Κι επειδή οι νεκροί δεν έχουν τσέπες, το ελληνικό δημόσιο θα αναζητήσει τα χαμένα χρήματα με την συνδρομή της Δικαιοσύνης. Κατ΄αρχάς, ένδεκα χιλιάδες είναι πολλοί. Τόσα δεν είναι ούτε τα διαρκείας της ΑΕΚ.
Δεύτερον, αποδεικνύεται, επιτέλους, ότι σε αυτή την χώρα υπάρχει Θεός. Διότι, δεν τα φάγαμε μαζί. Αλλά δεν τα έφαγαν και μόνο οι πολιτικοί και οι διαπλεκόμενοι. Τα λεφτά τα έφαγαν οι συγγενείς αυτών των 11.090 πεθαμένων. Τα έφαγαν οι τυφλοί της Ζακύνθου που δεν ήταν τελικά τυφλοί. Μόνο αυτή η υπόθεση στοίχιζε στο δημόσιο περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Μιλάμε μόνο για την Ζάκυνθο και μόνο για τους «τυφλούς». Δύο εδώ, τρία εκεί, πέντε παρακάτω, μαζεύονται στο τέλος μερικά δισεκατομμύρια.
Το μαζί τα φάγαμε του Πάγκαλου εκνεύρισε για τον κυνισμό του ανδρός. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Κι αλήθεια είναι επίσης ότι αν ήσουν επί σειρά ετών νομοταγής πολίτης και έχεις λάβει λίγα λεπτά νωρίτερα το ισοπεδωτικό και άδικο χαράτσι της εφορίας, το τελευταίο που θέλεις να δεις είναι έναν αλαζόνα Πάγκαλο να σου κουνάει το δάκτυλο και να σου λέει ότι εσύ φταις για όλα! Είναι τουλάχιστον προκλητικό. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι εξαιρετικά απλοϊκό να κατηγορεί κανείς 300 – 1.000 πολιτευτές για την χρεοκοπία μιας χώρας και να τους φορτώνει όλες τις αμαρτίες στην πλάτη.
Αν αρχίσουμε να προσθέτουμε στους 1.000 πολιτευτές και τους 11.090 που εισέπρατταν για άγνωστο χρονικό διάστημα την σύνταξη ενός πεθαμένου ανθρώπου, τότε θα φτάσουμε στους 12.090. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τους 5.000 επίορκους δημόσιους υπαλλήλους που δεν έχουν ακόμη απολυθεί από το δημόσιο(!!!), τότε ο αριθμός εκείνων που συμμετείχαν στο πάρτι φτάνει στους 16.090. Για να βάλουμε τους «τυφλούς της Ζακύνθου». Και τους άλλους, και τους άλλους, και τους άλλους και εγώ δεν ξέρω ποιους άλλους. Ο αριθμός τότε θα είναι μεγάλος. Τόσο μεγάλος που αν κάνουν κόμμα μπορεί με τις ψήφους των οικογενειών τους και των φίλων τους να πάρουν ακόμη και την κυβέρνηση. Υπερβολές; Μάλλον όχι! Αυτό που ίσως μας τρομάζει περισσότερο δεν είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των παρανομούντων είναι μεγάλος. Αυτό το ξέραμε. Αυτό που δεν θέλουμε να ομολογήσουμε δημόσια είναι ότι η διαφθορά αυτή δεν έγινε δίχως την σύμφωνη γνώμη των κομμάτων που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Πρόκειται για εγκλήματα που είχαν πολιτική κάλυψη και τροφοδότησαν με ένοχες ψήφους τις δεξαμενές των δύο μεγάλων κομμάτων. Με άλλα λόγια, οι δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που περιγράφει στα γραπτά του ο κ. Πάγκαλος είχαν κάνει κόμμα. Και μας κυβερνούσε επί σειρά ετών, άλλοτε με τον πράσινο και άλλοτε με τον μπλε μανδύα. Σε αυτούς απευθυνότανε, προφανώς, ο κ. Πάγκαλος. Ας μην τον αδικούμε, αυτούς έβλεπε συνεχώς μπροστά του, στα κομματικά συνέδρια και στα δείπνα στις ταβέρνες, και νόμισε ότι αυτός είναι ο κόσμος όλος...
Είμαι βέβαιος ότι αν δεν υπήρχε η κρίση δεν θα έφτανε το ελληνικό δημόσιο στο σημείο να σταματήσει να μοιράζει συντάξεις σε τυφλούς που δεν είναι τυφλοί. Ίσως και ο τοπικός κομματάρχης να τους καλούσε στην προβολή της ταινίας του Μαυρογιαλούρου. Κι όλοι μαζί να γιορτάζανε μετά τις εκλογές την νίκη του εκλεκτού τους, πίνοντας σαμπάνιες σε βάρος των κορόιδων. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ευτυχείς που ήρθε η κρίση για να ξεκαθαρίσουμε με όλους αυτούς.
Είναι μία αναγκαία επισήμανση, το γεγονός ότι η διαφθορά έχει πατρότητα κι ότι η καταπολέμησή της δεν ήταν επιλογή του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, αλλά επιβλήθηκε από τις περιστάσεις. Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα: Να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση για να ξεκαθαρίσει πλήρως το σκηνικό και να μπουν στην συνέχεια οι ασφαλιστικές εκείνες δικλίδες που θα αποτρέψουν στο μέλλον την επανάληψη ανάλογων φαινομένων. Όχι άλλοι μαϊμού ανάπηροι, όχι άλλοι ανοικτομάτηδες τυφλοί. Βάλτε ένα τέλος στην σίτιση των παρακρατικών από τα δημόσια ταμεία. Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου