, την οποία πολλοί αστικοί ποδηλάτες συζητούσαν να κάνουν πραγματικότητα, αλλά έτυχε να την ξεκινήσω πρώτος. Εψαχνα καιρό να βρω τον πρώτο πελάτη που θα με έβγαζε στο δρόμο και τον περασμένο Απρίλιο τα κατάφερα. Μέσα σε εννέα μήνες γίναμε πέντε οι μόνιμοι ταχυδρόμοι και άλλα δέκα άτομα βρίσκονται σε αναμονή αναλόγως του φόρτου εργασίας».
Οι πελάτες τούς επιλέγουν όχι μόνο γιατί είναι περιβαλλοντικά φιλικοί, αλλά και γιατί είναι φθηνότεροι και γρηγορότεροι. Κατά μέσο όρο διανύουν 35 - 40 χλμ. την ώρα, όταν τα αυτοκίνητα κάνουν 10 - 12 χλμ. και τα μηχανάκια 20 χλμ. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι αντίστοιχες με αυτές ενός πραγματικού ταχυμεταφορέα. Δηλαδή, εάν βιάζεσαι να στείλεις κάτι, ανεξαρτήτως του πότε πήρες τηλέφωνο, η παραγγελία επιτελείται άμεσα, με συντομότερο χρόνο παράδοσης τα 45 λεπτά σε οποιοδήποτε μέρος της Αθήνας. «Για μένα», λέει ο Χ. Σκαφτούρος, «η μεγαλύτερη επιτυχία είναι ότι η υπεύθυνη ταχυδρομείου μιας πολυεθνικής με την οποία συνεργαζόμαστε μας είπε ότι θα μας επέλεγε ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως ποδηλάτου».
Τα μυστικά τους
Στο δρόμο δεν θα τους ξεχωρίσεις από τους κοινούς ποδηλάτες, εκτός εάν είσαι παρατηρητικός. Τα ποδήλατα που χρησιμοποιούν είναι πίστας, το οποίο σημαίνει ότι δεν έχουν φρένα, είναι πολύ ελαφριά, άρα ξεκούραστα, και μπορούν να «πιάσουν» τα 80 χλμ./ώρα. Και αυτό γιατί μια κοινή μέρα, που περιλαμβάνει περίπου 15 παραδόσεις και μεταφράζεται σε 70 - 100 χλμ. αποστάσεις, «βγαίνει» δυσκολότερα με ένα απλό ποδήλατο.
Ειδίκευση για να εξασκήσεις το επάγγελμα του ποδηλάτη κούριερ δεν απαιτείται, πέρα από το να είσαι ποδηλάτης εκ πεποιθήσεως. «Πρέπει να έχεις μετρήσει χιλιόμετρα πάνω στο δίκυκλο. Εχω πάρει 250 βιογραφικά, όμως δεν μπορώ να εμπιστευτώ κάποιον που απλώς θέλει να έρθει γιατί δεν έχει άλλη δουλειά. Εγώ, όταν ξεκίνησα, αυτό που έπρεπε να συνηθίσω ήταν να μετακινούμαι μέσα στην κίνηση», λέει ο Χ. Σκαφτούρος. «Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Σίγουρα ευκολότερο από το να είσαι πάνω σε μηχανάκι, αφού το ποδήλατο δεν υπάγεται στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι θα ανέβεις στο πεζοδρόμιο. Αλλωστε, όταν κάνεις ποδήλατο, το πώς σου φέρονται οι οδηγοί αυτοκινήτων σε κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά για τους πεζούς. Οταν σε περνούν αυτοκίνητα με 200 χλμ., ξέρεις καλά πώς αισθάνεται ο πεζός όταν τον προσπερνάς με 20 χλμ.».
Τα μικροατυχήματα, όπως και οι περιπέτειες όταν κινείσαι στο κέντρο της Αθήνας, έξω από το «κουβούκλιο» ασφάλειας του αυτοκινήτου, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ο ίδιος έχει σπάσει τους δύο καρπούς του όταν φρέναρε για μια… γάτα, τον έχουν λιντσάρει στην οδό Αχαρνών όταν πίστεψαν ότι είναι μετανάστης, ενώ έφαγε ξύλο στην Πειραιώς όταν ένας οδηγός θεώρησε ότι του χτύπησε το τρίκυκλό του. Ομως, η δουλειά του ποδηλάτη κούριερ είναι πάνω απ' όλα προσωπική ευχαρίστηση για τον Χ. Σκαφτούρο. «Βλέπω την πόλη διαφορετικά. Μου αρέσει πολύ όταν αλλάζω περιοχές και από την Κηφισιά κατηφορίζω στον Πειραιά και από το Περιστέρι ανηφορίζω στο Ψυχικό, βλέποντας την κοινωνική διαστρωμάτωση. Μου αρέσουν τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, να περνάω από πάρκα και σε λίγη ώρα να βρίσκομαι στα πιο κακόφημα και εξαθλιωμένα σημεία του αστικού ιστού. Γνωρίζεις καλά την πόλη. Στους ίδιους δρόμους με το αυτοκίνητο δεν βλέπεις τίποτε από αυτά».
Αστική ποδηλασία
Στα δεκαπέντε χρόνια που είναι συστηματικός ποδηλάτης, ο Χ. Σκαφτούρος βλέπει την αστική ποδηλασία να εξελίσσεται. «Θυμάμαι πριν από δέκα χρόνια με έδειχναν με το δάχτυλο, με αποκαλούσαν «τρελό». Σήμερα είναι συνηθισμένο. Εάν σταθείς για πέντε λεπτά στη Βασιλίσσης Σοφίας, θα δεις 100 ποδήλατα να περνούν. Είναι μόδα σίγουρα, που μπορεί να περάσει, πολλοί όμως θα επιμείνουν».
Η αλλαγή στην αντιμετώπιση του κόσμου απέναντι στους ποδηλάτες δεν σημαίνει ότι οι δυσκολίες στην κυκλοφορία έχουν αλλάξει. Στα θέματα του μετρό και των ποδηλατόδρομων, ο Χ. Σκαφτούρος εκφράζει μια άποψη διαφορετική από τη συνηθισμένη της ποδηλατικής κοινότητας. «Γιατί να βάλεις το ποδήλατό σου στο μετρό; Από τον Αγιο Αντώνιο μέχρι τον Αγιο Δημήτριο δεν είναι ούτε 10 χλμ. Εάν δεν μπορείς να κάνεις 10 χλμ. με το ποδήλατο, καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου. Τι νόημα έχει να ταλαιπωρήσεις τον κόσμο που είναι μέσα στο μετρό;» Τα ίδια ερωτήματα θέτει και για τους ποδηλατόδρομους. «Το θέμα των μετακινήσεων πρέπει να το πιάσουμε από την αρχή», υποστηρίζει. «Να ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση των οδηγών, να τους δείξουμε ότι ο ποδηλάτης έχει δικαίωμα στο δρόμο, να τεθούν κανόνες και πρόστιμα, να αλλάξει η κουλτούρα. Εάν κατασκευαστούν τώρα ποδηλατόδρομοι (μη σωστά σχεδιασμένοι), όλοι θα εξοργιστούν, θα βλέπουν τον ποδηλάτη έξω από τον ποδηλατόδρομο και θα του πετάνε πέτρες».
Πρότασή του είναι να διεκδικήσουν οι ποδηλάτες το χώρο που τους ανήκει. «Εάν βγούμε 500 ποδήλατα στο δρόμο και μας βλέπουν οι οδηγοί, μόνο τότε θα αλλάξει η νοοτροπία. Εάν δεν χωράς με το ποδήλατό σου στην Κηφισίας, τότε πού θα βγεις; Σε ένα στενό όπου σίγουρα θα ενοχλήσεις;»
Επιθυμία του, το φαινόμενο της Bondex, της πρώτης εταιρείας ποδηλατικών μεταφορών, να εξαπλωθεί, όπως συνέβη στη Θεσσαλονίκη με την εμφάνιση της νέας εταιρείας, της «bike2door». Να υπάρξουν μερικά ακόμη ίδιου τύπου στην Αθήνα και μαζί να κατακτήσουν το κέντρο της πόλης, που θα εξυπηρετείται από «messengers», όπως ονομάζονται, ενώ έστω και λίγοι από τους 10.000 ποδηλάτες που εμφανίστηκαν στην τελευταία ποδηλατοπορεία να βγουν στους δρόμους σε καθημερινή βάση.
* To όνομα Bondex είναι παράφραση της γνωστής εταιρείας κούριερ Fedex και της λέξης «bond» (δέσμευση), όπως ονομάζουν την υποχρέωση παράδοσης του δέματος που αναλαμβάνουν οι ποδηλάτες κούριερ.
Info:
BONDEX T/210-93.26.392
http://bondexcouriers.com
Tης ΝΑΤΑΣΣΑΣ ΜΠΛΑΤΣΙΟΥ
Φωτογραφίες: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΒΟΣ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_08/03/2011_1294636
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου