Κάποτε θα γίνει και αυτό: μία εφαρμογή θα μετράει με ακρίβεια το μέγεθος της πληροφορίας που διακινείται στην κοινωνική δικτύωση με αφορμή συγκεκριμένο γεγονός. Θα είναι εγκατεστημένη στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή σας και θα δείχνει την ένταση του παγκόσμιου ενδιαφέροντος ανά θέμα και ανά δευτερόλεπτο. Πόσα terrabytes πληροφορίας σήκωσε ο θάνατος της Amy Winehouse; Είναι περισσότερα ή λιγότερα από εκείνα που γέννησε το μακελειό στη Νορβηγία; Η τελική τιμή θα αποδίδει ποσοτικά τη συναισθηματική φόρτιση των ανθρώπων. Εν μέρει ήδη γίνεται στο twitter όπου καταγράφεται, κατά προσέγγιση, ο όγκος των μηνυμάτων με αναφορά σε συγκεκριμένο θέμα-ο θάνατος της Amy δημιούργησε πληροφορία που, μόνο για τις πρώτες 24 ώρες, αντιστοιχεί σε 20 εκατομμύρια μηνύματα των 140 χαρακτήρων έκαστο. Αντίστοιχα το Facebook μετράει πόσες αναρτήσεις έγιναν στα σχετικά γκρουπ, το Youtube τις προβολές των βίντεο και ο Blogger τις αναρτήσεις που είχαν ως λέξη-κλειδί το όνομα της Amy. Στη συνέχεια είναι σχετικά εύκολο να σταχυολογηθούν απόψεις και διαθέσεις των ανθρώπων. Μία καλή ερευνητική πλατφόρμα θα μπορεί να σου πει πόσοι άνθρωποι ασχολούνται με ένα γεγονός, πόσο έντονο είναι το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν και προς ποια κατεύθυνση στρέφεται η άποψη τους για τα πράγματα. Μία καλύτερη επεξεργασία δεδομένων σου δείχνει και ορισμένα στοιχειώδη δημογραφικά, τουλάχιστον ως προς τη χώρα.
Το δίκτυο, λοιπόν, παίρνει τη διαφορετικότητα των απόψεων και την ομογενοποιεί. Η άποψη σου διατυπώνεται ελεύθερα, αλλά στο τέλος της ημέρας (σε GMT :-)) τη βάζει στο ίδιο ράφι με άλλες που της μοιάζουν. Και αν σου δίνει κάτι που δεν είχες στο παρελθόν-τη δύναμη να αρθρώσεις αυτόνομο λόγο, σου το αφαιρεί την ίδια στιγμή, σε σκεπάζει το τεράστιο κύμα της συνολικής πληροφορίας. Το δίκτυο δείχνει άναρχο, αλλά δεν είναι. 'Οταν βλέπεις διαφημίσεις που αντιστοιχούν στο κοινωνικό και πολιτικό σου προφίλ δεν ξέρεις ότι αυτή είναι η δική σου συμβολή σε μία συναλλαγή που φαίνεται δίκαιη: παίρνεις δωρεάν υπηρεσία, μετατρέποντας σε αλγόριθμο ένα κομμάτι από τη ζωή σου. Εν τέλει το δίκτυο πλέκει μία μεγάλη αντίφαση. Αναγνωρίζει τη μοναδικότητά σου, αλλά συνάμα σε μετατρέπει σε πίξελ μίας μεγάλης εικόνας που ήδη αναβοσβήνει στα μόνιτορ.
Κάνει και κάτι ακόμα: μεγιστοποιεί τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων, προσθέτει φόρτιση και ένταση. Δεν είσαι μόνος, υπάρχουν και εκατομμύρια άλλοι. Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί τους. Και φυσικά μισείς. Η επίθεση είναι μία στάση που εκδηλώνεται πολύ πιο εύκολα από τη συναίνεση και την επιδοκιμασία-δείτε τα σχόλια σε ένα μέσο άρθρο και θα το διαπιστώσετε και εσείς. Το μίσος πάντα χρησιμοποιεί πιο έντονα χρώματα και υψηλότερους τόνους. Παλαιότερα, στην εποχή της μεγάλης σιωπής, δεν ήταν έτσι. Μένει να μάθουμε αν το μίσος υπήρχε και τότε. Υπήρχε και δεν το βλέπαμε ή το δημιουργούμε σήμερα με την αλληλεπίδραση μας;
http://www.protagon.gr
Το δίκτυο, λοιπόν, παίρνει τη διαφορετικότητα των απόψεων και την ομογενοποιεί. Η άποψη σου διατυπώνεται ελεύθερα, αλλά στο τέλος της ημέρας (σε GMT :-)) τη βάζει στο ίδιο ράφι με άλλες που της μοιάζουν. Και αν σου δίνει κάτι που δεν είχες στο παρελθόν-τη δύναμη να αρθρώσεις αυτόνομο λόγο, σου το αφαιρεί την ίδια στιγμή, σε σκεπάζει το τεράστιο κύμα της συνολικής πληροφορίας. Το δίκτυο δείχνει άναρχο, αλλά δεν είναι. 'Οταν βλέπεις διαφημίσεις που αντιστοιχούν στο κοινωνικό και πολιτικό σου προφίλ δεν ξέρεις ότι αυτή είναι η δική σου συμβολή σε μία συναλλαγή που φαίνεται δίκαιη: παίρνεις δωρεάν υπηρεσία, μετατρέποντας σε αλγόριθμο ένα κομμάτι από τη ζωή σου. Εν τέλει το δίκτυο πλέκει μία μεγάλη αντίφαση. Αναγνωρίζει τη μοναδικότητά σου, αλλά συνάμα σε μετατρέπει σε πίξελ μίας μεγάλης εικόνας που ήδη αναβοσβήνει στα μόνιτορ.
Κάνει και κάτι ακόμα: μεγιστοποιεί τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων, προσθέτει φόρτιση και ένταση. Δεν είσαι μόνος, υπάρχουν και εκατομμύρια άλλοι. Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί τους. Και φυσικά μισείς. Η επίθεση είναι μία στάση που εκδηλώνεται πολύ πιο εύκολα από τη συναίνεση και την επιδοκιμασία-δείτε τα σχόλια σε ένα μέσο άρθρο και θα το διαπιστώσετε και εσείς. Το μίσος πάντα χρησιμοποιεί πιο έντονα χρώματα και υψηλότερους τόνους. Παλαιότερα, στην εποχή της μεγάλης σιωπής, δεν ήταν έτσι. Μένει να μάθουμε αν το μίσος υπήρχε και τότε. Υπήρχε και δεν το βλέπαμε ή το δημιουργούμε σήμερα με την αλληλεπίδραση μας;
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου