Αφίσες και αφισορύπανση

Το θέαμα είναι καθημερινό και θλιβερό. Ακόμα πιο θλιβερό είναι ότι αυτό το θέαμα το συνήθισαν οι κάτοικοι της πόλης. Παντού αφίσες, στους τοίχους, στα δέντρα, στις κολόνες της ΔΕΗ, στις κολόνες φωτισμού με τη μορφή “σάντουιτς”, στα ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ. Τώρα βγήκαν και πρόχειρα ταμπλό σε διασταυρώσεις και στις εισόδους της πόλης. Αφίσες για θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, πάρτυ, διαφημίσεις, κηδειόχαρτα, ενοικιαστήρια, όλα στον «χορό» μιας αισθητικής μιζέριας, που, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, προκαλεί όχι μόνο το απλό, κοινό αίσθημα, αλλά και το οικολογικό. Γενικά έχει κανείς την εντύπωση ότι κάθε σημείο της πόλης είναι εύκολο να αντιμετωπισθεί σαν χώρος τοποθέτησης αφισών…

Φυσικά η αφισοκόλληση δεν επιτρέπεται (άρθρο 57, παρ.2 του Ν.1416/84, άρθρο 8, παρ.5 και άρθρο 10 του Ν.2946/01) εκτός από ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Και φυσικά δεν εφαρμόζεται αυτή η νομοθεσία, όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Αλλά το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει κι αν εφαρμόζεται ο νόμος για… το αυτονόητο: την καθαριότητα και την αξιοπρεπή εμφάνιση των δημόσιων χώρων και των κτηρίων.

Το σοβαρό ερώτημα είναι πού είναι ο Δήμος αυτής της πόλης και τι κάνει για την αφισορύπανση. Πού είναι οι πολίτες. Αυτό το χάλι με τους παραμελημένους βρώμικους και αφισοκολλημένους δρόμους μαρτυρεί καθημερινά στους περαστικούς και στους επισκέπτες την αδιαφορία των κατοίκων της πόλης για τα “κοινά”. Κοινά, με την έννοια ότι ο δρόμος, ο ελεύθερος χώρος, η αισθητική, η νοικοκυρεμένη εμφάνιση, είναι κοινά αγαθά.

Πού είναι οι πολίτες να απαιτήσουν ευπρεπισμένους δρόμους και μια αξιοπρεπή εμφάνιση της πόλης. Να διεκδικήσουν προστασία του αστικού περιβάλλοντος από την αφισορύπανση. Ο πολίτης είναι αυτός τελικά που επιλέγει την καταπάτηση του ελεύθερου χώρου, την εμπορευματοποίησή του με κάθε τρόπο λες και είναι κάτι ξένο και όχι δικό του. Αν όμως γινόταν αυτό στο σπίτι του ή στον δικό του τοίχο προφανώς και θα επαναστατούσε.



Πώς αναλύεται το φαινόμενο; Κατ αρχήν η διαχείριση της αφισορύπανσης υπάγεται στις αρμοδιότητες του Δήμου. Κι ενώ υπάρχει το νομικό καθεστώς, δεν επιβάλλονται κυρώσεις στους παρανομούντες. Στην χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε ο Δήμος να εκμεταλλευτεί οικονομικά την ανάγκη κάποιων επαγγελματιών να διαφημίσουν τις υπηρεσίες τους σε δημόσιο χώρο και με ανταποδοτικό τρόπο να βελτίωνε την κατάσταση.

Το σοβαρότερο κατά τη γνώμη μας είναι ότι αυτή η κατάσταση και η εικόνα ανάγεται στο επίπεδο της κουλτούρας και της νοοτροπίας του Λαμιώτη, για το πώς αντιλαμβάνεται το δημόσιο χώρο. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται αρνητικά στο υποσυνείδητο των νέων και οδηγεί στην παραίτηση και των ελάχιστων πολιτών, που εναντιώνονται, μπροστά στις μάζες που συνήθισαν στην αθλιότητα.

Η πρότασή μας ωστόσο είναι, σε ένα καινοτόμο επίπεδο για τα δικά μας δεδομένα: ο Δήμος να εισαγάγει μια νέα αισθητική για τον αστικό χώρο. Να σταματήσει την ασυδοσία της αφισορύπανσης και να κατασκευάσει ειδικά καλαίσθητα πλαίσια – κορνίζες, στα οποία να τοποθετούνται οι αφίσες, απαιτώντας έναν εικαστικό χαρακτήρα στην αφίσα, όποια κι αν είναι αυτή• κι αυτό να λειτουργήσει ανταποδοτικά. Το παράβολο που επιβάλει ο νόμος να διατίθεται ολόκληρο στη βελτίωση των συνθηκών διαφήμισης και προβολής των ενδιαφερομένων στα αισθητικά πλαίσια - κορνίζες.

Κούτσικος Γιάννης
Μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας