Tης Μαριας Κατσουνακη
Πώς μπορούν η ελληνική πολιτεία και κοινωνία να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο Χρυσή Αυγή; Oταν το μεν Κοινοβούλιο σε ολομέλειες, όπως την προχθεσινή, επιβεβαιώνει την απόλυτη απαξίωση του πολιτικού διαλόγου, η δε κοινωνία στηρίζει όχι μόνο με τις ψήφους της, αλλά και με την ανοχή της (δηλωμένη ή αδήλωτη) τη δράση των μελών της Χ.Α. εναντίον των μεταναστών;
«Ερχόμαστε για να ξεβρωμίσει ο τόπος», ενημερώνουν οι κοινοβουλευτικοί της εκπρόσωποι και στην Ξάνθη δικοί της άνθρωποι ξυλοφορτώνουν εκπαιδευτικό της μουσουλμανικής κοινότητας (τα κρούσματα έχουν αυξηθεί σε όλη τη Θράκη), διακινδυνεύοντας να προκαλέσουν και μείζον διπλωματικό θέμα.
Η μία και αμετακίνητη απάντηση αφορά τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας, τους νόμους που οφείλουν να εφαρμόζονται προς πάσα κατεύθυνση, στην με πάθος στήριξη κάθε προσπάθειας της πολιτείας να πατάξει τη βία, το οργανωμένο έγκλημα, την ανομία απ’ όπου κι αν προέρχονται. Αλλά τα όποια δημοκρατικά μέτρα ή ανακλαστικά χρειάζονται παράλληλη δουλειά: κυκλοτερείς κινήσεις μακροχρόνιας ίσως απόδοσης, οι οποίες όμως καλλιεργούν τα απαραίτητα ψυχικά αντισώματα.
Σε χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του στην εκπομπή «ΣΚΑΪ τώρα» ο Διονύσης Σαββόπουλος, με αφορμή συναυλίες που θα δώσει αφιερωμένες στον Μάνο Χατζιδάκι, είπε: «Ξέρετε, ο “Μεγάλος Ερωτικός” ήταν μια αναπάντεχη αντίσταση απέναντι στη χυδαιότητα της εποχής.
Με την πνοή, ελληνικότητα και ποιότητα που διέθετε λειτούργησε σαν απάντηση στη χυδαιότητα των συνταγματαρχών. Eγινε ανάρπαστος».
Yστερα, ο Δ. Σαββόπουλος, θυμήθηκε τη γενιά του ’60, τον Ελύτη, τον Κουν, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, την ιδανική σύζευξη παράδοσης και νεωτερικότητας, τη συμβολή τους, ώστε να «αισθανόμαστε in χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας». Σχολίασε τη μεταπολίτευση με «τη φτώχεια ιδεών, τον και την εξουσιομανία».
Η παραπομπή στον Σαββόπουλο βοηθάει να κάνουμε έναν συνοπτικό απολογισμό: ποιες ήταν οι κυρίαρχες πολιτιστικές αξίες επί χρόνια. Η σημερινή εποχή δεν είναι γυμνή ούτε από πνευματικές προσωπικότητες ούτε από δημιουργικό οίστρο. Η ροή είχε περιοριστεί, καθώς η κοινωνία κατακλυζόταν από πνευματικό junk food και διαβρωτικό life style. Τώρα, κάνουμε ταμείο και διαπιστώνουμε ότι τα πολλά τοξικά βρήκαν και κομματική στέγη και ιδεολογική έκφραση. Αποκαθιστώντας και ενισχύοντας τη ροή του πολιτισμού, με τις σύγχρονες εκφράσεις του, πολλαπλασιάζουμε τα αντισώματα, απομονώνοντας τις τερατογενέσεις. Τόσο απλά και τόσο επίπονα.
«Ερχόμαστε για να ξεβρωμίσει ο τόπος», ενημερώνουν οι κοινοβουλευτικοί της εκπρόσωποι και στην Ξάνθη δικοί της άνθρωποι ξυλοφορτώνουν εκπαιδευτικό της μουσουλμανικής κοινότητας (τα κρούσματα έχουν αυξηθεί σε όλη τη Θράκη), διακινδυνεύοντας να προκαλέσουν και μείζον διπλωματικό θέμα.
Η μία και αμετακίνητη απάντηση αφορά τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας, τους νόμους που οφείλουν να εφαρμόζονται προς πάσα κατεύθυνση, στην με πάθος στήριξη κάθε προσπάθειας της πολιτείας να πατάξει τη βία, το οργανωμένο έγκλημα, την ανομία απ’ όπου κι αν προέρχονται. Αλλά τα όποια δημοκρατικά μέτρα ή ανακλαστικά χρειάζονται παράλληλη δουλειά: κυκλοτερείς κινήσεις μακροχρόνιας ίσως απόδοσης, οι οποίες όμως καλλιεργούν τα απαραίτητα ψυχικά αντισώματα.
Σε χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του στην εκπομπή «ΣΚΑΪ τώρα» ο Διονύσης Σαββόπουλος, με αφορμή συναυλίες που θα δώσει αφιερωμένες στον Μάνο Χατζιδάκι, είπε: «Ξέρετε, ο “Μεγάλος Ερωτικός” ήταν μια αναπάντεχη αντίσταση απέναντι στη χυδαιότητα της εποχής.
Με την πνοή, ελληνικότητα και ποιότητα που διέθετε λειτούργησε σαν απάντηση στη χυδαιότητα των συνταγματαρχών. Eγινε ανάρπαστος».
Yστερα, ο Δ. Σαββόπουλος, θυμήθηκε τη γενιά του ’60, τον Ελύτη, τον Κουν, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, την ιδανική σύζευξη παράδοσης και νεωτερικότητας, τη συμβολή τους, ώστε να «αισθανόμαστε in χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας». Σχολίασε τη μεταπολίτευση με «τη φτώχεια ιδεών, τον και την εξουσιομανία».
Η παραπομπή στον Σαββόπουλο βοηθάει να κάνουμε έναν συνοπτικό απολογισμό: ποιες ήταν οι κυρίαρχες πολιτιστικές αξίες επί χρόνια. Η σημερινή εποχή δεν είναι γυμνή ούτε από πνευματικές προσωπικότητες ούτε από δημιουργικό οίστρο. Η ροή είχε περιοριστεί, καθώς η κοινωνία κατακλυζόταν από πνευματικό junk food και διαβρωτικό life style. Τώρα, κάνουμε ταμείο και διαπιστώνουμε ότι τα πολλά τοξικά βρήκαν και κομματική στέγη και ιδεολογική έκφραση. Αποκαθιστώντας και ενισχύοντας τη ροή του πολιτισμού, με τις σύγχρονες εκφράσεις του, πολλαπλασιάζουμε τα αντισώματα, απομονώνοντας τις τερατογενέσεις. Τόσο απλά και τόσο επίπονα.
Ο τίτλος του άρθρου είναι ατυχής και ρατσιστικός.
ΑπάντησηΔιαγραφή