Tου Μπαμπη Παπαδημητριου
.jpg)
Οι δήμοι είναι κράτος. Το κράτος δεν «απεργεί». Και δεν κλείνει. Σε άλλη χώρα, οι δήμαρχοι θα έβρισκαν κλειστή την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου. Οφείλεις να είσαι εντονότατος στις παραστάσεις, στα επιχειρήματα, στις αποδείξεις για το έργο σου. Δεν επιτρέπεται, όμως, αιρετός να καταργείς τις ευθύνες σου. Θα κλείσει, δηλαδή, κάποιο υπουργείο επειδή ο Στουρνάρας δεν του εγκρίνει τα κονδύλια «του»; Παλαβομάρες.
Υπάρχει, άλλωστε, η συμφωνία, ήδη από το 2010, πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να συνεισφέρει στην περικοπή των κρατικών δαπανών κατά 1.500 εκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτό έγινε ο «Καλλικράτης» και συνενώθηκαν οι δήμοι.
Ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), δήμαρχος Καλλιθέας Αθηνών Κ. Ασκούνης, έδωσε τις προάλλες αυτήν ακριβώς την τάξη μεγέθους ως προς την εξοικονόμηση των πόρων των φορολογουμένων. Διαμαρτυρήθηκε επειδή (με τα δικά του λόγια) «η μηνιαία επιχορήγηση των δήμων το 2011 ανερχόταν στα 168 εκατ. ευρώ, τον Ιούνιο του 2012 μειώθηκε στα 135 εκατ. ευρώ και τώρα με τις νέες περικοπές ανέρχεται στα 96 εκατ. ευρώ, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να φτάσει τους επόμενους μήνες τα 72 εκατ. ευρώ».
Αντί να ζητούν από το κράτος να τα πάρει από τους φορολογουμένους και να τους τα δώσει, οι δήμαρχοι πρέπει να στραφούν προς τους δημότες τους. Να τους εξηγήσουν με λεπτομέρειες τα οικονομικά δεδομένα και να τους ζητήσουν να συνδράμουν απευθείας το έργο το οποίο υπερηφάνως (και ορθώς) επιτελούν. Θα αντιληφθούμε όλοι, τότε, πως μέχρι σήμερα δεν πληρώνουμε το πραγματικό κόστος όσων ζητούμε από τον δήμο μας. Το πραγματικό άγος των δημάρχων είναι ότι πρέπει να εισηγηθούν αύξηση των τοπικών φόρων και των ανταποδοτικών πόρων.
Οι καλλικρατικοί δήμοι είναι χρήσιμοι εφ’ όσον πείθουν τον πολίτη, που χρησιμοποιεί τις –κατά κανόνα ανταποδοτικές– υπηρεσίες τους ότι κάνουν συνετή και λιτή διαχείριση. Πρέπει να γίνουν –όσοι δεν είναι ακόμη– ικανοί να το πετυχαίνουν αυτό πολύ καλύτερα από το υπουργείο Οικονομικών.
Ενα παράδειγμα είναι αρκετό: Τα σκουπίδια, μετά την ανακύκλωση, δεν πρέπει να περισυλλέγονται περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα στις μεγάλες πόλεις. Πρέπει να χρεώνονται με το βάρος τους. Πρέπει να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα όταν οι δημότες δεν τηρούν τις προδιαγραφές των νέων συστημάτων επεξεργασίας τους.
Αν οι «απεργοί» δήμαρχοι ήσαν ικανοί να επιτύχουν σε κάτι τόσο σπουδαίο, δεν θα χρειάζονταν εγκάθετους συνδικαλιστές να κατεβάζουν τις σκουπιδιάρες για να μας απειλήσουν στο ίδιο ύφος με εκείνους που κάποτε κατέβασαν τα... τανκς!
.jpg)
Υπάρχει, άλλωστε, η συμφωνία, ήδη από το 2010, πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να συνεισφέρει στην περικοπή των κρατικών δαπανών κατά 1.500 εκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτό έγινε ο «Καλλικράτης» και συνενώθηκαν οι δήμοι.
Ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), δήμαρχος Καλλιθέας Αθηνών Κ. Ασκούνης, έδωσε τις προάλλες αυτήν ακριβώς την τάξη μεγέθους ως προς την εξοικονόμηση των πόρων των φορολογουμένων. Διαμαρτυρήθηκε επειδή (με τα δικά του λόγια) «η μηνιαία επιχορήγηση των δήμων το 2011 ανερχόταν στα 168 εκατ. ευρώ, τον Ιούνιο του 2012 μειώθηκε στα 135 εκατ. ευρώ και τώρα με τις νέες περικοπές ανέρχεται στα 96 εκατ. ευρώ, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να φτάσει τους επόμενους μήνες τα 72 εκατ. ευρώ».
Αντί να ζητούν από το κράτος να τα πάρει από τους φορολογουμένους και να τους τα δώσει, οι δήμαρχοι πρέπει να στραφούν προς τους δημότες τους. Να τους εξηγήσουν με λεπτομέρειες τα οικονομικά δεδομένα και να τους ζητήσουν να συνδράμουν απευθείας το έργο το οποίο υπερηφάνως (και ορθώς) επιτελούν. Θα αντιληφθούμε όλοι, τότε, πως μέχρι σήμερα δεν πληρώνουμε το πραγματικό κόστος όσων ζητούμε από τον δήμο μας. Το πραγματικό άγος των δημάρχων είναι ότι πρέπει να εισηγηθούν αύξηση των τοπικών φόρων και των ανταποδοτικών πόρων.
Οι καλλικρατικοί δήμοι είναι χρήσιμοι εφ’ όσον πείθουν τον πολίτη, που χρησιμοποιεί τις –κατά κανόνα ανταποδοτικές– υπηρεσίες τους ότι κάνουν συνετή και λιτή διαχείριση. Πρέπει να γίνουν –όσοι δεν είναι ακόμη– ικανοί να το πετυχαίνουν αυτό πολύ καλύτερα από το υπουργείο Οικονομικών.
Ενα παράδειγμα είναι αρκετό: Τα σκουπίδια, μετά την ανακύκλωση, δεν πρέπει να περισυλλέγονται περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα στις μεγάλες πόλεις. Πρέπει να χρεώνονται με το βάρος τους. Πρέπει να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα όταν οι δημότες δεν τηρούν τις προδιαγραφές των νέων συστημάτων επεξεργασίας τους.
Αν οι «απεργοί» δήμαρχοι ήσαν ικανοί να επιτύχουν σε κάτι τόσο σπουδαίο, δεν θα χρειάζονταν εγκάθετους συνδικαλιστές να κατεβάζουν τις σκουπιδιάρες για να μας απειλήσουν στο ίδιο ύφος με εκείνους που κάποτε κατέβασαν τα... τανκς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου