Το Δημοτικό Θέατρο Λαμίας δεν είναι μουσείο!!

Απαράδεκτες συνθήκες που δεν ταιριάζουν στο Μουσικό Σχολείο μας

Αρχικά να συγχαρούμε τους Ήρωες Καθηγητές και Μαθητές που παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, έβγαλαν εις πέρας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία την χριστουγεννιάτικη γιορτή τους. Δυστυχώς ενώ θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το καλλιτεχνικό μέρος της βραδιάς, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση τράβηξαν την προσοχή όλων.

Τι συνέβει
Κατά τις 8 το βράδυ λίγο πριν την έναρξη, το αμφιθέατρο του ΤΕΙ Λαμίας, που φιλοξενούσε την χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Μουσικού Σχολείου Λαμίας, ήταν ήδη γεμάτο ασφυκτικά και θα έλεγε κανείς και επικίνδυνα μιας και είχαν γεμίσει και οι διάδρομοί του. Άλλοι τόσοι ίσα ίσα που χωρούσαν στο διάδρομο έξω από το Αμφιθέατρο.

Γονείς, επισκέπτες, φοιτητές αλλά και καλεσμένοι, όπως ο δήμαρχος Στυλίδος κος Γκλέτσος, με τίποτα δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο αμφιθέατρο. Καθηγητές και κυρίως ο διευθυντής του σχολείου, ζητούσαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και προσπαθούσαν να ρυθμίσουν όσο μπορούσαν την κατάσταση.

Ο κόσμος όμως αυξανόταν συνεχώς. Όταν άρχισε το πρόγραμμα, άρχισε και η γκρίνια. Όλοι φώναζαν και έβριζαν την Δημοτική μας αρχή γιατί δεν παραχώρησαν το Δημοτικό Θέατρο όπου θα χωρούσε πολύ περισσότερος κόσμος και θα έδιναν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διοργάνωσης.

Τι είπε ο κος Στάϊκος και άρχισαν οι αντιδράσεις

Κάποια στιγμή, που πήρε το λόγο και ο αντιπεριφερειάρχης κος Στάϊκος, ο οποίος αναφέρθηκε και στο θέμα του Δημοτικού Θεάτρου λέγοντας: «Το Θέατρο δεν είναι Μουσείο»… έδωσε την αφορμή για να ξεσηκωθούν και να αντιδράσουν οι ταλαιπωρημένοι γονείς κατά του Δήμου που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, δεν τους παραχώρησε το Δημοτικό Θέατρο για να καμαρώσουν τα παιδιά τους.

Ποιοι ευθύνονται;
Σε δύσκολες εποχές σαν αυτή που διανύουμε κάποιοι επωφελούνται του όλου κλίματος και προβαίνουν σε πράξεις που στρέφονται κατά του κοινού καλού, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε θα υπαρξουν έντονες αντιδράσεις.

Σε τέτοια περίοδο που η ανασφάλεια για την επαύριο είναι τόσο έντονη , που δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσουμε και θα’ χουμε τη δουλειά μας, αν δεν την έχουμε χάσει ήδη, που η πρώτη ανησυχία αφορά το καθημερινό φαγητό της οικογένειας , πόσο μάλλον η γενικευμένη ανησυχία για το άμεσο μέλλον.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα λοιπόν φαντάζει τουλάχιστον εξωπραγματικό το να αντιδράσουν κάποιοι που η Χριστουγεννιάτικη Γιορτή του Μουσικού Σχολείου Λαμίας πραγματοποιήθηκε ναι μεν με μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία αλλά κάτω από τρισάθλιες συνθήκες.

Σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΙ, που είναι φτιαγμένο για να παραδίδονται μαθήματα, προσπάθησε, να «δημιουργήσει» καλλιτεχνικά το Μουσικό Σχολείο της πόλης μας. Πλήθος κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και επίσημων καλεσμένων στη γιορτή, να μην μπορούν καν να μπουν στην μικρή αυτή αίθουσα. Ατελείωτες ώρες προετοιμασίας των παιδιών πήγαν χαμένες διότι αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε ένα πολύ μικρό χώρο. Ακούγαμε καταπληκτικές μουσικές από παιδιά- μαθητές που δεν βλέπαμε.

Γιατί όλα αυτά; Γιατί να μην βρισκόμασταν στο ερμητικά κλειστό, Δημοτικό μας θέατρο; Ποιος από τους υπευθύνους πρωτοστάτησε στην ταλαιπωρία όλων αυτών των γονιών και επισκεπτών που θέλησαν να δουν αυτή τη γιορτή ;

Γιατί δεν βρέθηκε κανείς από τους τοπικούς μας άρχοντες να δώσει εξηγήσεις σε όλους τους δικαιολογημένα εξαγριωμένους γονείς που έφευγαν απογοητευμένοι, διότι δεν χωρούσαν ;

Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει ότι ένα μπαλέτο, ή ένα τριήμερο κινηματογραφικό είναι πιο σημαντικό γεγονός από τη μουσική γιορτή του Μοναδικού στην περιοχή μας Μουσικού και κρατικού σχολείου; Ποιο από αυτά τα παιδιά που τραγουδούσαν καταπληκτικά παραδοσιακά κάλαντα ή έπαιζαν με περίσσια μαεστρία κάποιο παραδοσιακό όργανο, θα «κατέστρεφε» τα καθίσματα του νεοανακαινισθέντως Δημοτικού μας θεάτρου;

Εύλογα κανείς θέτει τα παρακάτω αυτονόητα ερωτήματα. ΓΙΑΤΙ όλο αυτό το σκηνικό; Υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε; Υπάρχει κάποια συμφωνία που δε γνωρίζουμε; Υπάρχει λόγος για όλη αυτή την τριτοκοσμική εικόνα που βιώσαμε; Νιώθουμε ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο που στοχεύει στην παρεμπόδιση οποιουδήποτε στοιχείου θα μπορούσε να αναδειχθεί σε πόλο δημιουργίας, πολιτισμού και παιδείας.

Για άλλη μια φορά φτάνουμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που μας διοικούν στερούνται παραστάσεων. Πως αλλιώς να προσεγγίσουμε το γεγονός ότι σε άλλες πόλεις π.χ όλες οι μουσικές γιορτές, θεατρικές παραστάσεις σχολείων φιλοξενούνται στο Δημοτικό Θέατρο. Προσέξτε, όλων των σχολείων, όχι μόνο του Μουσικού
Εδώ γιατί να υπάρχει μια άλλη φιλοσοφία; Ποιος φέρει την ευθύνη;

Lamiareport-Φωτογραφίες: Παντελής Βαρβάκης