Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Τιμή και δόξα σε όσους αγωνίστηκαν ή έπεσαν για την Δημοκρατία

Του Κώστα Κουβέλη
Η Δικτατορία των Συνταγματαρχών μετρούσε μέρες, Το άρμα έσπασε την πύλη του Πολυτεχνείου, παρασύροντας στο θάνατο αλλά και τραυματίζοντας πολλούς φοιτητές.
Η Χούντα έπεσε και η Δημοκρατία αποκατεστάθη.
Το ερώτημα που πλανάτε σήμερα είναι το κατά πόσο έχουμε Δημοκρατία.
Έχουμε Δημοκρατία όταν διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι (ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες ) και τα ΜΑΤ να τους σπάνε στο ξύλο?

Έχουμε Δημοκρατία όταν διαμαρτύρονται οι σπουδαστές και οι μαθητές, και κάποιοι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι θέλοντας να τους διαβάλουν τους αποκαλούν φασίστες και τραμπούκους γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ γνωρίζουν ότι τα παιδιά αυτά ''δεν μασάνε''.

Έχουμε Δημοκρατία όταν η τελευταία Κυβέρνηση έστεψε τις κοινωνικές ομάδες την μια ενάντια στην άλλη (για το τι χρήματα παίρνεις εσύ, το τι χάνω εγώ, γιατί να είσαι εσύ υπάλληλος και όχι εγώ κ.λ.π).
Η μήπως οι τάχα Σοσιαλιστές και Δημοκράτες είναι φασίστες με ένδυμα προβάτου?
Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το μίσος των βουλευτών ή των υπουργών που δίνουν εντολές για ξύλο?

Το μήνυμα είναι πάντα ένα: Αγώνας και μόνο αγώνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου