Οταν με ρωτούν αν στην Ελλάδα έχουμε «τηλεοπτική δημοκρατία», απαντώ πολύ απλά: ναι, έχουμε! - δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Κι έχουμε μιας μορφής τηλεοπτική δημοκρατία όχι επειδή το συνομολόγησαν ή το οργάνωσαν κάποιοι σκοτεινοί τύποι αλλά επειδή κάθε μέρα στις Οκτώ περισσότερα από δυόμισι εκατομμύρια Ελληνες και Ελληνίδες επιλέγουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για την ενημέρωσή τους.
Αναφερόμαστε εδώ μόνο στον μέσο όρο όσων παρακολουθούν κάποιο δελτίο από την αρχή ως το τέλος. Διότι, αν μετρήσουμε όσους βλέπουν ειδήσεις έστω και για λίγο, ο αριθμός εύκολα ξεπερνά τα τέσσερα εκατομμύρια. Μιλάμε για ένα ποσοστό της τάξεως του 30%-40% του ελληνικού πληθυσμού, αριθμός πρωτοφανής για τα παγκόσμια τηλεοπτικά δεδομένα.
Δεν έχω υπόψη μου ακριβή στοιχεία, αλλά διατηρώ την εντύπωση ότι η τηλεόραση θα πρέπει να αποτελεί σχεδόν την αποκλειστική μορφή ψυχαγωγίας, διασκέδασης, ενδιαφέροντος και κυρίως ενημέρωσης της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας.
Ευλόγως λοιπόν το κύριο σώμα του δημόσιου διαλόγου έχει μεταφερθεί στα τηλεοπτικά στούντιοκαι ας διαπιστώνουν κάθε τρεις και λίγο διάφοροι κουφιοκεφαλάκηδες ότι «ο κόσμος έχει βαρεθεί τα δελτία ειδήσεων» ή ότι το πολιτικό κλίμα διαμορφώνεται από το... Ιnternet!
Νομίζω ότι αυτές τις παρατηρήσεις (οι οποίες δεν αποτελούν αξιολόγηση...) ουδείς μπορεί να τις αμφισβητήσει. Οπως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι μια τόσο ισχυρή τηλεόραση προφανώς δεν παίρνει αποφάσεις αλλά μπορεί θεωρητικά να διαμορφώσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο παίρνονται οι αποφάσεις.
Αλλά μόνο θεωρητικά... Ξέρετε γιατί; Επειδή η επιρροή της τηλεόρασης μοιάζει ισχυρή μόνο όταν η επιρροή της πολιτικής αποδεικνύεται ανίσχυρη.
Με άλλα λόγια, αυτό το φαινόμενο της «τηλεοπτικής δημοκρατίας» έχει αναδειχθεί στη χώρα μας με αυτόν τον τρόπο επειδή η παραδοσιακή δημοκρατία και οι εκπρόσωποί της δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις περιστάσεις και στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Και όταν ο λαός αντιμετωπίζει πρόβλημα εκπροσώπησης είναι πολύ εύκολο να εγκαταλειφθεί στον πρώτο τηλεοπτικό σαχλαμάρα που θα συναντήσει μπροστά του.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι ποιος καλύπτει το κενό αλλά γιατί υπάρχει κενό. Το λέω πάντα στους πολιτικούς που δείχνουν να ενοχλούνται από την τηλεόραση. «Αν νομίζετε ότι η επιρροή της τηλεόρασης στην κοινωνία είναι μεγάλη,εσείς φταίτε για αυτό...». Και όταν προσπαθούν να «ρυθμίσουν» την τηλεοπτική ενημέρωση με βλακώδεις διατάξεις (όπως αυτές που ισχύουν για τις εκλογικές περιόδους...), αυτήν ακριβώς την αδυναμία παραδέχονται.
Αλλά, δυστυχώς για αυτούς, ο κόσμος το καταλαβαίνει...
jpretenteris@dolnet.gr
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=358295&dt=03/10/2010#ixzz11HTJZ05j
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου