Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ της ιστορίας είναι ότι η συνοχή, η σταθερότητα, η δημοκρατία και η ευημερία των λαών απειλείται και κινδυνεύει σήμερα από τους νέους αριστοκράτες του χρήματος που δεν είναι άλλοι από τους απογόνους των Πρώσσων αριστοκρατών, οι οποίοι με τις μοιραίες και καταστροφικές τους επιλογές τις δεκαετίες του ’30 και ’40 οδήγησαν την Ευρώπη στον όλεθρο και την καταστροφή.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ Παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία προβλήθηκε ως πρότυπο αταξικής κοινωνίας και υπό την καθοδήγηση των πολιτικών του Κόνραντ Αντενάουερ και του Βίλλυ Μπράντ που διέθεταν όραμα για τις κοινωνίες τους, πήρε μπροστά η μηχανή της οικονομίας, αυξήθηκαν οι ρυθμοί ανάπτυξης, δημιουργήθηκαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, υπήρξε πραγματική αναδιανομή πλούτου από τις ανώτερες τάξεις στους οικονομικά ασθενέστερους, εξασφαλίσθηκαν συνθήκες ευημερίας για όλους και έτσι σταθεροποιήθηκε και αναπτύχθηκε η δημοκρατία, αποκαταστάθηκε η κοινωνική ειρήνη και συνοχή.
ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ βαδίζουν προς αντίθετη κατεύθυνση. Το όραμα Ευρώπη των λαών αποδεικνύεται άδειο κέλυφος, η έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης γράμμα κενού περιεχομένου, ενώ οι κυβερνήσεις με ποδηγέτηση των τραπεζών, χρηματιστών, Γάλλων και Γερμανών αποταμιευτών, εξωθούν τις κοινωνίες σε βαθύτερο αδιέξοδο με πρόσθετη λιτότητα, περικοπές δαπανών, μισθών και συντάξεων.
ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ που δίκην βρυκόλακα απαιτεί νέο αίμα καταφεύγοντας αδίστακτα σε μείωση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, κατεδάφιση κοινωνικής ασφάλισης, εντατικότερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, οι ρυθμοί ανάπτυξης αποβαίνουν αρνητικοί χωρίς ελπίδα ανάκαμψης, οι κοινωνικές διαμάχες οξύνονται, το κλίμα στην κοινωνία δηλητηριάζεται, η ανεργία, η φτώχεια, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί επεκτείνονται, οι θυσίες στο βωμό ενός ακόρεστου θεού αποδεικνύονται ατέλειωτες.
ΤΟ ΜΙΝΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ θαύμα της Γερμανίας επιτυγχάνεται εις βάρος των εργαζομένων της που βλέπουν τους μισθούς τους να μειώνονται και το κράτος πρόνοιας να εξαφανίζεται, αλλά και εις βάρος των χωρών του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) που βλέπουν την ανεργία των νέων τους να προσλαμβάνει διαστάσεις εφιαλτικές.
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ το ελληνικό δράμα φωτίζει ακόμη περισσότερο την Ευρωπαϊκή τραγωδία. Η επιδείνωση της ύφεσης, η μείωση του ΑΕΠ, η συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών, συντάξεων και η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας ιδιαίτερα στους νέους, στις γυναίκες και στους άνδρες άνω των 45 ετών αφήνει πίσω της ερείπια, κατεδαφίζει κάθε έννοια ευρωπαϊκού οράματος και το μόνο που επιτυγχάνει είναι να εξασφαλίζει την επιστροφή των Ελλήνων εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας σε συνθήκες ζωής και εργασίας των αρχών του περασμένου αιώνα, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα των πιστωτών.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ότι αυτές οι επιλογές καθαγιάζονται από σοσιαλιστές πρωθυπουργούς και υπουργούς που διακηρύσσουν ότι πάμε καλά και ανησυχούν όχι για την ορθότητα των πολιτικών τους και των μέτρων που εφαρμόζουν, αλλά γιατί τα μέτρα αυτά δεν τα καταλαβαίνει και δεν τα κατανοεί η κοινωνία. Φαίνεται ότι είναι γραφτό η ιστορία να επαναληφθεί, ως τραγωδία, για τους σοσιαλιστές στην Ευρώπη, που ξέρουν να αυτοκτονούν.
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου