Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι από μόνο του και σύνθετο και δύσκολο. Εκτός από τα καθαρά επιστημονικά θέματα που έχουν να κάνουν με την ορθή χωροθέτηση, τον τρόπο λειτουργίας, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και την αποκατάσταση του χώρου ενός ΧΥΤΑ, στη λήψη αποφάσεων συνυπολογίζονται και μάλιστα με βαρύνουσα σημασία, ψυχολογικά θέματα αφού καμιά τοπική κοινωνία δε θέλει σκουπίδια στη γειτονιά της, πολιτικά θέματα αφού το πεδίο παρέμβασης, ουσιαστικής ή λαϊκίστικης, από πολιτικούς όλων των βαθμίδων είναι ευρύτατο, αλλά και θέματα καθαρά καιροσκοπικά και ιδιοτελή αφού η φύση του προβλήματος είναι τέτοια που μπορεί να έχει και να εκφράζει άποψη κάθε, αυθόρμητα σκεπτόμενη ή καθοδηγούμενη, δυναμική μειοψηφία.
Στην Ελλάδα της Ε.Ε. και παρά τη γενναία χρηματοδότηση από τα κοινοτικά πακέτα για έργα που αφορούν στη διαχείριση απορριμμάτων, τα βήματα προόδου ήταν μικρά. Βασική τροχοπέδη στον όποιο σχεδιασμό ήταν το περίφημο «πολιτικό κόστος» είτε αυτό είχε να κάνει με τη χωροθέτηση ενός ΧΥΤΑ, είτε με την αύξηση της τιμής των τελών καθαριότητας από τους ΟΤΑ.
Η «βολική» λύση που εφαρμόσθηκε σε πάρα πολλές περιπτώσεις ήταν η παράταση λειτουργίας υφισταμένων χώρων απόθεσης που δεν πληρούσαν προδιαγραφές για ΧΥΤΑ παρά τις όποιες παρεμβάσεις-μπαλώματα έγιναν. Εννοείται ότι συστάθηκαν και επιτροπές επί επιτροπών που απλά συζητούσαν και ανακύκλωναν το θέμα αλλά την κρίσιμη ώρα των ουσιαστικών αποφάσεων τα περισσότερα μέλη τους απλά σφύριζαν αδιάφορα.
Τα λιμνάζοντα νερά ήρθε να ταράξει το 2005 η καταδίκη της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο για τη λειτουργία 1125(!) παράνομων, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ΕΕ, χώρων ταφής απορριμμάτων. Και μπορεί πολλούς από τους χώρους αυτούς εμείς να τους είχαμε βαφτίσει ΧΥΤΑ, όμως οι προδιαγραφές κατασκευής, χωροθέτησης και λειτουργίας τους, τους κατέτασσαν σε ΧΑΔΑ (Χώροι Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων) και τίποτα παραπάνω.
Σημειώνω ότι για να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση με τις οδηγίες της ΕΕ, δεν αρκεί να σταματήσει η λειτουργία ενός ΧΑΔΑ, αλλά πρέπει να γίνει πλήρης αποκατάσταση της περιοχής. Μετά την καταδίκη του 2005 ηχώρα μας ήταν υποχρεωμένη να κλείσει και να αποκαταστήσει τους ΧΑΔΑ μέχρι τον Ιανουάριο του 2008. Ελάχιστα πράγματα έγιναν και το μόνο που καταφέραμε ήταν να πάρουμε παράταση μέχρι τον Ιούλιο του 2010. Και επειδή όπως λέει και η παροιμία «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη κλπ» τον Ιούλιο μας δόθηκε η τελευταία παράταση με καταληκτική ημερομηνία το τέλος Δεκεμβρίου 2010.
Με δεδομένο ότι σήμερα στην Ελλάδα συνεχίζουν να λειτουργούν τουλάχιστον 250 ΧΑΔΑ, ενώ περισσότεροι από 400 αν και έχουν κλείσει περιμένουν ακόμα την οριστική αποκατάσταση του χώρου, η παραπομπή της χώρας για δεύτερη φορά στο Ευρωδικαστήριο δείχνει δεδομένη. Δεδομένη είναι και η καταβολή προστίμων που σύμφωνα με την εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα είναι ανά ΧΑΔΑ, €195,84 για κάθε ημέρα από την ημέρα που θα εκδοθεί η δεύτερη καταδίκη μέχρι να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση και €21,42 για κάθε ημέρα που μεσολάβησε από την πρώτη έως τη δεύτερη καταδίκη. Κάντε υπολογισμούς και δείτε για τι αστρονομικά ποσά μιλάμε.
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου