My name is Λιάτσος

Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ΕΡΤ κανονκά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Δεν έχει καμιά δουλειά το κράτος να έχει δικά του τηλεοπτικά κανάλια, ούτε ραδιοφωνικούς σταθμούς (συμπεριλαμβανομένου του «Αθήνα 9,84», όπου ξεκίνησα πρόσφατα να εργάζομαι με τρίμηνες συμβάσεις).  Όπως δεν έχει καμιά δουλειά να πουλάει ζάχαρη ή τυριά, ούτε να επισκευάζει καράβια. Και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης- οπότε δεν μπορεί καν το πολιτικό σύστημα να δορίζει αφειδώς τους (κατά περίπτωση) δικούς του. Ας πάνε οι άνθρωποι να δουλέψουν στην πιάτσα, όπως όλοι μας.


Αλλά η ΕΡΤ είναι μια πραγματικότητα. Γι΄ άλλους κυρίως ποιοτική, για άλλους κυρίως φορολογική (μισθοδοσία υπέρμετρων απασχολουμένων, συν αναγκαστική επιδότηση από το λογαριασμό της ΔΕΗ, έχεις δεν έχεις ΕΡΤ, βλέπεις δε βλέπεις τηλεόραση). Γνωστά αυτά.

Σ΄ ένα τέτοιο πλαίσιο, υπήρξε ένας υπουργός, ο κ. Ηλίας Μόσιαλος, που -κατά την ολιγόμηνη θητεία του το 2011- προσπάθησε να εξορθολογίσει κάπως το μαγαζί. Πρώτα πρώτα, δεν διόρισε κανένα δικό του άνθρωπο, ούτε στο ΔΣ, ούτε στο προσωπικό, ούτε πουθενά. Δεύτερο, έφερε ένα νομοσχέδιο που, ενδεικτικά: συγχώνευε την ΕΤ1 με τα άλλα δύο κανάλια, μείωνε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, καθιέρωνε αξιολόγηση του προσωπικού, εγγυόταν την οικονομή αυτοδυναμία της ΕΡΤ και, μέσω των προτάσεων της επιτροπής Αλιβιζάτου, θεσμοποιούσε μια για πάντα την ανεξαρτησία της  ΕΡΤ από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αλά BBC, ας πούμε.

Είναι γνωστό τι έγινε: ο κ. Μόσιαλος συγκρούστηκε μετωπικά με τους συνδικαλιστές στην ΕΡΤ και ηττήθηκε, αφού έμεινε ανυποστήρικτος και μέσα στο ίδιο του το (τότε) κόμμα. Το νομοσχέδιό του κόλλησε στη Βουλή και δε συζητήθηκε ποτέ. Την ίδια ακριβώς τύχη είχαν οι εξαίρετες θέσεις της επιτροπής Αλιβιζάτου. Καμιά μεταγενέστερη κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε μαζί τους.

Τώρα έρχεται ο νεοδιόριστος από τον κ. Σαμαρά κ. Αιμίλιος Λιάτσος, γενικός δερβέναγας στην ΕΡΤ και κόβει μια εκπομπή γιατί έκρινε το περιεχόμενό της μη αρεστό. Αλλά το ίδιο αυτό πρωινό ενημερωτικό δίδυμο των κ. Αρβανίτη - Κατσίμη «τα έχωνε» και στον ομόλογο του κ. Λιάτσου, τον κ. Θανάση Παπαγεωργίου, και σε προηγούμενους υπουργούς: ακριβώς στον κ. Μόσιαλο (αυτόν ειδικά τον έλουζαν κανονικότατα) και στον κ. Παντελή Καψή- οι άνθρωποι ούτε διανοήθηκαν να κόψουν την εκπομπή.

Βεβαίως, οι πολιτικοί προϊστάμενοι του κ. Λιάτσου (οι κ. Κεδίκογλου, Σαμαράς) είναι αλλού. Αλλά η σύγκριση είναι συντριπτική για τον κ. Λιάτσο. Και δείχνει ότι η ΕΡΤ πάει να ξαναγίνει παραμάγαζο της εκάστοτε κυβέρνησης, από τις μακρινές εποχές που «είδηση είναι μόνο ό,τι κάνει η κυβέρνηση» (ΝΔ)  ή την «αξέχαστη» υπερπαραγωγή της επιστροφής Παπανδρέου από το Χέρφιλντ (ΠΑΣΟΚ).

Σε πολλούς από εμάς δεν αρέσει να  φορολογούμαστε για να υπάρχει η ΕΡΤ. Όσο όμως υπάρχει, καλό θα ήταν να λειτουργεί λιγότερο σπάταλα και περισσότερο πολυφωνικά. Προφανώς όμως αυτό είναι αδύνατο για παλαιοκομματικά μυαλά.

Υ.Γ. Το ότι σήμερα Τετάρτη 31 Οκτωβρίου καταψηφίστηκε στη Βουλή η ένταξη του «ευγενούς» ταμείου των δημοσιογράφων (και μόνον αυτού!) στον ΕΟΠΥΥ, δεν αποτελεί μόνο χαριστική εξαίρεση πρώτου μεγέθους, αλλά συνδέεται ευθέως με την περσινή παρεμπόδιση των πρωτοβουλιών  Μόσιαλου για την ΕΡΤ. Το παλιό πολιτικό σύστημα και οι παλιοί προνομιούχοι δημοσιογράφοι πάνε, προφανώς,  χέρι χέρι.  Τόσο πολύ φόβο φαίνεται πως έσπειρε η απειλή για 48άωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΕΣΗΕΑ, κάτι που, στην εποχή του internet, μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί.

*Ο Δημήτρης Φύσσας είναι συγγραφέας, αυτοαπασχολούμενος «μπλοκάκιας», φυσικά και μη μέλος της ΕΣΗΕΑ.