Το Τέρας είναι μεγαλύτερο και δυνατότερο από τα όπλα μας

Το κανονικό ωράριο είναι 7:30 π.μ. μέχρι 3:00 μ.μ. Ουδέποτε το τήρησε. Πάντα πήγαινε στο υπουργείο 8:30 και έφευγε 2:00. Έκλεβε δύο ώρες καθημερινά επί όσα χρόνια είχε υπηρετήσει. Βέβαια το «έκλεβε» είναι πταίσμα στη περίπτωση του ωραρίου, γιατί στο Υπουργείο, που υπηρετεί το συγκεκριμένο άτομο, έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρει τίποτα! Ένας τεμπέλης που πληρώνεται από το αίμα το δικό μας και των παιδιών μας.Όταν λοιπόν έφτασε μια υπουργική απόφαση που έλεγε το αυτονόητο, δηλαδή να τηρείται απαρέγκλιτα το ωράριο, αυτός αντέδρασε: Πήγε στη… προϊσταμένη του (ναι, για να καταλάβουν μερικοί τι συμβαίνει στο δημόσιο) και τη ρώτησε κατάμουτρα: «Τι σημαίνει αυτό; Γιατί να έρχομαι από τα άγρια χαράματα; Έτσι θα σωθεί η Ελλάδα; Από εμένα καταστράφηκε;».
Αυτή, γνωρίζοντας το Κτήνος που ζει στις δημόσιες υπηρεσίες, του απάντησε: «Τι να σου πω; Πρέπει να έρχεσαι και να φεύγεις στην ώρα σου. Αν δεν θέλεις… τι να σου πω εγώ; Κάνε ότι καταλαβαίνεις». Αυτό που ο τεμπέλης, ο γελοίος ανθρωπάκος, το παράσιτο που μας απομυζεί τη ζωή μας κατάλαβε το έκανε πράξη: Καθυστερεί ακόμα περισσότερο τη προσέλευση του και αποχωρεί ακόμα ενωρίτερα από πριν! Πάει κατά τις 9:00 και φεύγει κατά τις 1:30! Ναι, Για να δείξει ότι… δεν μπορεί κανείς υπουργός και κανείς άλλος προϊστάμενος του να τού επιβάλλει οτιδήποτε. Για να δείξει πως «δεν φταίει αυτός για τα χάλια της Ελλάδας»! Έτσι κι αλλιώς ο φύλακας στην είσοδο φρόντιζε κάθε πρωΐ να χτυπάει τις κάρτες δεκάδων υπαλλήλων που «δούλευαν» ακόμα λιγότερο από αυτόν της ιστορίας μας.
Την ίδια στιγμή, μια άλλη συνάδελφος του στο ίδιο υπουργείο, το άκρως αντίθετο από αυτόν, ζήτησε να της φέρουν κάποια στοιχεία για τη σύνταξη ενός εγγράφου. Ο συνάδελφος (και υφιστάμενος) της τη ρώτησε: “Πότε τα θέλετε;”. Το θέμα ήταν επείγον. “Χθες, αν είναι δυνατόν. Βρες τα το γρηγορότερο και φέρτα μου το απόγευμα ή αύριο μέχρι το μεσημέρι”. Αυτός γύρισε και αποχώρησε ενοχλημένος γιατί τον είχαν βάλει να δουλέψει. Δεν πήγε όμως στο γραφείο του. Πήγε στη προϊσταμένη του και της έκανε… παράπονα γιατί “η καινούργια τον πιέζει”. Γιατί τον βγάζει από τους (τεμπέλικους) ρυθμούς του. “Ποια νομίζει ότι είναι” διερωτήθηκε φωναχτά το καρκίνωμα. Τότε η προϊσταμένη κάλεσε την ευσυνείδητη υπάλληλο και τη ρώτησε να της πει “τι συμβαίνει”. Αυτή της εξήγησε και αμέσως άκουσε από τα χείλη της προϊσταμένης έναν από τους λόγους για τους οποίους η χώρα αυτή καταστράφηκε: “Καλά, μη τους πιέζεις και πολύ. Μη δημιουργηθεί και κάνα θέμα εδώ μέσα…”!
Όταν η ευσυνείδητα εργαζόμενη γυναίκα ετοίμασε το χαρτί που έπρεπε να συντάξει, το πήγε στο προϊστάμενο της, ο οποίος εξεπλάγη: “Το ‘φτιαξες κιόλας; Τι είσαι συ ρε παιδί μου; Καλά, βάλτο στο συρτάρι σου και θα σου πω πότε να μου το φέρεις”. Η υπάλληλος δεν κατάλαβε: “Μα το έχω έτοιμο. Εδώ είναι” και του έδειξε τι κρατούσε. “Ναι, ναι, μου το ‘πες. Άσε όμως να περάσουν μερικές μέρες γιατί έτσι και δουν οι από πάνω ότι τα φτιάχνουμε τσάκα τσάκα θα μας ζητάνε όλο και περισσότερη δουλειά. Άσε να το καθυστερήσουμε μερικές μέρες ακόμα. Δε χάθηκε ο κόσμος”! Ο προϊστάμενος -και όλος ο μηχανισμός από κάτω του- σαμποτάριζε το Δημόσιο, δηλαδή τη χώρα, για να μη του ζητήσουν να δουλέψει περισσότερο!!!
Μετά από καμιά 20αριά ημέρες της το ζήτησε, το είδε, βρήκε ότι ήταν “μια χαρά” και το έστειλε στο επόμενο σκαλί της εφιαλτικής ιεραρχίας για να συνεχίσουν οι καθυστερήσεις.
Η φίλη μας σοκαρισμένη από την τραγική κατάσταση που αντιμετώπιζε, καθώς όλοι την εχθρεύονταν επειδή ήταν παραγωγική, πήγε στον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου: “Σας παρακαλώ να με βάλετε σε κάποιο περισσότερο παραγωγικό τμήμα. Εκεί μέσα ασφυκτιώ. Δεν θέλω να πω περισσότερα, αλλά θα πεθάνω. Θέλω κάτι πιο ζωντανό. Να βγαίνει δουλειά”. Ο Γενικός Γραμματέας της εξήγησε: “Για να σε πάρω και να σε βάλω αλλού θα πρέπει να ενημερώσω και το προϊστάμενο σας. Και τι να του πω; Ότι φεύγετε επειδή τεμπελιάζει αυτός και οι υπόλοιποι; Καταλαβαίνετε ότι θα δημιουργηθεί μεγάλο ζήτημα. Πηγαίνετε καλύτερα πίσω και… προσπαθήστε να συνηθίσετε στους δικούς τους ρυθμούς. Αλλιώς παρακάμψτε τον προϊστάμενο σας και να έρχεστε σε μένα για υπηρεσιακά θέματα”. Ήξερε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει. Της το είπε όμως για να τη κάνει να αποδεχθεί την άλλη “λύση”: Να συνηθίσει στη τεμπελιά και στη χαμηλή παραγωγικότητα.
Προς τιμήν της παραιτήθηκε από το υπουργείο. Επί 10 μήνες από τη στιγμή που έπαψε να πηγαίνει μέχρι να τακτοποιηθεί και «τυπικά» το θέμα φαινόταν ότι προσερχόταν κανονικότατα στην υπηρεσία (τη βοηθεία του φύλακα), όπου είτε δούλευες κανονικά και με αυταπάρνηση, είτε δεν πήγαινες καθόλου ήταν το ίδιο και το αυτό! Τώρα δουλεύει σε ΟΤΑ. Και απογοητευμένη μου περιέγραψε τη κατάσταση εκεί μέσα: Όπως ακριβώς και στο υπουργείο!
Δεν περιμέναμε τον ΟΟΣΑ να μας πει πως η Ελλάδα είναι αδύνατον να μεταρρυθμιστεί. Ούτε τον Ράϊχενμπαχ να διαπιστώσει αμήχανα το χάος που βρήκε. Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει ένα τέρας που δεν είναι δυνατόν πλέον να τιθασευτεί. Είναι πάνω και πέραν των δυνατοτήτων της όποιας κυβέρνησης για μεταρρυθμίσεις. Είναι ένα τέρας που, αν και γκρέμισε τη χώρα στο χάος, συνεχίζει με θράσος να δρα όπως και πριν: Διεκδικώντας το “δικαίωμα” στη τεμπελιά και απειλώντας όποιον το απειλήσει. Και σε αυτό σύμμαχους έχουν τους περισσότερους πολιτικούς. Τους πραγματικούς θύτες της τερατογένεσης.
Υ.Γ.: Την ίδια στιγμή ένας συνάδελφος της, σε νησί του Ιονίου, πήγε, μετά από καταγγελία κάποιου που διαθέτει τρία αυθαίρετα σπίτια, να μετρήσει το υπόγειο του μοναδικού απολύτως νόμιμου κτιρίου στη περιοχή. Μπροστά στον γράφοντα το παρόν και σε άλλα τέσσερα άτομα βρήκε ότι το πλάτος ήταν 3,80 μέτρα. Το φώναξε για να το σημειώσει η βοηθός του. Είδαμε ότι αυτό που έγραψε η βοηθός του ήταν όντως 3,80 μέτρα. Μετά από πέντε ημέρες έρχεται στον ιδιοκτήτη του κτιρίου ένα χαρτί που τον ενημέρωνε ότι τον τιμωρούσαν με πρόστιμο 30.000 ευρώ, επειδή είχαν βρει το πλάτος του υπογείου του… 8,40 μέτρα! Είχε βλέπετε υπακούσει στον (τότε) νομάρχη που του είχε τάξει ότι στο δικαστήριο που θα δίκαζε τον γιο του υπαλλήλου για το θάνατο με αυτοκίνητο ενός αθώου συμπολίτη τους, θα πήγαινε μάρτυρας για να πει πως, παρότι αυτό έγινε μπροστά σε δέκα ανθρώπους, είχε δει ο ίδιος ότι το αυτοκίνητο δεν το οδηγούσε ο μεθυσμένος, δίχως δίπλωμα οδήγησης και υπό την επήρεια ναρκωτικών υιός, αλλά ο νηφάλιος πατέρας. Και για να γίνει αυτό έπρεπε να καταστρέψουν, με την εξουσία που τους δίνει ο λαός, έναν άλλον αθώο άνθρωπο γιατί έτσι ήθελε κάποιος πολιτικός φίλος του νομάρχη.

Του Παναγιώτη Λάττα, Greece SOS