Ακόμα κι όσοι αποφεύγουν να προσεγγίσουν ανθρωπομορφικά την Ιστορία, δεν μπορούν να μη σημειώσουν ότι αυτή έχει τον τρόπο της να σαρκάζει και να ασκείται στην ειρωνεία: Ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, λάτρης της τηλεόρασης και ταυτόχρονα αγαπημένος της, κρίθηκε ένοχος σε δεύτερο βαθμό και καταδικάστηκε σε δωδεκάμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή τις ημέρες που, λόγω της απεργίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ, η τηλεόραση υπολειτουργούσε, δίχως ενημερωτικές εκπομπές, δελτία ειδήσεων και πρωινάδικα. Και δεν είχε έτσι τη δυνατότητα ο περιφερειάρχης Μακεδονίας να κηρύξει από την πρώτη στιγμή τον ανένδοτό του από τα τηλεοπτικά μετερίζια. Επρεπε να περιμένει να ξημερώσει η Δευτέρα για να μπορέσει να προβάλει τον υπερασπιστικό του ισχυρισμό, ότι δηλαδή πρόκειται για πολιτική δίωξη ες βάρος του και ότι τιμωρείται για τη φιλάνθρωπη στάση του.
Με την ίδια ποινή είχε τιμωρηθεί ο κ. Ψωμιάδης και πρωτοδίκως, αφού και τότε είχε κριθεί παράβαση καθήκοντος η απόφασή του να μειώσει από 89.000 ευρώ σε μόλις 5.000 τα πρόστιμα που όφειλε να πληρώσει ένας ιδιοκτήτης πρατηρίου, ο οποίος νόθευε τα καύσιμα κατ’ εξακολούθηση και επιπλέον μέσα στο βενζινάδικό του λειτουργούσε παρανόμως εργαστήριο αποχρωματισμού και νόθευσης του πετρελαίου θέρμανσης.
Την ασθένεια του πρατηριούχου χρησιμοποιεί σαν ένα από τα επιχειρήματά του ο κ. περιφερειάρχης, διατεινόμενος ότι αυτή τον ώθησε να δράσει με πνεύμα φιλάνθρωπο. Επειτα δηλαδή από το αμυντικό δόγμα «το νόμιμο είναι και ηθικό», εισαχθέν από τον κ. Βουλγαράκη, εισάγεται τώρα το αξίωμα «το φιλάνθρωπο είναι και νόμιμο», το οποίο, εντέχνως διαστελλόμενο, θα μπορούσε να καλύψει οποιαδήποτε μορφή παρατυπίας ή παρανομίας από την πλευρά της εξουσίας, αφού ακόμα και από τις υπέρογκες μίζες και τα λαδώματα δεν λείπει εντελώς ένας κάποιος φιλανθρωπικός χαρακτήρας: «δέχτηκα τη “χορηγία” για να ενισχύσω το κόμμα μου» είχε πει ο ένας, αυτοθυσιαστικά φιλάνθρωπος, «εισέπραξα την επιταγή της Ζίμενς επειδή είχα παιδιά να σπουδάσω» ψευτοαπολογήθηκε ο άλλος, κ.ο.κ.
Αλλά το σπουδαιότερο επιχείρημα - άλλοθι του κ. Ψωμιάδη από το οποίο αρπαζόταν όποτε στο δημοτικό συμβούλιο ακούγονταν καταγγελίες εις βάρος του και στο οποίο επανήλθε και τώρα, σε συνέντευξή του, είναι το εξής: «Προτιμώ να κριθώ από τη βούληση του λαού, που κρίθηκα πριν από τέσσερις μήνες, παρά από τη βούληση του δικαστηρίου». Αλλά (όπως οφείλει να γνωρίζει ο κ. Ψωμιάδης, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί που έχουν προσφύγει στον ίδιο δημοκοπικό ισχυρισμό) οι πολίτες, οι ψηφοφόροι, δεν είναι ένορκοι δικαστηρίου και η κάλπη δεν λειτουργεί σαν οιονεί λαϊκό δικαστήριο. Μηχανισμός παραγραφής ανομημάτων στηριζόμενος στη λαϊκή ψήφο δεν έχει θεσμοθετηθεί ακόμα. Υπάρχουν άλλωστε τόσοι άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου