Πρωθυπουργοί και μισθωτοί της δραχμής

Κάποιοι δεν κατάλαβαν ακόμη τι έγινε στις Βρυξέλλες την Πέμπτη 21 Ιουλίου. Άλλοι γιατί δεν θέλουν, πολλοί γιατί δεν τους βολεύει και οι περισσότεροι γιατί αρκούνται στο γεγονός ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής απλώς αποσόβησε τα χειρότερα. Αλλά η συμφωνία είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται εξωραϊσμούς και ερμηνείες α λα καρτ. Για πρώτη φορά χώρα της Ευρωζώνης οδηγείται, έστω και μερικώς, σε χρεοκοπία. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης τη βαφτίζουν ήδη «επιλεκτική χρεοκοπία» ή «περιορισμένη χρεοκοπία», ανεξάρτητα εάν τελικά θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός και πληρωθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου, τα περιβόητα CDS.
Αυτό είναι η «κακή» πλευρά της συμφωνίας που οφείλεται στην εμμονή της Α. Μέρκελ για συμμετοχή και των ιδιωτών στη ρύθμιση του χρέους, όπως παραδόξως επιζητά και η ελληνική αριστερά, η οποία, βέβαια, προτείνει αφελώς και πρωτίστως ανέξοδα να κηρυχθεί στάση πληρωμών για το σύνολο του ελληνικού χρέους.
Όμως, το πιο θετικό σημείο της συμφωνίας είναι ότι αυτό γίνεται χωρίς την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.
Όσο κι αν κανείς δεν το ομολογεί, κανείς δεν θέλει ούτε και να το σκέπτεται, στο βάθος η «λύση» που δόθηκε κρατά ζωντανή την ελπίδα ότι η βιωσιμότητα του χρέους είναι δυνατή και η χώρα μπορεί να αποφύγει την επιστροφή στη δραχμή και γιατί όχι στο «φοίνικα» του Καποδίστρια.
Άλλωστε, όλος ο κόσμος, η ελληνική κοινή γνώμη, χωρίς να διαθέτει τις απαραίτητες πληροφορίες και να γνωρίζει όλα τα «μυστικά», αυτή την αισιόδοξη πλευρά της συμφωνίας κράτησε.
Γι' αυτό και την «επόμενη» δεν έγινε η μεγάλη έφοδος των καταθετών στις τράπεζες, ούτε χρειάστηκε ένα τανκ -όπως έλεγε ο Θ. Πάγκαλος- έξω από κάθε υποκατάστημα για να επιβληθεί μια σειρά μπροστά από τα γκισέ και να αποφευχθεί η λεηλασία.
Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα κέρδισε χρόνο και πήρε βαθιά ανάσα χωρίς, ωστόσο, να λύσει οριστικά το πρόβλημα.
Το λίγο κακό με την περιορισμένη χρεοκοπία μπορεί να γίνει και γενικευμένο και μεγάλο και ο αιφνίδιος θάνατος να επέλθει ανά πάσα στιγμή.
Αυτή είναι η αποκωδικοποίηση μιας ιστορικής όντως συμφωνίας. Η χώρα μένει στο ευρώ και στο χέρι κυβέρνησης και πολιτών είναι να «κρατηθεί» στη ζωή.
Αλλιώς το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης αποσπάται και μαζί με τους πρωθυπουργούς της δραχμής ακολουθούν και οι μισθωτοί της δραχμής.
Γράφει ο Aντώνης Δαλίπης