Για νέους Δήμους..

Εμείς στην πολυκατοικία λέμε να κάνουμε μία συντακτική συνέλευση ενοίκων. Θα αλλάξουμε τον κανονισμό και θα διεκδικήσουμε τη θεσμική αναγνώρισή μας ως κύτταρο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάπως πρέπει να βολευτούμε όλοι. Ούτως ή άλλως, το αν θα υπάρχουν Δήμοι στο αμέσως προσεχές διάστημα είναι ένα ερώτημα που δέχεται και στοιχήματα.
Η απάντηση μπορεί να μην είναι κοινή για όλους. Εσείς μπορεί να ζείτε σε δήμο με κλειστές υπηρεσίες, εγώ σε δήμο χωρίς δήμαρχο, κάποιος τρίτος μπορεί να μην έχει ούτε υπηρεσίες, ούτε δήμαρχο. Επίσης, είναι πάρα πολύ πιθανό, σύντομα όλοι να έχουμε σκουπίδια κάτω από το μπαλκόνι και λίγο αργότερα -όταν θα γίνουν λόφοι- μέσα στο μπαλκόνι. Και δεν θα ξέρεις τι είναι χειρότερο: τα σκουπίδια με τη ζέστη ή ο Άδωνις που θα προειδοποιεί για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία;

Και εντάξει, οι δημοτικοί υπάλληλοι θα επιστρατευτούν στην τρίτη μέρα. Δήμαρχο δεν μπορείς να επιστρατεύσεις. Ούτε μπορείς να βάλεις επίστρατο να κάνει τον δήμαρχο, με καμιά πράξη νομοθετικού περιεχομένου.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά αυτή η σύγκρουση είναι συμπαντικά προγραμματισμένη για να οδηγήσει στο χάος. Μία κυβέρνηση που δρα υπό ερασιτεχνικό πανικό, καιροσκοπικά και χωρίς συγκροτημένο σχέδιο, πάει να ξεδοντιάσει τους πλέον διεφθαρμένους οργανισμούς ενός χρεοκοπημένου κράτους. Και το κάνει βίαια, ανερμάτιστα, οριζόντια. Ποιος φταίει; Ελάτε τώρα! Η απόδοση ευθυνών είναι πλέον θέμα που άπτεται φιλοσοφικών προσεγγίσεων. Αλλά αν βάλεις αυτήν την κρίση μέσα σε μία γυάλα, την απομονώσεις από το συνολικό πρόβλημα και την παρατηρήσεις με τον κυνισμό που της αρμόζει, τότε θα δεις τις ευθύνες να μένουν στο τζάμι σαν υδρατμοί. Από τη μία οι Δήμοι που, ενώ γνώριζαν τι έρχεται, δεν δημιούργησαν στοιχειώδεις μηχανισμούς αξιολόγησης και αναδιάρθρωσης του δυναμικού τους. Μα, θα πουν οι δήμαρχοι, αυτό έπρεπε να γίνει από πάνω - η κεντρική διοίκηση όφειλε να δώσει κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση του προσωπικού.

Δεν έχουν και τόσο άδικο. Όσο η λειτουργία των Δήμων εντάσσεται στις κατευθυντήριες γραμμές του κεντρικού κράτους, τόσο θα αποκλείεται η αυτόνομη προσαρμογή τους στις συνθήκες. Εντάξει, τώρα τι κάνουμε; Μάλλον κάνουμε, πάλι, λάθος. Ο Καμίνης έβαλε μία σωστή ιδέα στο τραπέζι: να γίνει ένα δημοψήφισμα και να αποφασίσουν οι πολίτες τι είδους Αυτοδιοίκηση θέλουν. Και τώρα που όλα ξηλώνονται, αλλά στο τέλος μένουν ίδια, να γίνει κουβέντα για μία Αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη, που θα λειτουργεί περισσότερο ως εταιρία και λιγότερο ως προβληματική μικρογραφία του κράτους.

 

protagon.gr
Κώστας Γιαννακίδης