Θα ήταν πράγματι σημαντικό να αντιληφθούν ότι οι φορολογούμενοι που τους πληρώνουν θα τους εκτιμούσαν πολύ περισσότερο αν αυτές τις χαμένες ώρες στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα τις διέθεταν να συμμαζέψουν έστω και την εικόνα των Πανεπιστημίων που είναι χειρότερη από την λαχαναγορά και την ψαραγορά της οδού Αθηνάς.
Κανείς δεν λέει ότι πρέπει να κάνουν τους μπογιατζήδες των Πανεπιστημίων. Αλίμονο.
Αλλά έχετε φαντασθεί την ικανοποίηση που θα ένοιωθε ο φορολογούμενος αν έβλεπε ένα πρύτανη Πανεπιστημίου με ανασηκωμένα τα μανίκια να συντονίζει την αποκατάσταση της εμφάνισης τους από «οχυρά του λαϊκού στρατού πόλης» που είναι σήμερα σε πραγματικά πανεπιστημιακά ιδρύματα;
Ακριβώς γιατί είναι ωραίο να λογοδοτεί στον φορολογούμενο εργοδότη του όπως θα έκανε ασφαλώς και στον ιδιώτη εργοδότη του αν εργαζόταν σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο.
Ως δημοσιογράφος, με πείρα στην σημασία των δημοσίων σχέσεων, πιστεύω ότι στην περίπτωση αυτή οι κρατικοί κομματικοί καθηγητές θα μάζευαν περισσότερες ψήφους από αυτούς που νομίζουν ότι μαζεύουν, ξημεροβραδιάζοντας στα κανάλια και στο ραδιόφωνο.
Γιατί στην κατάσταση που βρισκόμαστε «η φτώχεια θολώνει το μυαλό» όπως ορθότατα σημειώνει και ο πάντα εύστοχος σχολιαστής του Capital.gr «SHMAIOFOROS» σε αναφορά του στον ΣΥΡΙΖΑ με την προσθήκη ότι: «αν ήταν πιο σοβαρός χώρος και δεν υπήρχαν τα καραγκιοζιλίκια των "συνιστωσών", θα είχε σαρώσει ήδη από τον Ιούνιο...!!!» ( Δηλώνω –για λόγους τάξεως– ότι ο συγκεκριμένος αξιόλογος σχολιαστής μου είναι εντελώς άγνωστος αλλά προσφεύγω στα γραφτά του γιατί βγάζουν τίτλους).
Υπάρχει λοιπόν κίνδυνος για τους κρατικούς καθηγητές να εισπράξουν και την αγανάκτηση του θολωμένου μυαλού του φτωχού όπως (πολύ κακώς) την εισέπραξαν ο κ. Φούχτελ και ο Γερμανός πρόξενος.
Είναι λοιπόν, πιστεύω ορθότερο για τους κρατικούς καθηγητές να ανταποκρίνονται πρώτα απ΄ όλα στις υποχρεώσεις τους απέναντι στον εργοδότη τους φτωχό Έλληνα φορολογούμενο.
Να τον κάνουν να αισθάνεται ότι βρίσκεται στην έδρα που τον πληρώνουν να κάθεται για να σπουδάζει τα παιδιά του.
Να τον ενημερώνουν μόνο με τα βιβλία τους και αν χρειαστεί σε δημόσιες εκδηλώσεις με υπευθυνότητα και αντικειμενικότητα.
Να κρατάει για τον εαυτό του την κομματική του φανατίλα και να μην προτάσσει τις υπηρεσίες του προς το κόμμα μπροστά στις υπηρεσίες του προς την παιδεία.
Να καθίσει επιτέλους μέσα στο Πανεπιστήμιο και να κλείσει τα υπνωτήρια των αναρχικών και τα παρασκευαστήρια μολότοφ που λειτουργούν στις διπλανές αίθουσες από την δική του.
Να μην φοβάται ότι θα τον πούνε χαφιέ και θα του χαλάσει η κομματική του μόστρα αν συνεργαστεί με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες προστασίας του πολίτη για να μαζέψει τους αληταράδες που εισχωρούν στα Πανεπιστήμια παριστάνοντας τους επαναστάτες αναζητώντας μπάχαλο και χαβαλέ.
Να σταματήσει την έντεχνη καθηγητική προπαγάνδα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο γιατί ο κόσμος τον έχει πάρει χαμπάρι και κάποτε θα είναι από τους πρώτους που θα πάρει με τις πέτρες.
Να σταματήσει αυτόν τον προκλητικό πλουτισμό του με τις πολύμορφες αμοιβές, εκτός του μισθού του, που εξασφαλίζει από την συμμετοχή του στις Διοικήσεις των ΔΕΚΟ, στα Διοικητικά Συμβούλια κρατικών Ιδρυμάτων, στις θέσεις συμβούλων υπουργών, στα Διοικητικά Συμβούλια Τραπεζών, στις πάμπολλες κρατικές Επιτροπές μελέτης αντικειμένων που ουδέποτε προσέφεραν τίποτε στον φορολογούμενο.
Να γίνει τελικά καθηγητής των παιδιών των φορολογουμένων και να σταματήσει τα σούρτα-φέρτα στους χώρους που εξασφαλίζουν μόνο την πολιτική του σταδιοδρομία.
Να σταματήσει να στηρίζει την κρατική καθηγητική του καριέρα στο κομματικό λόμπι των φοιτητών-οργάνων των κομμάτων και με την κομματική αυτή «προστασία» να κρατάει την κρατική έδρα του στο Πανεπιστήμιο.
Να αντιληφθεί επιτέλους ότι όλη αυτή η καθηγητοκρατία έχει κουράσει και η κομματική προπαγάνδα που ασκεί από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο είναι επικίνδυνη. Γιατί δυστυχώς η αγωνία για το αύριο δεν σου επιτρέπει να κλείσεις το κανάλι που βλέπεις ή το ραδιόφωνο μιας και περιμένεις όχι κάθε μέρα αλλά, δυστυχώς, κάθε ώρα μήπως και κάτι συμβεί.
Συνεπώς οι μεν δημοσιογράφοι των καναλιών και του ραδιοφώνου κάνουν άριστα την δουλειά τους αλιεύοντας εύκολους προσκεκλημένους, μιας και δεν έχουν δουλειά να κάνουν, αλλά οι κομματικοί κρατικοί καθηγητές πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν.
Αν θέλουν να σώσουν την χώρα να τα βροντήξουν όλα και να ασχοληθούν μόνο με το κόμμα τους και με την πολιτική. Να παραιτηθούν από θέσεις και τις δεκάδες Διοικητικά Συμβούλια και από κάθε κρατική αμοιβή. Και να περιορισθούν στο βουλευτιλίκι τους.
Αν όμως θέλουν να σώσουν την παιδεία και τα παιδιά των εργοδοτών τους - φορολογούμενων να βροντήξουν κάτω την πολιτική τους καριέρα.
Ας αποφασίσουν.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου