Η εικόνα παρουσιάζεται ζοφερή: σύμφωνα με την εφημερίδα 50.000 Έλληνες έχουν ήδη διαλέξει το δρόμο της μετανάστευσης από την έναρξη της κρίσης το 2008, ενώ όπως επισημαίνεται εκείνοι που φεύγουν είναι ως επί το πλείστον πτυχιούχοι με ανώτατες πανεπιστημιακές σπουδές.
Για τους νέους που επιλέγουν να μείνουν, υπάρχει μόνο αβεβαιότητα, επαγγελματική ανασφάλεια και αδιέξοδο.
"Ξυπνάω και ψάχνω τα e-mail μου"
Προκειμένου να περιγράψει όσο μπορεί πιο πιστά τη ζωή ενός μέσου νέου στην Ελλάδα, ο δημοσιογράφος δανείζεται το παράδειγμα μιας 30χρονης Ελληνίδας, η οποία ψάχνει για δουλειά χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η Δήμητρα ξυπνάει κάθε πρωί νωρίς με πρώτη προτεραιότητα να ψάξει τα e-mail της για να δει εάν υπήρξε απάντηση έστω και από έναν επίδοξο εργοδότη. Μετά από μήνες έρευνας και αποστολής δεκάδων βιογραφικών, η νεαρή κοπέλα δηλώνει απογοητευμένη.
"Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι δεν είμαι άνεργη από δικό μου λάθος", εξηγεί. Και προσθέτει: "Αισθάνομαι οργή, αλλά δεν νιώθω μόνη".
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, κόντρα στις κινητοποιήσεις κάθε είδους των μέσων μεταφοράς, των ιδιοκτητών ταξί και των δημοσίων υπαλλήλων, οι νέοι είναι εκείνοι που πληρώνουν πιο ακριβά - και σιωπηλά - το βαρύ τίμημα της κρίσης, την ανεργία.
Η ανεργία μαστίζει τους νέους
Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, το 32,9% των νέων ηλικίας 15-29 είναι άνεργοι. Στους νέους 15-24 ετών το ποσοστό των ανέργων εκτινάσσεται στο 43%, ενώ στη Γαλλία για την ίδια ηλικιακή ομάδα το ποσοστό της ανεργίας δεν ξεπερνά το 22,1% το πρώτο τρίμηνο του 2011.
Όπως αναφέρει ο καθηγητής Οικονομικών του Παντείου, Σάββας Ρομπόλης, ένας στους δύο ανέργους σήμερα είναι κάτω των 29 ετών. Η ανεργία μαστίζει κυρίως τις γυναίκες, καθώς το 38,3% εξ αυτών δεν έχει δουλειά.
Ακόμη όμως και εκείνοι που έχουν δουλειά, δεν πληρώνονται επαρκώς.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός 27χρονου δικηγόρου, ο οποίος ενώ βρήκε κάποιες δουλειές τις απέρριψε, καθώς ο μισθός δεν υπερέβαινε τα 800 ευρώ μηνιαίως.
Εν αναμονή μιας καλύτερης προσφοράς εργάζεται ως πωλητής σε κατάστημα στην Αθήνα για 700 ευρώ και με τη οικονομική βοήθεια των γονιών του ζει σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα μαζί με την αδελφή του.
"Φεύγουμε και βλέπουμε..."
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η μόνη λύση για τους νέους είναι να μεταναστεύσουν. Όπως εξηγεί ο 27χρονος Μιχάλης πολλοί φίλοι του σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό, στην Ευρώπη κυρίως- γιατί είναι πιο κοντά-, αλλά και στην Αυστραλία.
Ο ίδιος ψάχνει δουλειά στη Γαλλία, ακόμη και ως μπάρμαν, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρει κάτι που να του ταιριάζει.
Η ελληνική μετανάστευση του 21ου αιώνα - εξηγεί ο κ. Ρομπόλης - είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του 1960, διότι σήμερα φεύγουν πτυχιούχοι και όχι εργάτες.
Για εκείνους που μένουν, οι επιλογές είναι λίγες. Έχουν να αντιμετωπίσουν μια οικονομία σε ύφεση και το μόνο που τους σώζει είναι η βοήθεια από την οικογένεια, καθώς δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας.
Πολλοί αναγκάζονται να επιστρέψουν στα χωριά τους και την πατρική εστία για να εργαστούν στη γεωργία, εγκαταλείποντας πλήρως την αστική ζωή και την αναζήτηση εργασίας στο αντικείμενο των σπουδών τους.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι για παράδειγμα που το καλοκαίρι εργάζονται στα νησιά στον τομέα του τουρισμού για λίγα χρήματα παραπάνω.
Η αγωνία για το μέλλον
Η 36χρονη Ευγενία Γραμματικοπούλου, καθηγήτρια γαλλικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο, παραμένει απλήρωτη από το περσινό εξάμηνο. Όπως λέει, οι γάλλοι συνάδελφοί της έχουν στην ηλικία της "δύο ή τρία παιδιά". "Κάτι τέτοιο για μένα είναι αδύνατο, οικονομικά".
Ο Οκτώβριος θα βρει άλλους να επιμένουν στην πλατεία Συντάγματος και άλλους με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το εξωτερικό...
nooz.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου