Οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις στερούν ζωτικό χώρο από τα παιδιά

Πολυκατοικίες που μοιάζουν με σύγχρονα τείχη, δρόμοι όπου τροχοφόρα κάθε είδους κινούνται ακατάπαυστα, στενά πεζοδρόμια κατειλημμένα από σταθμευμένα οχήματα, λιγοστοί και καχεκτικοί χώροι πρασίνου, δημόσιοι χώροι με ελλιπή φωτισμό, βρώμικοι και γεμάτοι κακοτεχνίες, λίγοι χώροι παιχνιδιού και αναψυχής συνήθως με παλιά και κακοσυντηρημένα παιχνίδια προκαλούν συναισθήματα ανασφάλειας.

Οι σύγχρονες πόλεις στερούν ζωτικό χώρο από τους κατοίκους τους, αλλά κυρίως από τα παιδιά, που δεν έχουν πού να παίξουν, να συναναστραφούν με τους συνομήλικους τους ή να κινηθούν ελεύθερα.

Και όμως, αν αξιοποιούνταν χώροι όπως τα σχολικά προαύλια μετά το πέρας των σχολικών δραστηριοτήτων, γήπεδα και αθλητικές εγκαταστάσεις ή ακόμη και προαύλια δημαρχείων, πολιτιστικών κέντρων και άλλων δημόσιων και δημοτικών κτιρίων, τότε ο ωφέλιμος χώρος για τα παιδιά θα αυξανόταν σχεδόν κατά το ήμισυ, χωρίς μεγάλο κόστος, καθώς θα εξέλιπε το ζήτημα της απαλλοτρίωσης.

Όπως κατέδειξε έρευνα που διενεργήθηκε στα όρια του δήμου Σταυρούπολης -σήμερα τμήμα του «καλλικρατικού» Δήμου Π. Μελά στα δυτικά της Θεσσαλονίκης- στο πλαίσιο προσπάθειας να βελτιωθούν οι παιδικές χαρές της περιοχής έπειτα από σχετική υπουργική απόφαση του 2009, η χρήση των σχολικών προαυλίων της περιοχής θα προσέθετε 20% επιπλέον ωφέλιμο χώρο για τα παιδιά, ενώ η χρήση κενών και αναξιοποίητων ακάλυπτων χώρων θα αύξανε αυτόν τον ζωτικό χώρο κατά 20%.

«Η έλλειψη ελεύθερων χώρων ισχύει για όλους, αλλά το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν πρόκειται για τα παιδιά, που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν όπως οι ενήλικες», τόνισε η αρχιτέκτων μηχανικός Παρασκευή Κούρτη που υλοποίησε τη μελέτη για λογαριασμό του δήμου Σταυρούπολης. Κατά την ίδια, θα πρέπει κατά τόπους και κατά πολεοδομικές ενότητες να χαράσσεται αντίστοιχη στρατηγική αξιοποίησης του δημόσιου χώρου σε σχέση με τα πληθυσμιακά δεδομένα των παιδιών, τα οποία συνήθως συγκεντρώνονται σε πυκνοδομημένες περιοχές, καθώς εκεί οι οικογένειές τους μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα σχολεία, την αγορά, τις υπηρεσίες και άλλες υποδομές, αλλά η έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων παιχνιδιού είναι εντονότερη.

Στο παράδειγμα του δήμου Σταυρούπολης, η πλέον πυκνοκατοικημένη Ηλιούπολη παρουσιάζει 75% έλλειμμα χώρων παιχνιδιού. Υπάρχουν μόλις 3.800 τ. μ. τέτοιων χώρων έναντι 15.700 τ. μ. που θα έπρεπε να διατίθενται. Οι σχολικές αυλές, όπως εξήγησε η κ. Κούρτη, θα προσέθεταν 9.800 τ. μ., οι υπαίθριοι αθλητικοί χώροι, 4.500 τ. μ. και τα αναξιοποίητα οικόπεδα, άλλα 4.200 τ. μ., υπερκαλύπτοντας τις ανάγκες για χώρους παιχνιδιού.

Ξεπερασμένα παιχνίδια

Και ενώ ο δήμος Λονδίνου διαθέτει Αντιδημαρχία Παιχνιδιού, στη χώρα μας, σημείωσε η τριανταεννιάχρονη μηχανικός, μπορούμε να αρχίσουμε από τον εκσυγχρονισμό του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζονται οι λιγοστές παιδικές χαρές, που ως επί το πλείστον αποτελούνται από παιδαγωγικώς ξεπερασμένα παιχνίδια, ενώ η έστω και πιλοτική προσβασιμότητα, αρχικά ελεγχόμενα σε αναξιοποίητους χώρους, θα οδηγούσε σε βελτίωση της διαβίωσής τους.

Οσο για το πρόβλημα φύλαξης αυτών των χώρων, σύμφωνα με τον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Π. Μελά, κ. Δ. Παπαδόπουλο, ο εθελοντισμός μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στις οικονομικά δύσκολες εποχές που ζούμε.

Της Ζωγιας Kουταλιανου στην kathimerini.gr