Τα κινήματα πολιτών κατακλύζουν και την Ελλάδα

Καθώς το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας νιώθουν παγιδευμένοι σε ένα σύστημα που όχι μόνο θεωρείται αποτυχημένο αλλά έχει οδηγήσει τους πολίτες στα όρια της αντοχής τους.Τα στοιχεία της Στατιστικής υπηρεσίας είναι αποκαρδιωτικά: μόλις μέσα σε ένα χρόνο η οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε κατά 37,5% με δραματικές συνέπειες για εκατοντάδες εργαζόμενους στον οικοδομικό τομέα ενώ η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής άγγιξε σχεδόν το 12%. Παράλληλα η επίσημη ανεργία τον Ιούλιο ήταν 16,3% φτάνοντας το 30% στους νέους μέχρι 29 ετών.Οι συνέπειες από τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών και επιδομάτων και την επιβολή νέων φόρων είναι αισθητές τόσο σε ατομικό όσο και κοινωνικό επίπεδο. Μέσα στο γενικό κλίμα απόγνωσης και απόρριψης που κυριαρχεί, οι πολίτες ψάχνουν να βρουν μια διαφορετική πολιτική οντότητα και μια νέα έκφραση έξω από τα παραδοσιακά κόμματα. Τα κινήματα και οι οργανώσεις αυτοδιαχείρισης φαίνεται να κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος σε ολόκληρη τη χώρα.

Κινήματα πολιτών που εναντιώνονται στα νέα μέτρα λιτότητας, δίκτυα εναλλακτικής μορφής ενημέρωσης, κοινωνικές ομάδες που ζητούν φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των βουλευτών, κινήματα αλληλεγγύης είναι μερικές από τις οργανωμένες δράσεις πολιτών που αναπτύσσονται μέσω του διαδικτύου.

Κάποια κινήματα, όπως οι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα, αριθμούν ήδη πάνω από 160.000 μέλη ενώ αντίστοιχες ομάδες αγανακτισμένων πολιτών υπάρχουν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας. Κινήματα όπως η Πραγματική Δημοκρατία Τώρα, εμπνευσμένο από το αντίστοιχο ισπανικό Democracia Real Ya, και το κίνημα Δεν πληρώνω, δημιουργούν, μέσα από επιτροπές αγώνα και λαϊκές συνελεύσεις, μια πλατφόρμα ενημέρωσης και δράσης σε ολόκληρη τη χώρα.

Παράλληλα οι πολίτες, είτε μέσω του διαδικτύου είτε με άμεση επαφή, οργανώνουν ομάδες αλληλεγγύης και ανταλλακτικά παζάρια αγαθών και υπηρεσιών, κατά το πρότυπο αντίστοιχων δράσεων στο εξωτερικό, όπως το κίνημα LETS (Local Exchange Trade Systems), γνωστό στη Γαλλία ως SEL-TERRE, που λειτουργεί σε διάφορες χώρες του πλανήτη.

Νέες μορφές οργάνωσης

Μια τέτοια εξέλιξη λίγα χρόνια πριν θα ήταν μάλλον αδιανόητη, καθώς στην Ελλάδα τα κινήματα αυτοδιαχείρισης, αν δεν είχαν κομματικό χαρακτήρα, θεωρούνταν περιθωριακά ή στην καλύτερη περίπτωση ουτοπικά. Καθώς όμως η οικονομική κρίση διέλυσε τις εγωιστικές αυταπάτες του εύκολου πλουτισμού, που κυριαρχούσαν στην ελληνική κοινωνία και στηρίζονταν σε ένα αποχαυνωτικό δίκτυο «ενημέρωσης» και ψυχαγωγίας, οι πολίτες αρχίζουν να συνειδητοποιούν την ανάγκη μια νέας μορφής πολιτικής οργάνωσης, μέσα από κινήματα αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης.

Αναμφίβολα όλες οι ομάδες των πολιτών δεν έχουν πάντοτε την ίδια επιτυχία ενώ πολλά κινήματα θα είναι βραχυπρόθεσμα και συχνά χωρίς ουσιαστικό λόγο. Η ουσία όμως δεν έγκειται στο πόσο πετυχημένο είναι ένα κίνημα κάποια δεδομένη στιγμή, αλλά στις κοινωνικές δυνάμεις που απελευθερώνει με την δημιουργία του.

Μπορεί ο Καρλ Μαρξ να δήλωνε πως πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο, όχι να τον καταλάβουμε, στη σημερινή εποχή όμως που η πληροφόρηση ταυτίζεται συχνά με την χειραγώγηση των πολιτών, αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς όφελος των πολλών, πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε. Κάτι τέτοιο απαιτεί ουσιαστική ενημέρωση, συμμετοχή και ενότητα.

Η ενεργή συμμετοχή των πολιτών, μέσω των διαφόρων κινημάτων, προσφέρει ακριβώς αυτό: μια πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών όπου ο ένας μαθαίνει από τον άλλο, όπου ο καθένας μας σκύβει πάνω από τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τον συμπολίτη του και κατ' επέκταση τον ίδιο, μακριά από την οπτική που η επίσημη εξουσία θέλει να προβάλλει.

Παράλληλα δημιουργεί μια αίσθηση ενότητας των πολιτών και χτίζει πραγματικούς δεσμούς, διότι μόνο όταν νιώσεις πως τα προβλήματα του γείτονα μπορεί αύριο να γίνουν και δικά σου, θα αποφασίσεις να δραστηριοποιηθείς ουσιαστικά.

Μακρύς ο δρόμος

Τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική κοινωνία γαλουχήθηκε στην λογική της ιδιοτέλειας, του ατομισμού, του χυδαίου και της φιγούρας. Η αισθητική και το μέτρο χάθηκαν και έδωσαν την σκυτάλη σε ένα όργιο νεοπλουτισμού και ανοησίας. Όλα αυτά συνέβησαν με τις ευλογίες ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που ευνοούσε τέτοιες συμπεριφορές και τις χρησιμοποιούσε για να δικαιολογεί τις δικές του παραλείψεις και πράξεις.

Σήμερα, κανένα κίνημα δεν μπορεί να κάνει θαύματα, ούτε να φέρει τις πολυπόθητες αλλαγές αν δεν προηγηθεί μια εσωτερική διαδικασία αλλαγής και αυτοκριτικής. Η εμφάνιση όμως των οργανώσεων των πολιτών είναι ελπιδοφόρα διότι αποδεικνύει πως ο σπόρος για τη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας υπήρχε πάντα.

Χρειάστηκε μια καταστροφική οικονομική κρίση για να απελευθερωθούν οι κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να κάνουν την αλλαγή αυτή πραγματικότητα. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και επίπονος, όμως η αρχή έγινε και τίποτα πλέον δεν μπορεί να ξαναγίνει όπως πριν.
http://www.theinsider.gr