Όταν ο δικομματισμός αντίκρισε την «άβυσσο» της χρεοκοπίας και προσπάθησε να αποφύγει το πολιτικό κόστος φορτώνοντας τις μεταρρυθμίσεις στο μνημόνιο το οποίο δήθεν ασμένως και ανεπιτυχώς αποδέχτηκε να εφαρμόσει, έκοψε τις ρίζες με το σκληρό πελατειακό πυρήνα του.
Ο πελατειακός πυρήνας του κομματικού κράτους των συνδικαλιστών, των αργόμισθων και των επιχειρηματικών του «γλυκού νερού» της διαπλοκής και των επιδοτήσεων εγκατέλειψε τα δυο κόμματα και μεταπήδησε δεξιά και αριστερά στα νέα μορφώματα που υπόσχονταν συνέχιση της ευημερίας με δανεικά.
Ενδεικτικό της ταραχής που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι τα σαθρά επιχειρήματα με τα οποία τα κόμματα αυτά κέρδισαν τις χαμένες ψήφους υποσχόμενα τη συνέχιση μιας ευημερίας χωρίς εργασία. Ο ένας, με την άντληση πετρελαίων που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί και ο άλλος με την φορολόγηση επί του τζίρου επιχειρήσεων που βάζουν λουκέτα μαζικά ή ετοιμάζονται να φύγουν από την Ελλάδα...
Την ευθύνη για το πρόβλημα φέρουν τα δυο μεγάλα κόμματα που προσπάθησαν να εφαρμόσουν το μνημόνιο στα μέτρα της πολιτικής τους επιβίωσης, προσπαθώντας να θίξουν όσο το δυνατόν λιγότερο τον πελατειακό τους πυρήνα.
Είναι χαρακτηριστική η παρακάτω διαπίστωση του Γκυ Φερχόφσταντ, πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου σε συνέντευξη του στο BHMA 11.2.12:
«- Στην Ελλάδα υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι μερικοί στην Ευρώπη είναι αποφασισμένοι να μας κάνουν «Βουλγαρία» στους μισθούς. Τι πιστεύετε;
Απάντηση: «Η δική μου εντύπωση είναι ότι τα σκληρά αυτά εισπρακτικά μέτρα που λαμβάνονται οφείλονται κυρίως στο ότι η τρόικα ακολούθησε και σεβάστηκε τις κόκκινες γραμμές των ελληνικών πολιτικών κομμάτων.
Έτσι στο τέλος αυτά που έχουμε σήμερα στο τραπέζι, δηλαδή η μείωση των μισθών, είναι το τελευταίο στο οποίο κατάφεραν να συμφωνήσουν τα ελληνικά κόμματα διότι δεν συμπλέουν στον κύριο στόχο.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Οι Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί λένε προς την τρόικα "Αυτό δεν είναι δυνατόν, το άλλο δεν είναι δυνατόν, αυτό θα το κάνουμε αργότερα, εκείνο αργότερα" και τελικά τι τους απομένει; Τα κλασικά μέτρα λιτότητας, ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ στις πραγματικές, εις βάθος μεταρρυθμίσεις».
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν την μερίδα του λέοντος της ευθύνης για την χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού μοντέλου. Η αριστερά έχει μικρότερη ευθύνη καθώς απλώς λειτούργησε σαν η οπισθοφυλακή του μορφώματος της πελατειακής παρασιτοκρατίας, αλλά και γιατί καλλιέργησε στην κοινωνία την ανοχή στην ανομία με την παρεμπόδιση της εφαρμογής των νόμων του κράτους. Ο εθισμός στην ανοχή στην ανομία λειτούργησε σαν «δούρειος ίππος» της ανάπτυξης της ανομίας και από την άκρα δεξιά.
Αν στις αρχές του 2010 όταν έγινε γνωστή η χρεοκοπία της χώρας, τα μεγάλα κόμματα είχαν συμφωνήσει σε μια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας που θα εκπονούσε και θα υλοποιούσε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, η χώρα ίσως απέφευγε την υπαγωγή στο ΔΝΤ και την Τρόικα.
Αν είχε προβεί σε μείωση του δημοσίου τότε, μαζί με πλήρη αναδόμηση και όχι οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων και αλλεπάλληλους φόρους, τώρα δεν θα είμαστε στην δυσάρεστη θέση να περιμένουμε την κατάρρευση των εσόδων τις επόμενες εβδομάδες οι οποίες θα οδηγήσουν σε αδυναμία καταβολής μισθών, συντάξεων και άλλων βασικών δαπανών.
Τα ταμεία του δημοσίου είχαν στην αρχή του Μάη περί τα 3,8 δισ. ευρώ, την επομένη των εκλογών υπολογίζεται πως θα έχουν περί τα 700 εκατ. και στα τέλη του μήνα το ταμείον θα είναι μείον κατά 1 δισ. ευρώ. Αυτά προβλέπονταν στο σημείωμα Παπαδήμου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την περίοδο των διερευνητικών.
Τα πράγματα όμως εξελίσσονται πολύ χειρότερα. Η πολιτική αστάθεια που αύξησε η αδυναμία σύστασης κυβέρνησης και η προσφυγή σε νέες εκλογές έχουν επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση.
Οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους, γιατί:
Ανησυχούν για την επόμενη των εκλογών και προτιμούν να κρατάνε ρευστότητα για έκτακτες συνθήκες.
Έχουν πιστέψει πως η άνοδος «αντιμνημονιακών» κομμάτων που λαϊκίζουν με συνθήματα τύπου δεν πληρώνω, θα τους χαρίσει τα χρέη προς το κράτος της επομένη των εκλογών. Πίστεψαν στα «παραμύθια» πως το κράτος αν σταματήσει να πληρώνει τους τόκους του χρέους, θα έχει να πληρώσει το σύνολο των κρατικών δαπανών. Αυτά όμως αποτελούσαν «σαπουνόφουσκες» και τώρα σκάνε...
Μοιραία τώρα δεν υπάρχουν τα περιθώρια για ανάκαμψη των εσόδων και εντός του θέρους, αφού εξαντλήσουν και τα «μαξιλαράκια» από το ΤΧΣ, το δημόσιο θα αναγκαστεί να επεκτείνει την αθέτηση των υποχρεώσεων και προς μισθούς και συντάξεις.
Μετά το πρώτο σοκ η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να προβεί σε δραστικό εξορθολογισμό των δαπανών του δημοσίου, σε περιβάλλον συνέχισης της μείωσης των εσόδων για μήνες, καθώς η παγίδευση της οικονομίας στην ύφεση θα συνεχίσει να αυξάνει τον αριθμό αυτών που αδυνατούν να πληρώσουν.
Αν ο εξορθολογισμός αυτός είχε γίνει στις αρχές του 2010 τώρα, μπορεί να μην είχαμε λύσει το πρόβλημα όπως συμβαίνει και στις άλλες νότιες χώρες, αλλά δεν θα αναγκαζόμαστε να μειώσουμε κράτος και δαπάνες υπό έκτακτες συνθήκες που θα μοιάζουν με συνθήκες πολέμου.
Ο πελατειακός πυρήνας του δημοσίου και τον συντεχνιών που αντέδρασαν σε κάθε οργανωμένο εξορθολογισμό ακολουθώντας τους δημαγωγούς, επί της ουσίας έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα «μάτια» του.
Π.χ. τι κέρδισαν όσοι εμπόδισαν την μείωση του δημοσίου ή το άνοιγμα επαγγελμάτων; Αντί της οργανωμένης και ελεγχόμενης μείωσης των εσόδων τους με το άνοιγμα στον ανταγωνισμό, επέφεραν την ανεξέλεγκτη κατάρρευση. Οι φαρμακέμποροι, ανεξέλεγκτοι «συνταγούληδες» και τα φαρμακεία ήδη κινδυνεύουν με μαζικές χρεοκοπίες από την αδυναμία του κράτους να πληρώσει αυτά που χρωστάει...
Όποιος προειδοποιούσε γι’ αυτή την κατάληξη με βάση την κοινή λογική χαρακτηριζόταν «νεοφιλελεύθερος», «μνημονιακός» και «εχθρός του λαού» και της μεσαίας τάξης.
Ιδού τα αποτέλεσμα: μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση «πατριώτες»...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου