Η πλατεία, ο πλάτανος κι ο μπάρμπα Γιάννης

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο τρόπο για μία ακόμη φορά πως αν δεν θέλεις να πεις την αλήθεια σε κάποιον υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας να μην του πεις τίποτα και ο άλλος να του πεις χιλιάδες πράγματα εκτός από την αλήθεια. Ακούμε και διαβάζουμε κάθε μέρα νέους όρους, βαρύγδουπες φράσεις και εκφράσεις που μας δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία, σύγχυση και αγωνία. Αν οι πλατείες παράγουν πολιτική, όταν αυτές έχουν και δυο πλατάνια στο κέντρο τότε παράγουν σοφία και πολιτισμό.
«Ελεγχόμενη χρεοκοπία, αναδιάρθρωση του χρέους, επιμήκυνση του χρέους, κούρεμα του χρέους, αναδιάταξη του χρέους. Άι σιχτίρι εσείς και το χρέος σας», αντέδρασε ο μπάρμπα Γιάννης ακούγοντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση, στο καφενείο της πλατείας του χωριού.
«Γιατί μπάρμπα Γιάννη; Δεν συμφωνείς με την επιμήκυνση του χρέους;», πετάχτηκε ο «έξυπνος» της διπλανής παρέας για να πουλήσει πνεύμα στο γέροντα.
«Αν όλα αυτά ήταν καλά και σωστά κατά πώς νομίζεις εσύ, θα τα έλεγαν με άλλα λόγια για να μπορώ να τα καταλάβω κι εγώ. Αλλά βλέπεις, μάλλον δεν θέλουν να τα καταλάβω. Τι θα πει ελεγχόμενη χρεοκοπία εσύ ξέρεις;» ήταν η αυθόρμητη απάντηση του μπάρμπα Γιάννη.
«Εντάξει μπάρμπα. Θες να μας πεις ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από τους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς; Τότε να πάρεις εσύ τη θέση τους και να τα κάνεις καλύτερα», συνέχισε ο άλλος.
«Αφού τα ξέρουν καλύτερα κατά πώς λες, γιατί μας έφτασαν ως εδώ; Να σου πω και το άλλο; Δεν μπορώ να πάρω τη θέση τους γιατί εγώ είμαι σχεδόν αγράμματος και το πετσί μου δεν έχει το πάχος που χρειάζεται για τέτοια αξιώματα. Δε μου λες παλικάρι μου, πόσων χρονών είσαι;» ρώτησε ο μπάρμπα Γιάννης.
«Τριάντα εφτά», απάντησε ο άλλος.
«Ε, λοιπόν, από τότε που γεννήθηκες βαρέθηκα να ακούω λόγια και υποσχέσεις», συνέχισε πάλι ο μπάρμπα Γιάννης.
«Μπάρμπα Γιάννη, μάλλον θες να μας πεις ότι είσαι αριστερός» συμπλήρωσε ένα τρίτος συνομιλητής που καθόταν σε ένα τραπέζι πίσω από αυτό του μπάρμπα Γιάννη.
Γυρνώντας αργά προς τα πίσω για να δει αυτόν που μίλησε, ο γέροντας απάντησε λέγοντας:
«Το θέμα δεν είναι αν λέω πως είμαι αριστερός, αλλά αν είμαι πραγματικά. Η αριστερά δεν είναι ταμπέλα που την κρεμάς στο λαιμό και καθάρισες, ούτε κέντημα στο πουκάμισο που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Αλλά βλέπεις η αριστερά στις μέρες μας είναι σαν το σκυλί που όταν κυνηγάει ξεχνάει τα τσιμπούρια του αλλά όταν τεμπελιάζει και δεν έχει τι άλλο να κάνει, όλο τα τσιμπούρια του δαγκώνει.»
Κανένας από τους προηγούμενους συνομιλητές του, δεν πήρε το λόγο καθώς στην τηλεόραση ο παρουσιαστής των ειδήσεων ανακοίνωνε με πανηγυρικό τρόπο άλλη μία «επιτυχία» της ελληνικής κυβέρνησης (η προηγούμενη ήταν το πρώτο μνημόνιο που θα έλυνε τα προβλήματα αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να δημιουργήσει και άλλα) με την οποία «θωρακίζεται η χώρα και το τραπεζικό σύστημα».
Για τους πολίτες, ως συνήθως, δεν προβλέπεται καμία θωράκιση.
Ο μπάρμπα Γιάννης δεν άντεξε να κάτσει κι άλλο και πριν μας πει «καληνύχτα» σχολίασε:
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πανηγυρίζουν; Επειδή θα συνεχίσουμε να χρωστάμε για άλλα τριάντα με σαράντα χρόνια; Θα μου πεις, εμείς έτσι κι αλλιώς δεν θα ζούμε. Τα παιδιά μας θα τρέχουν να ξεχρεώσουν. Όπως τότε, μετά τον πόλεμο, με το σχέδιο Μάρσαλ. Ήρθαν οι Αμερικάνοι δήθεν για να μας βοηθήσουν και από τότε μας έκατσαν στο σβέρκο και μας ξεζουμίζουν».
«Άντε καληνύχτα σε όλους μας και καλά ξεμπερδέματα», είπε ο μπάρμπα Γιάννης και έφυγε σκυφτός μέσα στη νύχτα. Την άλλη μέρα το πρωί θέλησα να βρω το σεβάσμιο εκείνο γέροντα με την τόση ηρεμία στη φωνή και τη σοφία στη σκέψη. Έμαθα πως μεταφέρθηκε από τους δικούς του στο νοσοκομείο γιατί ένιωσε ένα «σκίρτημα» στην καρδιά. Κουράγιο μπάρμπα Γιάννη, γιατί εμείς οι κάπως μικρότεροι έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη από σένα. Αρκεί να βρεθεί η κατάλληλη πλατεία με ένα - δύο πλατάνια στο κέντρο.

pressinaction.gr